Deze website maakt alleen gebruik van cookies om uw online gedrag op deze website te kunnen analyseren. Met deze gegevens zullen wij de website kunnen verbeteren ten doeleinde om u beter van dienst te zijn. Bij het achterlaten van een reactie, wordt naast uw ingegeven naam ook het ip-adres vastgelegd. Dit in verband om misbruik van deze functie te voorkomen. Wilt u meer informatie, kunt u een mail sturen naar info@lequin.nl. Let op: Wij geven uw informatie niet aan derden.

  • Afdrukken

De G-Factor

Even voor de duidelijkheid. Het hoofdonderwerp van mijn blog is niet extreem veranderd. Ik praat niet met een Vlaamse tongval en heb nu niet het beroep van seksuologe aangenomen, dat laat ik aan mevrouw Liekens. Ook ga ik het niet hebben over de aanstaande concerten van onze Brabantse zanger, dat laat ik aan de heer Meeuwis. Laat staan dat ik het over de kansloze popartiesten ga hebben met de onbeschrijfbare factor, dat laat ik aan de heer Smits en consorten.

Waar ga ik het dan wel over hebben ? De G-factor?. Ik wil het hebben over iemand iets gunnen, hoewel deze persoon niet aan jouw kant staat. Politiek gezien gebeurt mij dat wel eens. Ik spreek mij niet uit welke kant ik gun en welke kant ik aanhang. Maar soms denk je wel eens, ik onderschrijf zijn beleid of opvatting niet, maar sympathieke man. De gun factor, ingekort G-factor, is dat dus.

In voetbal heb ik het ook vaak. Je ziet een voetballer en je had liever dat hij bij 'jouw' club zou voetballen, maar dat is dus helaas niet zo. Er doemen namen in mijn hoofd op als Berry van Aerle, Jon Dahl Tomasson (in zijn Heerenveen tijd), Beugelsdijk of Folkert Velten. Het zijn er paar. Je ziet de speler en je denkt leuke vent, maar zonde van de club. Hoe groter de rivaliteit met de club is, hoe groter de gun factor kan zijn.


Waarom ik er nu over schrijf? Omdat ik het afgelopen weekend weer dit gevoel kreeg bij de aanblik van een trainer bij Studio Sport. Het ging hier om Phillip Cocu. Een groot speler met een grote historie op club en nationaal elftal gebied. Het is een PSV-er en blijft een PSV-er. Dat kan helaas niet direct mijn sympathie opbrengen. Komt het alleen maar door wat de man gepresteerd heeft in NL en Spanje? Komt het door ze vaak mistroostige blik met wipneusje? Ja, misschien.

Of komt het door de rol waar hij door de club in geduwd is? Want het lijkt of de historie van vorig jaar zich gaat herhalen, goed beginnen en dramatisch eindigen. Ik gun Phillip een hele goede trainers carrière, want dat hoort bij zijn loopbaan. Maar ik heb het idee dat het bij PSV niet gaat lukken. Jarenlang mismanagement heeft geresulteerd in jaren onder de maat presteren van deze club. Is Ajax nu zo goed de laatste jaren ? Of is PSV nu zo slecht ? Dit jaar hebben ze het beste materiaal op het veld staan, want niemand kan ontkennen dat Depay, De Jong en ja zelfs Maher de talenten zijn, die ons op een toekomstig WK gaan vertegenwoordigen. Maar toch dreigt zich het recente verleden zich te herhalen.

En dan, dan staat Phillip weer voor de camera met spreekwoordelijk zijn handen in het haar en zegt dat hij boos is, dat hij het ook niet meer weet. De blik van Phillip spreekt gehele encyclopedie reeksen, van 26 plus delen. Want buiten de talenten is de spoeling dun bij PSV. Een goeie spits achter Luuk ontbreekt. Maher krijgen de trainers niet aan het spelen. Met het ontbreken van Depay, missen ze direct de dreiging. Dit gun ik Phillip niet.

Maar heeft Phillip dan wel de kwaliteiten als trainer, die hij als speler wel liet zien. Is hij naast paard ook de spreekwoordelijke ruiter, die de jongens aan het spelen krijgt. Ik gun het de persoon Cocu wel, maar stiekem dit jaar maar nog even niet. Want vijf op een rij, staat toch wel erg leuk.

Volg mij op social media: