Deze website maakt alleen gebruik van cookies om uw online gedrag op deze website te kunnen analyseren. Met deze gegevens zullen wij de website kunnen verbeteren ten doeleinde om u beter van dienst te zijn. Bij het achterlaten van een reactie, wordt naast uw ingegeven naam ook het ip-adres vastgelegd. Dit in verband om misbruik van deze functie te voorkomen. Wilt u meer informatie, kunt u een mail sturen naar info@lequin.nl. Let op: Wij geven uw informatie niet aan derden.

  • Afdrukken

banden vol met lucht

Jeetje! Wat een onrustig nachtje. Niet alleen ik maar ook Ingrid had er last van. Maar goed we staan naast ons bed en de jongens ook. Op naar deze nieuwe dag. De dag waarbij ik de bekendste hit van Skik in mijn hoofd hoor schallen. Juist.... We gaan fietsen.

Vakkundig of ik nooit anders doe, plaats ik mijn GoPro op mijn borstkas. Fotocamera in de rugtas en we gaan. Het is ogenschijnlijk afgekoeld na het buitje van gisteren. Linze, de reisleider, geeft aan dat het het eerste buitje in maanden was. Hebben wij weer. Ik vond het geen probleem.
Iedereen krijgt een fiets onder de reet en ik moet zeggen behoorlijke kwaliteit. We fietsen naar het dorp waar gister de buien uitbraken. Al slalommend gaan we door de kleine keurige straatjes en ik geniet. GoPro legt alles feilloos vast. Als we dan de eerste arbeider in het rijstveld zien, kan ik het niet laten om gelijk mijn fotocamera te grijpen. Ik zit daardoor gelijk in de staart van de groep. Nicole heeft geen zin om te stoppen en roept direct dat dit een:" dropbox momentje " is. Met andere woorden deze moet ik delen.

Met camera op borst, fototoestel op de heup en rugtas op de rug is het best aanpoten. Ik laat de versnellingen in de stand staan, want ik ben bang dat ik verkeerd schakel. Het materiaal waar we op zitten is toch wat minder. Een gil van Karsten geeft aan dat hij een trapper verliest. Duc en de hotelwerknemer die mee is, maken met wat geweld de fiets. Wij Hollanders denken voor hoe lang.
Het is in de velden nu toch best lekker, sorry heet, weer geworden. Het zweet loopt door mijn naad over het zadel naar beneden. Zwaar fietsen is het nog geen eens, het is allemaal vlak tot vrij vlak. Door het gemak voel ik mij haast een volleerd profwielrenner. Noem mij maar Tom.
Als voor de tweede keer het pedaal van Karsten de geest geeft, wordt er een andere roze fiets geregeld. Wij hebben de tijd mooi foto's te maken. Het duurt echter maar twee minuten alvorens de tweede sloper van de familie zijn intrede doet. Jesper zijn ketting verlaat namelijk de tandwielen.

Niet veel later, links rechts, arriveren we in eenĀ  leuk straatje waar wij een huisbezoek doen. Nee er zijn geen zieken. Het huis op palen ziet er leuk uit en precies als je zou verwachten. De varkens in de stallen, best een hoop, stinken enorm en de schoondochter is daarnaast druk bezig met de rijstwijn. Een geweldige combinatie.
Het peloton verplaatst zich door het prachtige landschap en zoals Marco 1 al aangaf, we zouden best hier nog een dag willen vertoeven, maar Fox heeft anders bepaald. Als we de lokale economie, drinkpauze, weer hebben ondersteunt, fietsen we iets afdalend terug naar het mooie hotel Mai Chau Lodge. De ketting van Jesper begeeft het nog twee keer en bij de laatste keer zelfs definitief. Hij past gelukkig nog in het zitje van mijn fiets met zijn kippenkont. Gelukkig zijn wij er bijna.

Kind tijdens de fietstocht

Plons. Snel even een duik in het zwembad om te verfrissen. Mijn grote vriend de GoPro is ook aan verfrissing toe. Ik blijf het de gadget vinden voor deze vakantie. Hoewel mijn oud vertrouwde spiegeltje Sony A100 ook nog steeds goed zijn werk doet. In totaal is er al ongeveer 2,5 uur aan bewegend beeld.
Snel uit het zwembad en uitchecken. Wij krijgen namelijk nu een deja-vu tijdens deze vakantie. Even terug naar de hectiek van het bestuurlijk hart van dit mooie land, Hanoi. Even terug naar Hong Ngoc Dynastie.

Een Spotify lijst verder, heerlijk zo gedownload, en we zijn weer in Hanoi. De GoPro was vandaag als bijrijder van de chauffeur. Ben benieuwd hoe de beelden in het groot overkomen. Bij aankomst in ons base camp was het erg druk. Iedereen wachtte op zijn kamer, naar later bleek. Een onderbreking van de broodnodige elektrische stroom heeft de planning van de geoliede machine in de war geschopt. Ik maak mij niet druk want ik heb het naar mijn zin op deze vakantie. Als ik de kamernummers zie, wij hebben geluk omdat de eerst vrijgekomen kamers voor ons zijn, ben ik lichtelijk teleurgesteld. Geen suites deze keer. Niettemin wederom een nette kamer.

Alles op zijn plaats dan kunnen wij gaan eten. Ik sluit vandaag af met de weemoed dat wij de omgeving van Mai Chau moesten verlaten. Wel weer een enorme leuke ervaring zo op de fiets tussen het rijst. Mooi beelden waar ik vanavond weer over zal dromen. Hopelijk iets meer rust. Voor nu, iets eerder dan normaal het is nu goed zeven uur, sluit ik af. Goedenavond Hanoi.

Ps:
Tip van de dag: ga je naar Mai Chau, boek dat Mai Chau Lodge. Niet te groot van opzet. Mooi opgezet en veel mogelijkheden qua dorp en fietstour. Vergeet de grot niet.

Plaats reactie

Beveiligingscode
Vernieuwen

Fotoalbum Vietnam

Volg mij op social media: