Deze website maakt alleen gebruik van cookies om uw online gedrag op deze website te kunnen analyseren. Met deze gegevens zullen wij de website kunnen verbeteren ten doeleinde om u beter van dienst te zijn. Bij het achterlaten van een reactie, wordt naast uw ingegeven naam ook het ip-adres vastgelegd. Dit in verband om misbruik van deze functie te voorkomen. Wilt u meer informatie, kunt u een mail sturen naar info@lequin.nl. Let op: Wij geven uw informatie niet aan derden.

  • Afdrukken

Veel gedaan in deze stad

Shit!!! Nee geen probleem met de stoelgang of het sanitaire systeem van Hanoi. Gewoon balen. De tweede dag begint namelijk met de constatering dat een deel van mijn nu al populaire blog over onze reis verdwenen is. De bijna filosofische afsluiting mist. Oké, die moeten we vandaag maar herstellen.

Op naar het ontbijt. De wekservice van onze reisbegeleiding heeft wel gewerkt bij onze jongens. Ze zijn wakker. Het was best nog spannend om naar de ontbijt ruimte te gaan. Gisterenavond waren een tiental locals nog druk bezig de verbouwing af te ronden. En aangezien we vroeg in de ochtend weer hamerslagen hoorde, twijfelde we aan de planning van deze bouw.
Maar goed we werden vriendelijke verwelkomt door de opperchef en zagen tot onze verbazing dat we de laatste van ons gezelschap waren. Iets wat wel vaker gaat voorkomen deze vakantie. Het was voor mij best even zoeken wat lekker voor deze ochtend zou zijn. Gelukkig lukte het wel. Al wiebelend, vloer niet goed of tafel scheef, schoven wij het naar binnen.

Half negen scherp stonden we allen in de lobby, nu overigens niet als laatste. Op naar de bus en de eerste excursies. Als eerste stop het mausoleum van Ho Chi Minh, de vader des vaderlands. Heeft de Franse en Amerikanen Vietnam uitgezet. De militaire precisie van toen was nu nog voelbaar. Als een kleuterklasje begaven wij ons over het plein, in een rijtje van twee dus. En waagde het niet om uit de pas te lopen, want dan werd je met harde hand terug gefloten.
Het was dan ook een schril contrast om later een politie klasje in parade ons na te zien doen, hoewel het was nog slechter. Er was besloten om niet het mausoleum in te gaan ivm lange wachttijden voor 30 sec fun. Die indicatie deed mij erg denken aan de efteling. Een referentie die later ook gemaakt zou worden. Maar goed. Ik vond de rij op dit vroege tijdstip best meevallen. Ging haast twijfelen aan de expertise van onze reisbegeleiding.
In plaats daarvan gingen we rechtstreeks de gebouwen bekijken waarvandaan alle conflicten met de exheemse bezetters werd gecoördineerd. Alles zagen we in het gezelschap van een grote politie macht. Maar goed nog wel in opleiding. Heel duidelijk nog in opleiding.

Parade in Hanoi

Na de kantoren en huisjes van ome Ho, kwamen we bij een pegado. Hier werd door een reisgenoot, volgens mij Joep, de referentie met onze Brabantse speeltuin gemaakt. Maar goed wat lijkt op wie. Het was een tempeltje gemaakt om de God te bedanken voor een prins. Het moet rond 1000 jaar zijn geweest. Nu was het een bedevaart oort voor vrouwen die moeilijk zwanger kunnen worden. Ingrid mocht niet naar boven.

Op naar de bus langs weer die vervelende baasjes. Niet daar lopen, maar hier en al dat geneuzel. De bus voer ons naar the Temple of Lecture. Lekker op vakantie toch nog naar school. De Kids vonden dat idee maar niks, maar met zweet op de bovenlip, het was immers weer een aangename hitte, liepen we door de tuinen van dit complex. Hier viel me de idiote adoratie voor schildpadden op. Zoals Linze zo mooi kan zeggen; " daar komen we later op terug! ".

Uitgeleerd over de wijsheid, mengeling van Chinees stromingen met een godsdienst als Boeddhisme, geraakte we weer in de bus naar het meer waar Harm's gevolg, een avond eerder al had vertoefd. Lake Turtle. Ik blijf de indicatie meer nog steeds te groot vinden. Het is gewoon een grote stadsvijver, maar dat maakt het komende verhaal minder spectaculair.
De legende gaat namelijk zo dat een bewoner van het meer, juist ja een schildpad, ooit de koning gered heeft van een belager. Hij pakte zijn zwaard af en verdween daarmee onder water. Iets wat mij doet lijken op een slechte aflevering van de Ninja Teenage Turtles. Een Vietnamese goedkope kopie. In de mooie tempel op deze vijver kon je dan ook miniatuur beeldjes van de schildpad kopen. Met zwaard op zijn rug. Iets wat Karsten, die nog niet zoveel interessant heeft gevonden deze reis, bijster interessant vond.

