Voor een nieuw hoofsstuk in de reis langs de komedie series, zal ik eerst even de tijdgeest een beetje beschrijven. Het brengt ons namelijk terug naar begin van de jaren negentig. Een tijd waarbij onze kleine landje op het gebied van de muziek zich weer eens op de wereld platform meldt met (gabber) house, eurodance en Marco Borsato. Hoewel dat laatste, in het heden, geen reclame plaatje meer is. Jongeren zijn in die tijd nog niet doordrenkt door wereldse indrukken via een klein scherm en bestaat de informatiebron alleen nog vanuit de bibliotheek. In veel zinnen was de wereld een stuk simpeler toen.
Hallo allemaal, wat fijn dat je dit leest, ben je voor het eerst hier, of ben je al bekend? Ja, een bekende zin iets aangepast. Een zin van een serie waar geheel Nederland lyrisch op reageert getuige kijkcijfers en de verhalen. Inderdaad de herkenning met het schoolplein van mijn kinderen is op sommige momenten treffend. Natuurlijk is het overdrijven nodig voor een komedie serie, maar als je de context droog kookt, dan snap je echt hoe het er aan toe gaat. Leuk? Ja. Hysterisch leuk? Nee.