Vandaag is de dag. We gaan aan boord. Ik word wakker en moet ontzettend nodig vocht afscheiden, maar wil nietvals wijlen Bokito mijn slaapplaats verlaten. Als ik opkijk merk ik dat mijn naamgenoot zijn rustplaats al verlaten heeft, hij is niet de enige op de slaapzaal. Ik klim als volleerd en gehandicapt gorilla uit mijn bedstede en begeef mij richting het toilet. Een nieuwe dag is dus begonnen.
Als de kudde weer herenigd is, hoor ik vooral de opmerkingen van het uitblijven van een goede nachtrust. Van sommige verwacht je soms niet anders, maar goed de negatieve score van boven de zeventig procent, is toch wel een trend. Zelf heb ik daar geen last van gehad, gelukkig.
We schrapen een ontbijt bij elkaar in het hostel. Puur uit gemak is de keuze hierop gevallen. Ostello bello Genova, onderdeel van een keten van hostels in Italië, is op zich een goede uitvalsbasis voor een kort bezoek aan Genua. Alleen leg de lat niet te hoog, want dan kom je van koude bedoening thuis.
Met ritmische precisie van de wieltjes van onze rolkoffers op de plavuizen van Genua, begeven wij ons richting de terminal. Als donderslag bij een strakblauwe hemel doemt opeens de blik op ons verblijf voor de komende week op. Hoewel de youtube filmpjes echt wel het één en ander verraden hebben, zijn wij nog verrast door de aanblik van dit drijvende flatgebouw.
Bij het betreden van de terminal valt ons op hoe alles uitgezet is. Afzettingen met bordjes en personeel dat als volleerd verkeersregelaar ons de richting wijst, in voor de rest redelijke lege ruimtes. In iedergeval geen ellenlange rij. De reden werd ons snel daarna duidelijk.
Het leek wel een puzzeltocht, of nee, een escaperoom met verschillende vertrekken. Elke ruimte weer een check van de tickets en met daar achter weer een leeg vertrek. Het leek niet op te houden. Plots konden we niet meer verder. Het eerder opgeplakte nummer werd ons duidelijk en was een pure identificatie voor het afroepen van de security. Gelukkig hoefde we niet lang te wachten.
Na goedkeuring konden wij eindelijk naar buiten en stonden we naast het immense gevaarte. Instagram shotje, maar helaas past hij er niet helemaal op. Nog steeds met meer dan kleine verwondering lopen als gezelschap naar de ingang. Het personeel is hier al zeer vriendelijk. "Even zwaaien naar de camera !"
De eerste stap op de boot is een feit en direct werd ik omarmt door luxe en comfort. We geven even onze bagage in bewaring en gaan het schip verkennen. Echter komen even niet veel verder dan 'Pizza and Burgers'. Voor de zekerheid wordt het all-inclusive principe even getest. Gelukkig het werkt.
Als kleine jongetjes in een snoepwinkel lopen we als gezelschap over de promenade. Eerlijk gezegd, ik kreeg er een beetje kippenvel van. Zo luxe, zo veel bling. Ik vraag me wel even af over hoeveel spiegels er wel niet verwerkt zijn in het interieur. Als je zelfbeeld niet geheel aan de positieve kant zit, heb je zware dagen op zo'n schip.
De welkoms lunch aan het buffet 'Il Mercato' laat ons heerlijk smaken. Het mooie uitzicht over Genua is een mooie plus. Na de lunch kunnen we onze cabine in. Het zijn mooie kamers. De badkamer is niet ruim, maar goed wat verwacht je. Wij zitten in binnen cabin.
Om vier uur verlaat het schip de haven van Genua. De eerste cocktail wordt geproefd. Dit is geen succes. De Mojito is niet geheel geslaagd, de bruis en suiker mist. Op het achterdek bij het zwembad is de hereniging van het gezelschap. Want ja verdwalen doen je snel. Internet is wel een dingetje. Met mobiel netwerk heb je geen toegang tot de MSC app en mobiel netwerk is gevaarlijk op open zee. Wat een twijfel.
De chat functie van de app werkt overigens goed en er is al mooi een groeps chat gemaakt voor onze reisteam. Twee dingen vallen op bij het zwembad. Één de vliegende start van het animatie team, even lekker meedoen, en ten tweede de behoorlijk aangezwengelde wind. Mijn haren worden bijna gezandstraald van mijn blote armen.
Binnen gekomen worden wij verleid door de lichtjes en belletjes van het casino. Vooral 'the boss' gaat happig in op de verleiding. De analoge roulette tafels zijn nog gesloten. Zodoende wordt er op de digitale familie gegokt op een nummertje of kleurtje. Harm en Marco P. gokken bescheiden met vijf euro en kunnen daar lang mee voort. Harm zelf zo lang dat we van hem een cash-out eisen. Een mooie surplus valt hem deel. Gaan we voor herhaling?
Het gerstenat proeft heerlijk, zeker als we in de Masters of Sea, Ierse pub, een koude halve liter voorgeschoteld krijgen. Lekker zo'n dranken pakket. De singer song writer die ons verblijf nog even muzikaal omlijst is een mooie toevoeging. Hoewel dat niet geheel gedeeld wordt door de aanwezige uit onze groep.
Even de douche testen en even kort momentje van relaxen volgt op een verder hectische dag. Als we dan fris en fruitig aan diner willen beginnen, lopen we tegen de negatieve punten van een cruise op. De rij voor het eten. Het toegewezen restaurant, Esagono, is keurig ingericht en een mooi tafeltje aan de zijkant is ons toebedeeld. Het 'a-la-carte' eten smaakt lekker, maar wordt door sommige bestempeld als minimaal in zijn kwantiteit. Opvallend is dat het pubervolk zich heeft aangesloten bij het Harm-kamp.
Vergaan van de honger gaan ze vast niet, gezien de snack mogelijkheden tot in de nacht. De opvoedkundige invloed, die eigenlijk best beperkt is, laten we deze week maar even achterwege. De service in het restaurant is overigens van leuke en goede kwaliteit. Hoewel altijd de subvraag is: "Vinden ze ons echt zo leuk en vriendelijk, of gaat alles om de fooi?". Ik hou het maar op de Hollandse zuinigheid dat ik zo denk.
De rest wordt slenterend door gebracht en nieuwe plekje worden ontdekt. Dan hakt de man met de hamer in op de mensen uit de groep uit de eerste alinea. Voor dat ik het in de gaten heb blijft mijn gezin plus Harm over. De lokroep van het casino kan niet langer genegeerd worden. Bij het rondstruinen langs de tafels, vallen ons minderjarige boys op. Dat mag dus niet. Als we hardleers wederom plaats nemen aan de digitale broer, worden na een minuut of 10 de jongens weggestuurd.
Harm speelt weer alsof hij voor het eerste speelt en sluit wederom met winst af. Ingrid en ik zijn gelukkig op een heel ander niveau. Maar daar ga ik maar niks over zeggen.
Eerste dag cruise is overleeft. Dit is ietwat negatief want het is eerder beleeft. Ik kan hier wel aan wennen. Alleen zonde dat sommige mensen decadentie synoniem zien als onmenselijk. Gelukkig storen wij ons daar nog allemaal aan. Morgen Napels. Maar ik hoop niet dat het spreekwoord/ gezegde van toepassing is. Ik wil de rest van de cruise zeker nog meemaken.
Arrividecci
Ps: naar gelang de cruise langer op zee was, voelde je toch nog de deining van de zee. Sommige schreven het ergens anders aan toe. Maar dat geloof ik niet. Ik had niet te veel op.