De luiken blijven gesloten hedenochtend. Bij mij althans even wat langer dan de laatste dagen en van het schip gelukkig de hele dag want anders zinken we. Dagje op zee van Valetta naar Barcelona. Het betekent dat vandaag het vertier op de boot gezocht moet worden. Helaas staat er een aardig briesje, zodat fun bij het zwembad door opkomende bultje op mijn lijf, geen optie is.
Het geeft mij even de gelegenheid elke hoek van het schip op de gevoelige plaat te zetten. Aangezien iedereen vertoeft op het schip, moet ik van goede huize komen om niet frontaal tegen een medepassagier aan te lopen. Nu let ik redelijk op, maar er zitten mensen tussen die vinden dat zij het eigenaarsbewijs van het cruiseschip in hun portemonnee hebben zitten. Het profiel van deze mensen komt altijd redelijk overeen.
Sommige hoekjes zijn voor mij nog nieuw en omdat ik er meer tref dan verwacht, is mijn verwondering nog niet genoeg verstomd. De enige van de groep, die ik tijdens mijn tour tegenkom, is Harm. We praten even wat en dan gaan we allebei onze eigen weg.
De rest van de dag is relaxt en glijdt voorbij als het rustige water langs het cruiseschip. De planning is leeg als mijn hoofd. Behalve een show in de avond 'Supershow' in Luna Park. Sold out dus we hebben hoge verwachtingen. Op tijd zorgen wij de zaal te betreden en het valt op dat het rustig is en blijft. Een paar in fluor uitgedoste animatie pietjes, proberen het karig aanwezig publiek mee te krijgen. Inderdaad werkt het op mijn lachspieren van medelijden. Als de begin tijd verstreken is en wij nog geen omlijsting van de show kunnen ontdekken, taaien we af. De crew aan de deur valt bijna letterlijk op zijn knieën om te smeken of we niet weg willen gaan. Helaas helpt het niet bij ons.
We gaan weer terug naar de TV Studio bar en stoken elkaar lekker op om een liedje te gaan zingen. Rianne is overtuigend genoeg en een trio is gevormd om Leef van Dre Hazes te gaan zingen. Voor al die duizenden spiegels was het maar goed dat de tijd om was en programma vol.
We toppen deze Koningsdag af bij onze vrienden van de Masters. Ik ben wederom de laatste samen met mijn nicht(je) Rianne. Pratend met al het personeel, leuk om al die achtergronden te horen, en de zanger Alessio. Maar vooral drinkend en zwalkend.
"Just one Oceanic Bitter, because the rest of my family is a sleep."