Ik word wakker in ons verblijf in Kottawatta Village. Het is een ruim bed en aan alle kanten voorzien van een muskietengaas. Deze manier van slapen heeft altijd wel iets unieks. Dit doe je niet elke dag. Ik hoor op het dak een aap stampen. Het is net of we de wekservice hebben besteld. Om de romantische setting accepteer ik zijn gedrag. Buiten dat ik al ruimschoots de benodigde slaaphoeveelheid van acht uur heb behaald.
Jezus, oh nee sorry, Budha wat is het vroeg. Mijn wekker gaat om vijf uur en ondanks dat het comfortabele bedje vroeg was opgezocht, hakt dit tijdstip erin. Je moet wat over hebben om je handdoekjes front row te kunnen neerleggen bij het zwembad. Maar goed wie mij kent, haalt al twee onwaarheden uit één zin. Ten eerste ben ik geen zwembad persoon en ten tweede heb ik een bloedhekel aan handoekbedjesbezetters. Driedubbele woordwaarde bij Scrabble.
Ik kijk omhoog en de palmboom balderen schitteren in het maanlicht. Op het balkonnetje van onze luxe tent genieten we nog van de heerlijke avondtemperatuur. Het is nog een week voor we weer thuis zijn en dat geeft nu al gemengde gevoelens. Het land is mij gaan passen als een perfect zittende handschoen. Hoewel het verlangen naar thuis ook groeit met de dag. Het is nog vakantie, nog een week. Ik ga er nog intenser van genieten.
Stap voor stap probeer ik wederom tijdens deze reis mij tot hogere plateaus te verheffen. En elke keer vraag ik weer waarom. In deze warmte, deze arbeid leveren is niet altijd de meest voor de hand liggende combi. Maar goed als je hier bent, moet je natuurlijk wel alle hotspots bekijken. Zo dus ook vandaag, in de buurt van Ella.
De lift brengt ons met de bagage van de tweede verdieping terug naar de begaande grond. Het is wel elke keer gokken of het nu 'B' of 'G' is. De deze keer hebben we goed gegokt. Als we uitstappen zie ik de contouren van Bassie al staan. De tandeloze security man, die op min af komt lopen, vraagt of we uitchecken. "Wat denk je zelf, vriend, dat we een dagtrip gepland hebben met deze bagage?".