Aaarrrghhhh!!! Nog steeds pijn. Maar nu een andere pijn. Het zit nu in de hartstreek. Ga nu niet gelijk collecteren voor de hart- en vaatziekten, want het is een kwestie van gebroken hart. Een gebroken hart dat ik dit resort moet verlaten. Niet te lang treuren. Op naar het volgend avontuur.
De dag dat je wist die zou komen, is vandaag gekomen. Volgens mij gaat de meest kromme zin in een Nederlandstalig lied ongeveer zo. De dag dat wij echt tot de oorlogsgronden met zijn zeer bekende verleden zullen arriveren. Iedereen kent de plaatjes, realiteit of fictief, over de Vietnamoorlog.
Er is daarnaast veel muziek gelieerd aan deze periode en ook kent iedereen de gevleugelde uitspraak, waar dit blog mee begon, 'Goodmorning Vietnam'. Iedereen ziet het olijke hoofd van Robin Williams erbij. Ik draal te veel af want vandaag arriveren we in Ho Chi Minh City. Beter bekend als Saigon.
Linze maakt onderweg de melding dat wij veel dragon fruit, lokale rode vrucht met wit vruchtvlees en zwarte pitjes, kwekerijen passeren. Ze zitten precies hier omdat het hier weinig regent. Plotsklaps rijden wij een regengordijn in. Een tropische bui en dat op dit moment van de dag. Mijn gevoel zegt geen goed teken. Het zou een uitvloeisel kunnen zijn van de typhoon Nida, die nu boven China hangt. Gelukkig zitten wij daar niet in en Linze heeft beloofd dat wij er ook geen last van krijgen. Wij hebben het zwart op wit gekregen.
Een geluk is dat ik de lucht al lichter zie worden door het raam van de chauffeur. Het zegt mij dat wij de goede kant oprijden. Het aantal druppels die op het raam slaan, bevestigen het vermoeden. Misschien Piet even bellen wat het weer verder gaat doen vandaag, 'oant moarn'.
Lunchtijd dient zich aan, hoewel wij zijn iets te laat. Het slechte weer op de route zorgt voor een kleine vertraging. Alle vrachtwagens op de weg komen namelijk amper vooruit. Gladde banden? Ja, winter en zomer banden kennen ze hier niet, hoezo seizoen.
Een grote bingo hal fungeert als vreetlocatie. Het bingo gevoel wordt onderstreept door de leading lady met haar microfoon. Helaas blijven de kaarten uit. Waar wij wel mee gokken, is het eten en de bediening. Eten is van discutabele aard en de bediening brengt de helft van het eten om daarnaast vier keer het bestelde drinken aan te bieden. De rekening, 377000 dong, klopt wel. Omgerekend ongeveer 14,50, dit was het niet waard. Wat we aten, twee Pho Bo, noedel soep, en een patat met vier keer drinken.
In de bus monteer ik vriendje Pro in de cockpit van de chauffeur. Op deze manier kan ik de rijzende skyline van Saigon mooi filmen. Ik kan mijzelf nu al verkneukelen op het feit dat ik achter mijn pc alle beelden bewerk en presenteerbaar maak voor het grote publiek. Soon in theater Lequin, Harm's following in sunny Vietnam edition 2016.
De regisseur van de gehele reis geeft aan dat hij het signaal wel geeft als ik de camera aan moet zetten. Hij noemt het camera 3, ik vraag mij af wat camera 1 en 2 zijn. Er wordt aangegeven, onder de bus. Die wil ik wel eens even bekijken. "Camera 3 stand-by" schalt het door de bus. Ik zet snel de camera aan en wacht op het volgende, alom bekende, signaal. Maar het is stil. Ik zet daarom, recalcitrant dat ik ben, de camera aan.
Ik ontgrendel de deur met het pasje. Een lichte kamer, modern ingericht ontluikt zich aan mij. Top, helemaal goed voor de komende nachten. Er is wat onduidelijkheid wat wij nu gaan doen. Door het vroege arriveren in deze metropool, zo mag ik het wel noemen als je meerdere wolkenkrabbers kan aanschouwen, hebben wij extra tijd voor iets off the record.
Wij laten het aan de jongens. De keuze; zwemmen of een korte wandeling. De score is verdeeld in een gelijkspel. De jury beslist en wij zetten een wandeling in. Ho Chi Minh lijkt, in dit deel, in geen geval op Hanoi. Als je de scooters wegdenkt, waan je je in bijvoorbeeld Barcelona of Rome, ach bijna goed. Dure merken prijken de winkels waar wij langslopen uit ervaring, mijden wij de drempels.
Het is een explosieve wandeling, want het was minutenwerk. Bij aankomst in hotel snel langs de kamer en haartjes strak, jasje mee en camera mee. Vanavond is het jubileum diner van Fox. Het is niet vaak voorgekomen maar wij zitten, armpjes over elkaar, als eerste in de lobby om weg te gaan. Zelfs Linze schittert door afwezigheid, minpuntje.
