Mokkend pak ik mijn tandenborstel en maak ik mij op voor bed. Een aantal keren de kinderen opvoedend toegesproken over het verliezen van een spelletje, maar als ik de tweede opeenvolgende keer afgedroogd wordt met het spel Uno, ben ik het derde kind in het gezin. De zelfreflectie via dit blog zal mij leren om dit gedrag te veranderen, echt waar. Het is nu twaalf uur 's nachts en dat maakt een einde aan de drukke, drukke dag.

Na een langzame start lopen maken wij ons op voor een dagje jungle. Als ik even buiten de kamer wacht, vier personen op die oppervlakte is toch best veel, wordt ik in de rug aangevallen door de werkneemsters van het guesthouse. Welk familielid dit is, kan ik zo even niet ontdekken. Ze vraagt in haar beste Engels, na deze periode kan ik het accent nog niet altijd goed verstaan, welke activiteiten wij gaan doen vandaag. Ik kan haar alleen maar aangeven dat wij het nog niet precies weten. In ieder geval gaan we de permits halen om het park in te mogen en daar te mogen fotograferen/filmen. 
Ze brabbelt nog wat, wat ik niet precies versta en knik netjes instemmend met bevestigend antwoord. Misschien moet ik nu wel het guesthouse schilderen of helpen met de nieuwe aanbouw, maar dat merken we later wel.

In de benen en op voor het ontbijt. Er zit een leuk tentje aan het begin van het dorp waar we willen ontbijten. Echter zijn wij niet de enige. Alle tafels vol en daarom nemen wij het volgende adresje. 
Als de bordjes leeg zijn, dalen wij af naar de rivier. Met een bootje wordt je voor 1 RM overgebracht. Aangezien wij gisteren in de vertaling bij de introductie wat verward waren,is aan de overkant de permits aanvragen even spannend. Hebben wij nou pasfoto's nodig? Dat blijkt niet het geval. De man naast ons heeft wel zijn paspoort bij zich, die hebben wijniet bij ons. Moeten die opgehaald worden? Nee, wordt er gezegd niet nodig. Gelukkig hebben we alle gegevens wel digitaal, maar deze worden niet gecontroleerd. Aantal camera's geven wij op. Telt u mee; Gopro, Spiegelreflex, mobiele telefoon Marco en mobiele telefoon Ingrid. Kids hebben de telefoons niet bij hun. Als wij dan afrekenen, blijkt de schade in totaal 14 RM te zijn. Wat neerkomt op 4x1 toegang en 2x5 camera. Eerlijke Nederlanders als wij zijn geven wij dat aan. Wij hebben meer camera's. Maar ook dat is geen probleem. Met andere woorden, waar doen we dit voor dan? 

Aan de wandel en aangezien het half bewolkt is, is het niet ziedend heet. Als volleerd junglebewoners begeven we ons over de aangelegde paden op zoek naar beesten. Prachtige omgeving waarin wij hier en daar wat beestjes zien. Ik kan nu opscheppen over de meest exotische verschijningen, maar het blijft bij wat mieren en andere insecten. Ergens op het einde spotten wij ver en hoog in een boom de derrière van een aap met zijn lange staart eraan. Het was een heerlijk loopje waarbij we meer Nederlanders zijn tegengekomen dan echte beesten.Overigens werden wij eenmaal gecheckt op het hebben van onze permits, toegang dan wel, niet over de camera's. 

Terug naar de andere kant, want vanmiddag hebben wij een excursie geboekt. Op een snelle boot varen over de rivier en een dorpje in de jungle bezoeken van inheemse bevolking.

Na de lunch, weer niet bij gewenst restaurant want is gesloten (vreemd), melden wij ons bij de tour operator. Wij worden naar de rivier gedirigeerd en worden aldaar opgevangen doorde baas. Hij regelt ons schip en geeft aan dat de gids die wij eerder hadden gesproken later zou aansluiten. Nu zitten wij dus heel privé met z'n vieren in de boot plus de kapitein. In een redelijke vaart varen wij over de rivier. Het water klotst tegen de boot aan en de kapitein tracht middels het schommelen van de boot ons nog natter te maken. Wat hem overigens ook aardig lukt.
Op het verzamelpunt is de gids nog niet aangekomen met zijn trekking groep. De kapitein ligt de boot op een stukje strand aan en begint ons, vooral de kids, te vermaken. Zo leert hij ze toveren met een touw en een munt. Het is leuk om te zien hoe fanatiek de kids mee doen. Als zijn trucs op zijn, begint hij de kids te leren hoe te jagen met een takje. Beetje als speer. Het vergt wat hand oog coordinatie en dat gaat best lastig. Al zeg ik het zelf. 
Dan horen wij de gids aankomen met de groep. In totaal nog zes Nederlanders. Een jong stel en een optimaal gezin van vier, wat betekent dochter en een zoon. Er wordt gevaren naar het inheemse dorp. Onze kapitein is nu tweede stuurman geworden en in de hiërarchie is de gids gepromoveerd tot kapitein. Ook nu is er weer veel lol om het water wat iedereen in deboot nat maakt. Karsten en ik zitten voorin en krijgen mede door toedoen van de tweede stuurman op de kop van de boot, veel water te verwerken. Ik ben blij met mijn keuze om de slippers te dragen in plaats van de schoenen.
Bij aankomst van het dorpje zie ik dat die keuze misschien toch niet altijd goed uitpakt. De steile helling is voor natte slippers een behoorlijke uitdaging. Uit de boot en op naar boven. Met kunst en vliegwerk kom ik boven. Maar niet van harte. Een aantal keren was ik bijna de dominosteen, die het hele zwikkie zou omstoten. 

