Uno! Roep ik hard als ik bijna de laatste kaart van de avond triomfantelijk neer kan leggen. Vanuit alle hoeken van de tafel krijg ik een vijandige blik toebedeeld. Deze laatste avond sluiten wij in stijl af in Dorsett Residence. Vandaag was weer een dag van vele stappen, vele treden en vele indrukken. Het is een stad om niet te vergeten, want morgen op naar het volgende hoofdstuk.

De vrolijke Grab chauffeur in een echte taxi, ja dat kan dus schijnbaar ook, brengt ons weer koninklijk naar de juiste locatie. Vandaag Petronas Twin Towers, het iconische aangezicht van deze stad. Het is een man met Indonesische roots, want hij verteld over de overeenkomsten tussen de talen van Maleisië en Indonesië. Op zich niet zo gek gezien de topografische ligging. Daarnaast weet de man voortreffelijk onze Nederlandse vorsten van de vorige eeuw op te noemen. De huidige vorst is even wat lastiger. Wat verraad dat de man de connectie is verloren gaandeweg.
Een vrolijke zwaai aan de beste man en een stevige stap brengen ons in het park achter de bekende torens. KLCC park is mooi aangelegd. Alles ten doel om het voormalige hoogste gebouw van de wereld in al zijn schoonheid te kunnen bewonderen. Ons gezelschap loopt maar eerst naar de voorkant. Dit om te bekijken of wij de optie willen lichten om de Towers te bestijgen. 
Voor aangekomen valt de drukte mee. Duidelijk is te zien wat de hotspot is voor het maken van de ultieme foto. Ook hier zijn weer hele fotosessies aan de hand van self-made fotomodellen. De instagrammers van deze wereld. Ik Instagram ook, maar niet op deze dertien in dozijn manier. Wat is het toch met dit life-style gebeuren wat mij irriteert. Nu alleen omdat ik last heb van de amateuristische fotoshoots, ik kan mijn kont niet keren, of vind ik het stereotype beeld van schijnbare schoonheid het probleem. Misschien een beetje van beide.
Ook opvallend zijn de verkopers met groothoek lensjes voor de mobiele telefoon. Zijn verkopen de lensjes als warme broodjes omdat iedereen de perfecte selfie wil maken met de Towers. Ik ben blij met mijn apparatuur. Daarnaast vraag ik mij af hoe lang die handel nog rendabel is. De meeste telefoons, inclusief de mijne, zijn al in staat om groothoek te fotograferen. 

Als de broertjes, of zijn het zusjes, op de foto staan, lopen wij even door het park. Op dat moment en tijdstip is alweer duidelijk dat wij ons begeven in tropische sferen. Wat eenhitte. Puffend en zuchtend lopen wij door het park en bewonderen de indeling. Het vochtpeil moet aangevuld worden. Streng als ik ben, ik heb het gidsen overgenomen van Ingrid, dirigeer ik ons langs een aantal opties momenten. Het doel is duidelijk namelijk Aquaria. Mijn familiaire staatsgreep wordt op dat moment niet gewaardeerd. 'Mond dicht en doorlopen!' is mijn antwoord. Het wordt met bezwaar geaccepteerd.
Niettemin arriveren wij geheel volgens plan en planning bij het aquarium aan. Daar is ruimte voor een pauze. De groep maakt hier gretig gebruik van. Dan tickets halen, Jesper was weer even 12 om 10 RM te besparen, ik schaam mij als ik dit schrijf, en dan door het aquarium in. 

Het is niet het eerste type wat ik op deze manier bezoek. Misschien loop ik daarom quasi nonchalant door deze drukke bedoening. Je hebt wat over voor de kids. Zij lopen rond en slaan veelvuldig een blijk van verbazing uit. Als wij dan door de tunnel gaan, ben ik ook verbaast en kijk mijn ogen uit. Dit ziet er gaaf uit. De ene haai volgt op de andere haai en ik bekijk een aantal bijzondere vissen. De opzet een dikke tien.
Aan het einde van de tunnel zijn wij ook gelijk aan het einde van het aquarium. Op de hitte in. Er vindt overleg plaats. Mijn staatsgreep heeft in ieder geval voor democratie gezorgd. We gaan eerst lunchen en dan de koloniale wijk in. Ingrid wil de lunch en ik de wijk.

