Badend in het zweet word ik wakker. Het komt niet door de hitte, hier is de temperatuur als zomer a la Hollande. Niet helemaal weet ik waarom ik zo wakker wordt. De vroege ochtend verwarring als je net wakker wordt speelt mij nog parten. Ik zet mijn voeten naast het bed. De ruimte aan deze kant van het bed is beperkt en stoot mijn grote tenen. Wordt het weer zo'n dag?
De eerste verwarring ben ik voorbij als ik een droom herinner met Guus Meeuwis, trein en hoorntjes op hoofd van Guus. Nou is een verschijning van Guus al genoeg om het een nachtmerrie te mogen noemen. Maar hij in de stoomlocomotief, kolenscheppend het vuur opstokend en ik sta in de wagon tussen zijn dienders vastgeklemd. Zijn gezicht veranderd in die van de duivel. Het verhaal is compleet.
Ik schud drie keer met mijn hoofd en probeer alles te vergeten. Emotioneel moet ik de dag van gisteren echt loslaten.
Gisteren hebben we een deal gesloten met de taxi chauffeur. Hij gaat ons vandaag rondrijden en zal ons wat hotspots laten zien. Gezien de omgeving speelt thee vandaag een grote rol. Als we beneden arriveren staat hij netjes te wachten. Zijn naam heeft hij natuurlijk gisteren verteld, maar ik zou het niet kunnen herhalen. Ik noem hem voor de vorm Bassie, zoiets moet het geweest zijn. Daarnaast, als ik het zo bedenk, lijkt de beste man best op een verre neef van Vlugge Japie. Bassie maakt dan nog meer een goede combinatie met Vlugge Japie.
Kronkelend verlaten we de vallei van Nuwara Eliya. Bassie stopt op een paar plekken om mooie plaatjes te schieten. De eerste echte stop is bij een theefabriek. Via een gratis tour door de fabriek wordt ons het verschil tussen zwarte, groene en witte thee uitgelegd. De dame spreekt Engels en Russisch. Dit weten we omdat er twee Russen met ons mee hoppen. Hier zou je liever inspraak op willen hebben, maar helaas. Het gratis kopje thee maakt veel goed.
Dan worden we afgezet bij een waterval. De gids geeft aan dat 10 tot 15 minuten naar boven, via een trap, meer en veel mooiers gezien kan worden. We betreden de trap, maar je begrijpt al dat de minuten als voorspelt niet overeenkomen. Plus de trap beklimmen is ook nog best pittig. Behalve wederom voor Karsten. Als één of andere superheld vliegt hij lichtvoetig over de traptreden. Misschien iets als Stairchaser?
Bovengekomen heeft de gids niet gelogen. Wat een view, wat een waterval. Verbaasd van de schoonheid neem ik de tijd om het helemaal in mij op te nemen. In die tijd ontdekken we op een steen twee Nederlanders, die wij gisteren in de trein hebben ontmoet. Nou ja, ik.
Ik maak een praatje over de dag van gisteren en over de voortgang van hun reis. In iedergeval heb ik nu meer contact kunnen maken. Ik pik hun plek in, want dat is de mooiste plek om dit schoons op de foto te zetten. Zoals gewoonlijk doe ik dat met mijn drie devices; Spiegelreflex, GoPro en Mobiele Telefoon. Het leidt altijd tot hoofdschuddend bij mijn gezelschap.
Op weg naar beneden zie ik al die mensen ploeterend naar boven gaan. Beetje smuikend glimlach ik. Want hoe verder ik naar beneden ga, weet ik wat ze nog voor de boeg hebben. Ergens in het midden van de weg wuift een Srilankees mij weg. Ik kijk hem aan wat hij in godsnaam moet. Hij wil, naar het schijnt, een foto maken en ik mag er niet op. Een westers gezin wordt op de foto gesleept en Karsten blijkt door hun geadopteerd te zijn. Mijn verbazing is groot en sleep Karsten uit zijn nieuwe gezin weg. In het voorbijgaan probeert de bewuste Srilankees non-verbaal iets duidelijk te maken. Gelukkig snap ik ook geen non-verbaal Srilankees en haal mijn schouder maar op.
Hierna bezoeken we nog een theefabriek alleen iets kleiner. Wij zijn nu de enige in het tour groepje, overigens ook weer gratis. De dame in kwestie praat wel heel typisch. Aan het einde van de zin gaat ze steeds de hoogte in, gewoon grappig. Het verhaal is niet heel anders. Ook hier komen we hetzelfde stel weer tegen. Te komisch.
Aan het einde krijgen we hier een thee proeverij. Alle smaken thee staan voor ons uitgestald op een rond dienblad. Met een theelepeltje proeven we alle type thee en de exclusieve witte thee, slaat niet aan. Het fabricage proces van de thee is ook totaal anders. De thee tipjes van de rode theeplant worden namelijk 4 tot 8 weken in de zon gedroogd. De groene thee wijkt ook af van de zwarte thee. De theebladeren van de groene thee plant worden namelijk gerold en gedroogd. Bij de zwarte thee worden de thee bladeren eerst gecrusht. Daarna worden de blaadjes gefermenteerd. Hier krijgen ze de smaak van. Het was leerzaam. We verlaten de fabriek met een aantal doosjes van de thee. Lekker thuis verdergenieten.
De dag met Bassie sluiten we af met nog een paar overzichtspunten en een bezoek aan een supermarkt. Een fijne dag met mooie belevingen. Op het einde van de dag stemmen wij af met Bassie, dat hij ons morgen naar Ella brengt. No more train voor ons.
Volgende plaats geeft nog wat hoogtepunten. Waarvan eentje toch nog met een trein. Maar daar hebben we het de komende dagen nog wel over. De helft zit er op. Nog de helft te gaan.