Woesjh! Het landschap trekt weer aan ons voorbij. Onderweg naar iets waar ik naar uitkijk en met mij meer van de groep. Halong Bay is de bestemming. Een natuurgebied met de krijtrotsen in het water. We gaan op een boot overnachten. Spannend voor de Kids.
Maar goed dat is voor later, of zoals de reisleider zou zeggen: "Daar komen we later op terug". Nog even terug naar gisteravond. Aangezien Jesper gisteren ietwat minder procentjes op zijn uithoudingsvermogenmeter had staan, wat krampen in de maag streek. Besloten we een combinatie van Westers/Vietnamees te eten. Heerlijk vooral de fajitas van Ingrid waren heerlijk, dus Black Jacks tegen Franse gedeelte aan.
Als je een markt met Harm passeert, dan weet je hoe laat het is, hij wil, nee moet, daar even over. Het was een leuk marktje maar meest positieve aan de markt was het gebrek aan bromvoertuigen. Aan het eind was de score twee voetbalteneutjes, ja hoe kan dat ook anders, en een zonnebril, een echte Rayban. Schade 310.000 dong. Omgerekend dus wel ongeveer 12 Euro.
Ook nog even een Skype meeting met thuisfront gehad. Volgende keer de camera iets lager hoor. Voorhoofden heb ik niet veel aan. Was gezellig. Maar goed de tegenwoordige tijd nu.
De ochtend rijden we helemaal op onderweg naar één van de zeven wereldwonderen, volgens de Vietnamees dan wel. Onderweg regent het heel even, eerlijk ik heb het amper meegemaakt. Met muziek op de oren en de oogjes toe, heb ik weinig van de reis meegemaakt. Landschap verandert ook amper.
Hoewel, als we Halong Bay inrijden, heeft het voor mijn gevoel meer weg van een populaire Europese badplaats dan wat je zou verwachten in Azië. Alle karakteristieke stedenbouw van de Vietnamees is hier verdwenen en er is gekozen voor de status verhogende bouw als je overal kan verwachten. Als kippen in een klein hokje, voel mij net als de varkens van gisteren, worden wij in een veels te kleine lobby gepropt. Het wordt nog erger als een Vietnamees gezelschap, zeer welgesteld, ook nog de lobby komt bezetten. Ons wordt in reeds bekende chaos de toegang tot de kajuiten aangereikt. Altijd wel moet er in ons gezelschap geruild worden omdat Harm dan met één van de kinderen in een kamer gepland staat.
Gelukkig mogen wij ons cruiseschip. Het te verwachten conform is duidelijk af te lezen aan de buitenkant van het schip. De Emeraude was zelfs voor Linze een verrassing en geloof mij met zijn staat van dienst, mag dat echt een unicum genoemd worden.
Wanneer de loopplank kraakt of het elk moment kan begeven onder het gewicht van zijn passagiers, zijn wij enorm blij de lobby verlaten te hebben. De hutten zien er goed uit, zoals al bekend van alle gemakken voorzien. Het openen van de deur gaat alleen niet zo makkelijk.
Wij voelen ons gauw welkom al komt het door het drankje en de lekkere lunch. Wat zonde is, is dat het anker gehezen wordt, als wij het buffet nog vakkundig leeg vreten. Ik weet niet hoe snel ik mijn bord moet leeg eten om mijn hobby te kunnen praktiseren. De mooie omgeving vraagt gewoon om vastgelegd te worden en dat laat ik dus niet na. Ben overigens niet te enige.
Ook hier bezoeken wij een grot. Vietnamezen zijn er blijkbaar gek op. Het schip gaat voor anker en via een klein broertje worden aan wal gezet. Klein trappetje omhoog, iets van 150 treden omhoog, maar dan heb je wel wat. Deze grot is ruim opgezet en heel mooi verlicht. Ik krijg geen genoeg van schieten en het geheugen van mijn camera schiet goed vol.
Linze geeft aan of ik een paar beelden met hem en Fox zou willen delen. Hij was namelijk zijn spul vergeten. Nou als mijn foto's gebruikt gaan worden ben ik trots. Toeval dat we het er net in aanvang van deze miniexcursie er over gehad hadden.
Wij zetten weer voet op het schip. Hetgeen betekent dat we aanbeland zijn wat ik hier heel graag wilde doen. Ik wilde met mijn GoPro in de hand van het schip springen. Klein beetje nerveus vond ik mezelf dan ook op het tweede dek. Durfde ik dit wel? Ik laat mij toch niet kennen, zelfs als een aantal Kids mij voorgegaan zijn. Ik sta op de reling en tel in mijn hoofd af. Daar ga ik...
Wat een gevoel en wat leuk om het zo te doen. Zonder mijn vriendje de GoPro had ik het waarschijnlijk nooit gedaan en nu deed ik het dus 5 keer. Natuurlijk zet ik uit beleefdheid ook wat andere op de film, maar mijn doel is bereikt. Ik kan naar huis.
Maar dat doen we niet. Turend over de reling en liggend in een loveseat, overdenk ik de dag en de reis tot dan toe. Gelukkig hebben wij nog even want ik wil meer. Vietnam heeft mij laten zien dat het een schoon en mooi land is met heel vriendelijk volk. Schoon is opvallend aangezien Azië niet echt bekend staat om deze typering. Mooi is een understatement. Wat ik tot nu gezien heb, inclusief de wanordelijke chaos van Hanoi, is prachtig. Ik mag nog even en aangezien er happy hour is vanavond, komt dat wel goed. Is goed voor de zeebenen.
Morgen varen wij terug en dan weer een beleving. Even terug naar Hanoi om vervolgens op het volgende vervoermiddel, de trein en wel de nachttrein, te vertrekken naar Hue. Maar goed ik zei happy hour. Goegoegoedenavond Halong Bay.
Ps
Tip van de dag:
Wil je genieten van Halong Bay, neem een GoPro mee... En JUMP!!!! Plezier gegarandeerd.
