Het ruisende en bruisende geluid van de golven die stuk slaan op de kust doen mij ontwaken. Als ik in de kleren ben staar ik weemoedig over de grote oceaan. Al de sores van thuis is ver weg. Zou dit het einde van de dag halen. Het ligt niet aan Ingrid als zij achter het stuur gaat zitten. Na de nodige dump van de afvalstoffen draaien we het park af. Een schitterend park, wat ik iedereen kan aanraden, zelfs mijn schoonmoeder...o jee die is mee.
LA en Hollywood
Via de mooie kustlijn van Malibu en Topanga rijden we LA binnen. Niet alvorens wij de douche deur moeten vastzetten. De bevestiging is een beetje lam. Via de freeway duiken we Hollywood boulevard op, ons doel. Maar ja tomtom kan niet zonder nummers en je komt dan zo ergens in het midden uit. Door wat gestuntel, douche deur die weer open gaat en Henny die tot we stil staan de deur tegenhoudt, en rondrijden komen we op de goede route. Ingrid begint al een beetje te zuchten. Eindelijk arriveren we snel op de hotspot en doemt het Chinese theatre op voor onze motorkap.
Kom snel parkeren kunnen we even wandelen. Links niet, rechts niet, dat is 1 uur parkeren en dat is van een supermarkt. Wat een gedoe om hier de bolide te stallen. Uiteindelijk komen we een parkeerplek op het oog via de nuttige plaatsen van tomtom. Verbaast zien we de Duitsers van vanochtend, dumpstation park, ook hier staan. Ingrid wil betalen en schrikt dan van de fee. 30 dollar, daar voor kan je op een campground staan. Moe van al het rondrijden kramen Harm en ik uit dat ze gewoon moet betalen. De Duitsers hadden overigens hetzelfde probleem en hadden grif meer betaald.
De prijs viel eigenlijk wel mee, als je ziet dat we direct bij de toeristen spots staan. Het is weer enorm toeristisch, waar op zich niks mis mee is. Ik stoor me op dit soort momenten erg aan de straatventers. Ze hebben allemaal dezelfde tour, maar proberen deze allemaal aan je te slijten. Ach ja, het is en blijft een spel van vraag en aanbod. Het is toch best leuk om de handafdrukken van Arnold te zien en de grote voeten van Will Smith. De walk of fame is leuk, maar curieus. Waarom heeft Walt twee sterren ? Het Chinese theater is leuk, maar erg druk. We verleggen onze blik naar het hypermoderne Kodak theater.
In de pilaren van het gebouw staan volgens mij alle films die een Oscar hebben gewonnen voor beste film. Zo komen Forrest Gump en The English patient voorbij. Er is al ruimte gemaakt tot voorbij 2053. Dat is het hoogste jaartal wat is blijven hangen. Op de Courtyard van dit theater is een leuke fontein. Jesper kon het niet laten en met veel plezier speelde hij met het water. Vol trots liep hij zelfs een keer door de hele fontein heen. Hij werd er alleen een beetje nat van. Andere kinderen van volgens mij Zuid-amerikaanse origine kon het niks schelen en waren al gauw kleddernat. Gelukkig Jesper dus niet. Als we verder wandelen op Hollywood boulevard zien we eigenlijk dat het veel gebakken lucht is. We besluiten dan ook om de belofte aan Jesper in te lossen en gaan wat snacken bij de Mac.
We besluiten daarna een korte tour te maken door Berverly Hills en willen dan verder rijden naar het zuiden. Er wordt afgeweken van de eerder opgegeven route omdat het logischer is naar je volgende doel te gaan, dan om terug naar Malibu te reizen. Wat eerst het plan was. Als we LA achter ons dreigen te laten, vallen mij de vele billboards op met tv-shows, die mij onbekend zijn, of films. Het lijkt net of ze de mythe omhoog willen houden over hun eigen stad. Harm stuurt nu en eigenlijk zitten we zo op de freeway 405 naar Dana point. Het is laat in de middag en hopen nog een plekje te verkrijgen. Op de freeway komen we direct in de drukte. Het rijdt niet echt en dat met 6 banen.
Als Camiel hier eens zou komen kijken, misschien dan stelt hij zijn plannen dan wel bij. Meer asfalt is per definitie niet direct betere doorstroming. Snel heb ik de carpool strook, voor voertuigen met meer dan 2 personen, in de gaten en zoeken wij deze op. Het gaat sneller, maar niet altijd. Wat een uurtje leek op de tomtom werd ruim 2,5 tot 3 uur. Aangekomen op onze bestemming blijkt de camground vol. Met drie kapiteinen op 1 schip proberen we een tankstation te vinden. Met onze hoogte toch niet altijd makkelijk. Daar het tijdstip het ruimschoots toelaat om te eten, halen we bij de buren van het tankstation twee reuze pizza's. We kennen met 4 volwassenen net 1 op.
Op naar San Clemente onze back-up. Door rare borden en verkeerde info kunnen we de campground niet meteen vinden. Als het dan gevonden is, blijkt ook deze vol. De optie daarna is ook vol en als dan de laatste optie dicht is (handig als dat aan het begint van de oprit van 5 miles aangegeven wordt), sturen we toch maar naar Oceanside. Deze optie vonden we eigenlijk te ver, maar nood breekt wetten. Daarvoor wilde Ingrid nog bijna een militaire basis oprijden. Lekker slim en draaien voor de poort is verdacht dus ja boze blikken. Gelukkig vinden we om net voor 10 uur s'avonds een plek op Oceanside RV park. Deze wordt ons telefonisch toegewezen. In het donker ziet het er leuk uit. Alleen de trein met zijn grote toeter hoeft van mij niet. Was er daarom nog plek ?