Verraad de titel nu waar dit eerste blog van mijn hand over gaat of probeer ik literair te zijn en heeft het een dubbele betekenis. In zekere zin wel want het zijn nu eenmaal mijn eerste zinnen, de opening, van dit blog. Maar toch zal het een andere wending krijgen. Prikkelend genoeg ?
Het gebeurt mij namelijk niet vaak meer, bijna tien jaar in een vaste relatie met twee kinderen, hond, huis en boom, dat een openingszin mijn kant op komt. Zowaar gebeurde het vandaag.
Zelf was ik nooit echt goed in het aanspreken van het begeerde geslacht. Ik kan mezelf nog een keer goed voor de geest halen dat ik stoer in mijn stamcafé een mooie vrouw aansprak. Het was van een cliché constructie en ik denk dat u als lezer al kan raden welke zin mijn mond ontsproot. "Ken ik je niet ergens van ?"
Niet eens in slowmotion wendde zij toen haar blik af. Met mijn bier in de hand keek ik vluchtig of iemand in de drukke bedompte sfeer van het buurtcafé de mislukking had gezien. Gelukkig niemand, buiten Cootje de dronken dorpsmongool, maar dat was geen probleem.
Ik ben niet ongelukkig geweest in de liefde dus ondanks mijn krakkemikkige openingszinnen, is het mij toch gelukt. Waarschijnlijk kreeg ik de zin altijd naar mijn hoofd en waren de dames mij te vlug af. Nee, geloof me ik zie mezelf niet als een Don Juan. Het gebeurde gewoon op de momenten dat het moest komen. Zo ook, ogenschijnlijk, vandaag. Niets vermoedend was ik op mijn werk op weg naar het koffiezetapparaat toen een vrouwelijke collega in onze open kantoortuin de volgende woorden achter elkaar uitsprak:" He, jij staat op mijn to-do list !"
Mijn ogen en die van een andere collega werden groter. Een enkele seconde kon ik niks uitbrengen, totdat ik mijzelf herpakte en het als een geintje kon pareren. Gezamenlijk lachte we de zin weg en werd de werkelijke reden van haar opmerking duidelijk. Het voor kantoormiepen bekende blauwe blok lag naast mijn collega. Op haar to-do list stond echt mijn naam en ze wilde dus gewoon wat bespreken. Weg illusie van de openingszin, maar goed blijft de zin. Had ik deze zin maar 17 jaar geleden kunnen uitkramen ? Hoe had mijn leven er dan uit gezien ? Lot, toeval of gewoon regie. Wie weet.