Binnen enkele minuten stroomt het Fox groepje de lobby binnen. Ze zaten praktisch allemaal in één lift. Linze kijkt over zijn bril heen en vraagt aan een reisgenoot:" Hoe laat heb jij het?". Het euvel is duidelijk, Zwitserse betrouwbaarheid is duur betaald. De horloges staan weer scherp en hop de bus in.
Iedereen heeft na deze periode ongeveer een vaste stek. Vertrouwd kijkt een ieder om zich heen. Maar dan, het gebeurt, de lichten gaan uit en de discolampen gaan aan. Net dat Linze zijn zangcarrière een nieuwe kans wil geven, schakelt de chauffeur door naar een heftige beat. De bus schommelt van plezier en ik zie mensen open bloeien. Geweldig. Duc is er overigens niet bij. In zijn hometown reist hij op zijn Vespa met Stije, de dappere krijger durft op een scooter door het verkeer.
Jolig stapt de hele bus uit bij de opstapplek van de dinercruise. Als dat maar goed gaat op de boot. Fox heeft voor ons een speciaal plekje geregeld en wij zitten op het bovendek. De skyline die voorbij glijdt is indrukwekkend en mooi om te zien. Wat je wel allemaal niet met ledlampjes kan doen. De grote Heineken reclame aan de rustige zijde van de Saigon rivier, roepen bij ons Hollanders wat trots op. Als je daar lang kijkt, vraag ik mij af welke idioot dit verzonnen heeft.
Het buffet smaakt en wij hebben het gezellig. De tafelschikking is verdeeld in: jong bruisend, jong ervaren en oud belegen. Ik zit voor mijn gevoel verkeerd. Enige nadeel was de zure nasmaak van de drankrekening. Voor vietnamese begrippen was deze duur, maar ook al voor Nederlandse begrippen als je omrekent. Vooral door de toeslagen VAT en service taxi. Alle zelf beoordelende chique tenten vinden het nodig dit op de bon te zetten.
Van de boot weer in de bus terug naar hotel. De hilariteit van de heenreis is nog niet vergeten en al swingend komen wij de bus weer in. Dan begint onze DJ Chaffie met een kneiter van een hit: Britney Spears met haar eerste hit Baby hit me one more time. Oud en jong belegen bleert met de muziek mee en de bus schommelt niet alleen meer, maar hij jumpt op en neer over de wegen van Saigon.
Nog joliger dan de heenrit stappen wij uit en zetten vakkundig de lobby op stelten. Het personeel kijkt beleeft, maar ietwat ongemakkelijk naar het tafereel. Joep 'van Vayne' klopt er nog een riedeltje uit op de piano, niet de eerste keer, en daarvoor maken wij een diepe buiging. Het vermelden waard is nog dat Rian de terugreis met Duc op de Vespa aandurfde.
Om de zure dure bijsmaak van de drank op de cruise weg te spoelen zoeken een aantal nog een bar om wat te drinken. Waar dat in Hanoi kinderspel bleek te zijn, moeten wij hier in Saigon beter ons best doen. Via een leuke omweg langs rolluiken en gaarkeukens, komen wij bij het eerder gespotte Hardrock café uit. Helaas is het uithangbord uitnodigender dan het werkelijke drinkgedeelte. Wij kiezen daarom voor een Duits bier en vreet huis. Dat ligt ons toch iets meer.
Heel Duits kunnen wij echter, na bestuderen van de kaart, dit etablissement niet noemen. Alleen de logo's doen Duits aan maar de gerechten met vietnamese vermicelli niet. Na een drankje geven wij het ook op en gaan hotelwaarts.
Op bed en de indrukken passeren nog even de revue. Phan Thiet een prachtig resort maar een dooie boel. Het was daar niet het seizoen. Het schijnt in december/januari daar vol te zitten. Wel een echte aanrader. Over Saigon/Ho Chi Minh City ben ik nog niet uit. Het deel wat ik gezien heb, is niet stereotype Aziatisch. Eigenlijk is dat doodzonde. De rieten hoedjes liggen hier alleen als souvenier in de winkel en worden niet meer gedragen. Zo voelt een Japanner zich dus als hij aan de volendamse dijk loopt, bedrogen door het geschetste beeld van de cultuur. Morgen meer. Eerst de historie van de Vietnam oorlog in de gangen van Cu Chi. Daarna verdere verkenning van Saigon. Voor nu, Goodnight Saigon, goedenacht Ho Chi Minh City.
Ps
Tip van de dag
Neem voor de vakantie even een stukje muziek historie door, je hebt er lol van als de disco bus begint. Daarnaast let op de relatief grote prijsverschillen in drank. Het is gewoon zonde.
