Jesper ligt te klagen op zijn bed. "Nergens zo een slechte WiFi als in Jayleen hotel!" kraamt hij uit. Na een dag van veel lopen, volgens mijn telefoon ruim 25.000 stappen, liggen wij uitgeteld op bed. Een ieder probeert zo goed en zo kwaad zijn foto's te posten, te appen en het nieuws te lezen. Onderwijl kijkt Karsten gewoon YouTube filmpjes zonder problemen. Is hij niet het probleem? Iets wat ik maar niet zeg, aangezien die twee elkaar al te snel in de haren zitten. Het is net na middernacht.

Inmiddels zit ik in het vliegtuig naar Singapore. Maleisië laten wij achter ons en nemen de ervaringen en de herinneringen mee. Alhoewel, samen met meer dan 1500 foto's en 8 uur videomateriaal, maar daar hebben wij het niet over. Gisteren vroeg op bed dus toen geen tijd voor verhaal. Het is half tien en vlieg boven Singapore.

De laatste dagen van een vakantie gaan altijd weer snel. Het is ook altijd de fase waarin de mijn gevoelens dezelfde rollercoaster doormaakt. Ik wil naar huis maar toch ook weer niet. Elke vakantie begint het gevoel rondom de zeventiende dag en houdt aan tot de avond voor vertrek. Nu nog twee dagen het is half één.

Wat ligt dit bed dicht tegen het plafond. Dit is het enige wat ik momenteel kan bedenken. Als ik vannacht hoge nood heb, moet ik met mijn slaperige hoofd wel goed opletten, anders ga ik nog met weer een hoofdwond uit Maleisië weg. Het is wederom een meer dan redelijk verblijf. Drie nachten en dan terug naar Singapore. De vakantie zit er bijna op. Het is inmiddels kwart over 1 's nachts.