Een Grab brengt ons naar Madras Land Hawkers. Het is niet super veel wat daar staat plus het is een bedompte bedoening. Lunchen wordt het hier niet. Aangezien wij weer in de omgeving zijn van Pentaling street zijn, zie gisteren, geef ik aan dat daar een food court zit. Misschien goed om daar te kijken. Als geboren gids loop ik daar heen en mijn gevolg gaat mee. Langzaam lopen wij langs de stalletjes van het food court. De naam Tang City. Ingrid heeft de glinstering in haar ogen en ik geniet van de gemixte samenstelling van publiek. Oude locals aan de thee, jonge lokale stellen aan de bite en toeristen met verbaasde blikken over het eten.
We smullen en genieten van het eten. Het was bij elkaar voor inheemse begrippen niet goedkoop, effe net geen 100 RM, maar je vreet je handen er bijna bij op. Behalve Karsten. Hij maakte weer een verkeerde keuze en kijkt afwisselend van zijn bord naar Ingrid en mij. Gelukkig bestaat het concept op eten delen en dat doen wij dan ook. Hij eet dus lekker mee.

Daarna wagen wij een kleine wandeling. De Grab laten wij deze keer met rust. Als of wij locals zijn sturen wij ons door straten en zijstraten. Alvorens wij op Merdaka Square Park aankomen. Het verblijf van de sultan wordt helaas gemaskeerd door afbrekende tenten en, hoe kan het ook anders in KL, bouwwerkzaamheden. Om de beelden nog een beetje leuk te krijgen, moet ik mij weer in rara yoga houdingen wringen, zoals al beschreven op dag 1 van deze reis. Er is gisteren hier een parade of feest geweest. Dit leid ik af door de aanwezigheid van de tenten en afgesloten weg. Het is tijd om deze hitte even te verlaten en er wordt gekozen om terug naar het appartement te gaan. 

De boys koelen even af met het zwembad en ik met een koele Tiger. Even relaxen. Ook nodig tijdens deze inspannende reis. 

De haartjes strak en de wangetjes schoon, op naar Jalan Alor. Het ligt op loopafstand van onze verblijfplaats dus wandelen wij er heen. De schone schijn van Pavilion passerend vragen Ingrid en ik ons af, hoe het bestaat dat hier zo veel luxe winkels kunnen bestaan. De topmerken blinken in het straatbeeld en voeren de boventoon in veel malls in deze stad. Rendeert het aantal vierkante meters dan echt zo goed. Dan weet ik zeker, dat de gebakken lucht echt aan deze merken kleven. Het afgeven op de imitatie verkopers van Pentaling street snap ik dan een stukje minder.
Aangekomen op Jalan Alor, na wat straat muzikale onderbrekingen, vergapen wij ons aan de massa mensen en vele restaurants en street stalletjes. Het is onmogelijk om alle stallen voorbij te lopen zonder iets aan te schaffen. Dat doen wij dus ook niet. Een soort van klein rijst gebakje met suiker, wordt aangeschaft. En eerlijk waar het was lekker.

Op de vertrouwde plastic stoeltjes en tafel zitten wij even later met in de hand de menu kaart. Deze keer til ik mij haast een breuk aan dit boekwerk. Het is dan ook een kust dat wij iets kunnen selecteren. We zitten bij uncle Lim. Hier gaat snelheid boven leuk contact. De beste man die onze bestelling komt opnemen heeft haast niet de tijd om ons te helpen. De bestelling ging dat ook niet helemaal goed. Geen rijst en geen ijs. De ijs miste in de ice tea van Karsten. Het was wel heerlijk.
Bij betalen denken de kids gelijk mee over de fooi. Toch fijn zulke meelevende kinderen. Schade 126 RM. De wandeling terug loopt door de winkelstraat. Daar komen wij een mall tegen met alleen maar elektronica. Ik ben in mijn hum. Een winkel met gadget lopen wij door, alleen worden we daar achtervolgd door een verkoopster. Ik hou maar voor mij dat ze ons graag wilde helpen, maar goed irritant was het wel.

Thuisgekomen heeft in ieder geval Jesper ook een voetbalshirt gescoord. Uno wordt op tafel gegooid en wij bespreken de laatste dagen. Kuala Lumpur is een veelzijdige stad. Er is genoeg te doen, niet alles gedaan, en heeft veel te laten zien. Het verschil tussen oud en nieuw is contrastrijk maar geeft de stad ook karakter. Wij komen er graag nog eens terug, wie weet. Zeker gezien het feit dat de stad nu veelal voorzien is van bouwputten. Hoe gaat dat er uit zien?
Morgen een geheel ander gezicht van Maleisië. We gaan, zoals er al in koor gezongen wordt in het gezelschap, naar de 'Beestjes, Beestjes, allemaal beestjes'. Taman Negara is de bestemming en dit keer met huurauto. Links rijden, ik ben benieuwd.

Ps: Ons verblijf paste precies in onze doelstelling van de reis. Redelijk centraal en voorzien van comfort.