Boven begint onze gids nu een apart verhaal te houden. Als wij ons namelijk niet comfortabel zouden voelen, moesten wij dat aangeven. Het is natuurlijk raar om zo in iemand anders huis en territorium rond te lopen. Op zich snap ik zijn opmerking, maar zij accepteren en profiteren toch ook van ons. Bij een voorzichtige scan tel ik alleen wel meer bezoekers, dan bewoners en dan is het wel raar. Weer veel Hollanders.
Een inheemse bewoner in spijkerbroek en trendy shirt, laat ons zien hoe vuur te maken. Dit gaat erg rap. Daarna laat hij zien hoe ze jagen met pijltjes en blaaspijp. Wij mogen ditook even proberen en dat is wel gaaf. Karsten en ik raken ons doel, Jesper in de herkansing ook.
Ik heb het hier dan wel gezien en gelukkig de groep ook. Glibberend en glijdend ga ik weer naar beneden. Hup de boot in en klein stukje terug varen. Aan de kade geven wij aan dat wij er vanavond ook weer zijn voor de Night Jungle Walk. Tot vanavond dus.

Iedereen gaat even douchen. Schoon en fris tuigen wij opnieuw naar het dorp, nu voor diner. Een derde poging om te eten bij het gewenste restaurant. Als wij voor het restaurant staat, komt de eigenaresse van ons guesthouse langsrijden. Ze doet haar raampje open en geeft aan dat het goed eten is in het restaurant. Maar ja, ook deze derde keer lukt niet. Het is namelijk vol. Morgen zeker weer een nieuwe poging en dag.
Aangezien wij vroeg zijn gaan eten, had ik al aangegeven, zijn wij ook vroeg voor de laatste excursie van de dag, de Night Walk. Daar we zo vroeg zijn, stellen wij onze gids van eerder die dag de vraag wat hij zou aanraden voor morgen. Een boottocht, rustig deze keer, langs de rivier naar belangrijke punten. Zo gezegd, zo geboekt.

De Night Jungle Walk gaat beginnen en wij hebben een groepje van 6 met de gids. Twee Fransen jonge jongens haken aan. Bij aankomst aan de andere zijde merk ik al dat wij niet de enige groep zijn. Wel de enige groep van deze kleine grote. Ik hoop dat we nog wat ontdekken.
Al snel raken wij in de file. Laat ik zo stellen, de coentunnel is er niks bij. Door onze compacte samenstelling kunnen wij snel manoeuvreren en kunnen wij zo redelijke op rust dejungle in. Echter blijft dat niet zo. Wat een beestenboel in die jungle. Tot groepen van meestal 15+ groepen passeren ons met hun lichtjes. Ik heb Nederlandse beestjes gezien, veel. Daarnaast Koreaanse,  Maleisische, Chinese en multiculti beestenboeltjes. Op den duur was het niet leuk meer. De drukte is gewoon niet bevorderlijk voor het spotten van echte beesten. Als die park controleurs, dat nu eens gingen reguleren, zou voor het toerisme alleen maar een pre zijn. Nu voelde het net alsof ik aan de Turkse Rivièra bij een all-inclusive buffet in de rij stond. Veel verwachting en weinig genoegdoening.
Score van de avond paar spinnen, schorpioen, krekel en paar wandelende takken. De Franse heren in ons gezelschap waren niet aan ons besteed. Er kwam geen boe of bah uit. Terug naar de kade en op naar ons guesthouse. 

Traditioneel bijna, sluiten wij af met Uno. Maar zoals al aangegeven denk ik maar dat ik de kaarten ga verstoppen of 'per ongeluk vergeten op weg naar volgende verblijf. Ik heb nooit tegen mijn verlies gekund, maar ik moet het toch maar gaan leren. Ben geen kind meer.
Het was al met al een drukke dag met veel excursies. Echter ben ik er nog niet helemaal uit mee welk gevoel ik de dag afsluit. De jungle zo zien is toegankelijk en vooral fijn. Maar maakt het ook een toeristische melkkoe. Waar het veelal te druk en dus niet plezant vertoeven is. Ik geef het vandaag de voordeel van de twijfel en dan maar afwachten wat de dagvan morgen brengt. De slotsom komt wel op het eind.

Ps: Ingrid is in ieder geval helemaal opgeslokt door het dieren spotten. Ze dacht voor het afsluiten van de dag een slang in de tegenoverliggende boom te zien. Wij hebben een half uur staan kijken met zijn twee, maar ik heb alleen maar blaadjes gezien, heel veel blaadjes. Is het vandaag haar beurt geweest om te hallucineren?