Daarna werden we afgezet door onze reisleiding. We mochten lunchen. Eerst wilde ik nog een nieuwe case voor mijn GoPro kopen. Want de huidige was gekrakt, niet door, maar ik twijfelde nu ernstig aan de waterdichtheid. Dat wilde ik niet met alle leuke dingen nog op komst.
De pinautomaat naast deze winkel werd daarna vakkundig door ons leeggeroofd van miljoenen dongs. Daar kunnen we een paar dagen op teren. Het was een klein stukje lopen naar het beoogde restaurant. Westers en Vietnamees eten in één tent. Gecko heette de tent en was niet berekend op ons gezelschap van negen. Meer ook omdat mede reisgenoten reeds waren gaan zitten in dit etablissement. Zelfs onze leiding was er.
Eten was oke. We betaalde een goed miljoen en liepen terug naar ons hotel.

Na een korte onderbreking in het hotel, lekker de oogjes gesloten. Werden we om kwart voor vier weer in de lobby verwacht. De hele kolonne begaf zich dit keer te voet naar het poppentheater. Let wel, in het water. Als makke lampen begaven we ons naar binnen en gingen zitten in de schoolbankjes. Voor ons zagen we een zwembadje met links een orkestbak.
De show was niet hoogstand en zelfs kneuterig. Het gevoel wat ik kreeg was te vergelijken met de film van Ome Willem, dan als volwassen kijker. De poppen waren saai. Verhaal onbegrijpelijk en de muziek, ach ja je moet het ervaart hebben. Toen we eindelijk het licht aan het eind van de tunnel zagen en de poppenspelers tot aan de liezen hun applaus in ontvangst kwamen nemen, wat waren het eigenlijk veel spelers, werden we verlost van dit hoogtepunt van de dag. In ieder geval één iemand had genoten en dat was Karsten, is ook heel wat waard.
Toen we de setting van de nieuwe 'Wie is de mol' verlieten, waren we blij naar de volgende activiteit te kunnen gaan. Op de riksja. Dit was leuk. We fietsen in een lange rij rond de eerder genoemde vijver. Mijn GoPro hoog in de lucht filmend wat aan ons voorbij trok. Het tempo lag wel wat laag vond ik. Enige waar je voor op moest letten waren de roggels en niesbuien van onze chauffeurs.

Op de riksja

Ik ontdeed mij van de heerlijke fauteuil waar ik in gezeten had, toen de beste man weigerde verder te rijden. Het was immers het eindpunt. We steggelde wat over de fooi en maakte ons op voor een wandeling naar het Frans Quater. Smalle straatjes met veel restaurantjes, hoe anders in Vietnam. Onze enthousiaste gids Duc zonder K had het gereserveerd. We aten in 'little hanoi', volgens het uithangbord aanbevolen door Lonely Planet. Als het waar is, is het terecht, want het was heerlijk. Enige wat ik niet snap na paar versnaperingen te hebben genuttigd, waarom moet het allemaal in de turbo.
Je hebt het voorgerecht nog niet op of de volgende gang staat al op tafel. De McDonald's is er niks bij. Met andere woorden we staan zo buiten. Het Harm gevolg nu met Kids besluit nog een wandeling te maken in dit deel van Hanoi. Proppen is hier overigens geen onbekende.

Als we dan al ruziënd wederom bij het meer komen, beslissen we nog een balkonnetje te pakken. Het bier glijdt heerlijk en het uitzicht op de krioelende bende op de weg zet mij aan het denken. Hoe is het mogelijk dat niemand een ongeluk krijgt hier? En Marco 1, zwager Ingrid, voegt daaraan toe; " heb jij al een tankstation gezien?". Dat tweede is inderdaad vreemd je zou een texaco of shell verwachten. Eerste is niet zo vreemd. Het verkeer beweegt zich met zorg voor de ander en zichzelf. Totaal geen agressie en vooral acceptatie. Deze mentaliteit hebben we in Nederland nodig.

Het was genoeg. De flessen waren leeg en morgen weer vroeg op. Er staat nog 29 graden de teller. Heerlijk zo om 10 uur in de avond. De weg weten we inmiddels en lopen in een redelijk rechte lijn naar het hotel. Een nieuwe nacht naar een nieuwe dag morgen. Mai Chau is de bestemming. Weg uit deze drukte. Dus erg benieuwd. Welterusten Hanoi.

Ps
Tip: kies je niet voor kneuterigheid en is de herinnering aan ome Willem je lief, sla dan het poppentheater over. Geniet dan van de hectisch van de stad.
Tip 2: oversteken is een vak hier. Regel is gewoon doen. Lopen, de rest let op jou.

Plaats reactie

Beveiligingscode
Vernieuwen

Fotoalbum Vietnam

Volg mij op social media: