De eerste nacht in de camper was koud en kort. Karsten houdt de regelmaat van vijf uur wakker worden lekker vast. Als op een schoolkamp wordt iedereen rond half acht wakker. Hoofd van kussen, gordijnen aan de kant en door de hele camper praten. Jesper kruipt bij ons in bed. We stoeien wat en dan vallen mij een aantal vlekjes in zijn nek op. Als Ingrid hem gaat omkleden valt pas het kwartje, hij heeft waterpokken. Gelukkig heeft hij er geen last van. Het weer is slecht, grote druppels met grauwe lucht. Als alles weer omgebouwd is, de zaken afgekoppeld zijn en alles gecheckt is, zijn we klaar voor vertrek.
17 Miles Drive?
Betalen bij het kantoortje en als of het niks kost krijgen we zelf gemaakte koekjes mee. Helaas zijn ze als de amerikanen, erg machtig. Weg van deze Amerikaanse versie van Velsen. Harm zit nu achter het stuur en is nog wat onwennig. Vooral op de eerste oprit treuzelt hij erg lang om de toch wel drukke weg op te komen. We tuffen een stuk en ook hier komt de tomtom van pas. Al snel zitten we op highway 101 richting het zuiden. Het is een schitterende weg langs de kust. Met grote en groene heuvels aan de ene kant en de oceaan aan de andere kant. Ingrid attendeert mij op het feit dat we wel langs 17 miles drive moeten rijden. Natuurlijk geef ik aan, alleen als we goed voorbij Carmel zijn, kom ik tot de conclusie dat we de tomtom te goed hebben gevolgd. Helaas dus geen 17 miles drive.
We stoppen onderweg voor een foto-tje en een drankje. Ook stoppen we bij de zeeleeuwen met olifanten snoet. Je snapt Jesper in zijn nopjes. Stonk er wel ongelooflijk naar rotte vis met een pislucht. Een gemiddeld steegje in grote stad na een zaterdag avond stinkt hetzelfde. Er lagen wel heel veel leeuwtjes. Nu naar Hearst Castle, een van de highlights voor mij van de vakantie. Als we richting het entree gebouw lopen, verheug ik mij op wat we gaan zien. Een collega, DvD, heeft het geheel mij aanbevolen.
Als we binnen komen valt mij het systematisch opgezette pand op. Het geheel is alleen te bezichtigen via een vooropgezette tour. In vier opties uiteengezet met eigen vertrektijden. Als we willen boeken is veel al uitverkocht of erg lang wachten. Daarnaast zijn de tours erg lang en niet geschikt voor kinderwagens. Ergo, wij zaten binnen tien minuten weer in de auto. Harm, die de hele dag lekker pittig gestuurd heeft, wordt dan afgelost door mij. Het laatste stukje gaat ook weer snel en arriveren snel in Morro Bay.
Een prachtig plaatsje tussen een aantal bergen gesitueerd en natuurlijk aan de kust. Ons einddoel is Morro Bay State park, maar bij het aanrijden zien we al dat de plek vol is. In zijn reverse terug naar een park waar we langs reden. Bay Pines RV park; de dames worden geholpen door een Zuid-afrikaanse eigenaresse die aangeeft dat er nu paasvakantie is in de us en daardoor dus erg druk. Niettemin hebben we het laatste plekje en we zetten dan ook onze groot geschatte bolide met gepaste trots tussen de andere Amerikaanse kanjers. Ingrid gaat vroeg op bed. Gelijk met de kinderen. Ze is niet lekker, de hele dag al niet. Jesper, die stug zijn vlekjes betiteld als 'waterplokken', houdt zich erg goed. De overige yathzeeën even. Alleen winnen met 200 punten verschil is niet leuk meer. Morgen maar weer klaverjassen ?