Wat ligt dit bed dicht tegen het plafond. Dit is het enige wat ik momenteel kan bedenken. Als ik vannacht hoge nood heb, moet ik met mijn slaperige hoofd wel goed opletten, anders ga ik nog met weer een hoofdwond uit Maleisië weg. Het is wederom een meer dan redelijk verblijf. Drie nachten en dan terug naar Singapore. De vakantie zit er bijna op. Het is inmiddels kwart over 1 's nachts.

Uitgecheckt en al wachten wij op de bestelde Grab. Helaas denk ik dat hey niveau van mijn Engels aangepast is aan het Engels van hier. Ik kraam drie keer een zin uit en Ingrid begrijpt mij niet. Kibbelend begeven wij ons naar het pick-up point, wat ik dus aangaf in mijn Malay Engels.
De auto die op rijdt en geïdentificeerd wordt als Grab, ziet er aan de buitenkant niet best uit. Het uiterlijk bevestigd de kwaliteit van de rit. Niet best. Wij zijn verwend de laatste dagen. Uitgestapt bij het eindpunt kijken Ingrid en ik om ons heen. Ten eerste zoekend naar het opstappunt voor de veerpont en ten tweede turend naar een geschikte eettent. De tent wordt als eerste gevonden. Als wij aan tafel zitten, zitten Ingrid en ik driftig te zoeken naar bevestiging waar opgestapt moet worden. Het blijkt gelukkig niet al te ver.

Met knikkende knieën lopen naar de veerpont. De Grab chauffeur van gisteren had ons gewaarschuwd voor de tocht. Het kon nog al misselijkmakend zijn en nu zeeziek worden hadden wij allen geen zin in. Ik voelde mij weeïg, maar ik weet niet wat de oorzaak was. Had ik last van gebrek aan voedsel, was het dat mijn gedachte aan de overtocht de overhand nam of had ik iets onder de leden. Misschien wel een combinatie van.
Als wij inchecken merken wij een totaal andere tendens als toen wij richting Tioman vertrokken. Geen gestresstheid over gegevens, geen extra belastingen. Gewoon zoals de laatste dagen, in de rij en wachten.

Eenmaal op de boot is het een stuk relaxter. Mede door de toegewezen plaatsen, maar ook de opzet van de boot en de aanwezigheid van een film, maakte alles plezanter dan de eerste overdracht. Wat een verschil. Met de minuut nam mijn onbestemde gevoel af. Het kalme water hielp daar ontzettend bij. Ik was zelf in staat om uiltje te knappen. Heerlijke overtocht.
Bij het aanmeren vinden de jongens en Ik het eigenlijk zonde dat de tweede film niet afgekeken kan worden. Maar goed Langkawi is daar nou eenmaal om te ontdekken.

Alles gaat soepel. Als wij de pont aflopen worden wij aangesproken of wij een rental willen. Ja dat willen wij wel. Bij een enigzins schimmige bedoening boeken wij een kleine voiture. Genoeg om de komende dagen goed te kunnen verblijven op dit eiland. Wij zitten in een uithoek dus is vervoer wel belangrijk voor onze flexibiliteit. 
Wij bereiken al snel ons verblijf, The Ocean Residence. De naam klinkt chique. Het voldoet weer aan alle aspecten. Er wordt geslapen in een verkapte zeecontainer. Twee kamers, keuken riant balkon. Dit gaat wel lukken.

Aangezien het al laat ik is wordt er snel naar eetlocatie gezocht. Deze wordt gevonden in de ANWB gids van Maleisië. Het wordt Cactus Restaurant. De kinderen worden voorgelogen datalle gerechten met cactus bereid worden. Ingrid en ik hebben er lol om.
Onderweg naar het restaurant zien wij meer apen dan in Taman Negara. Ik weet niet wat ik ervan moet denken.

Het eten is top en wij genieten weer van deze nieuwe locatie. Al is het omdat dit een belastingparadijs is en dus het bier hier maar een schijntje kost ten opzichte van vasteland. Als wij thuiskomen spelen wiik nog even Yathzee. De uno kaarten heb ik ritueel verbrand.
Morgen verder het eiland verkennen. Er is genoeg te doen alleen nu nog de juiste keuzes maken.

Ps: Echter verloor ik ook dik met yathzee. Dit kan ik alleen beter dragen.