Wees onbevreesd, ik wil niet de deur naar de hemel opzoeken. Menig muziekliefhebber zal direct de titel herkennen als één van de meest gecoverde muzieknummers. Voor vele zal het onbekend zijn dat het origineel van Bob Dylan is. Een feitje wat je nu niet meer vergeet na het lezen van dit artikel. De covers van het nummer zijn zo divers en van verschillende invalshoeken, dat het soms verrast hoe het origineel klinkt. Ik ga er een paar behandelen en geef aan wat voor mij de mooiste versie is.
Randy Crawford
Mijn eerste herinnering aan het nummer kwam niet van Bob af. Het kwam vanuit een haast evangelische uitvoering uit de jaren tachtig. Mijn moeder had de LP gekocht van Randy Crawford. Als ik mij goed herinner stond zij in een blauwe jurk in de wolken op de hoes. Als dit uiteindelijk niet zo is, dan heb ik dat op basis van het nummer mij ingebeeld. Het was zoals al gezegd een zeer spirituele/evangelische versie. Iets wat past bij de tijdgeest van toen. Zie hier een live versie van het nummer.
Guns N' Roses
De tweede versie die enorm is blijven hangen, was van langharig tuig uit de USA. De eerste keer dat ik de uitvoering hoorde en zag was op het Tribute concert van Freddie Mercury. Freddie was mijn held en Axl Rose zong het nummer in het Wembley stadion ogenschijnlijk voor Freddie, die inmiddels al weer een paar maanden in de hemel woonden. Het was een iets rauwere versie dan ik gewend was van Randy. Dit sprak mij enorm aan. Niettemin omdat ik in mijn ontluikende puberjaren niet vies was van een gitaarsolo-tje.
Anthony and the Johnsons
De beste versie heb ik nog niet zo lang geleden ontdekt door Spotify, ietwat meer dan 3 jaar geleden. Iemand die ik volgde op Spotify bracht mij bij de act Anthony and the Johnsons. Zeer smaak gevoelige muziek, dan ben ik mij ten stelligste van bewust. De eerste nummers die ik beluisterde van de band waren For Today I Am a Boy, Hope There's Someone en Fistful of Love. Bij alle nummer viel bij mij de melancholiek en enorme stembereik van de zanger op. Het raakte mij. Helemaal toen ik dus achter de cover kwam, waar dit stukje over gaat. Het nummer voelde in zijn uitvoering of dit de bedoeling was van het nummer. Dat Bob het nummer met deze sensitiviteit had geschreven. Of Bob het nummer zelf zo had willen zingen en intoneren. Ik was verkocht aan deze uitvoering en zelfs de gitaren van Guns N' Roses of de evangelische klanken van Randy, konden hier niet aan tippen. Soms moet dus een nummer meerdere malen uitgevoerd te worden, alvorens het de juiste snaar raakt. Luister zelf en ervaar het.
Overigens begrijp mij niet verkeerd, als je het niet met mij eens bent, no hard feelings. Naast de boven geschreven covers zijn er nog veel meer. Denk aan Eric Clapton, Bob Marley, Led Zeppelin, U2, Red Hot Chilipeppers en vele andere. Niet de minste, maar mijn persoonlijke keuze gaat naar Anthony and the Johnsons.
Spotse en veel luisterplezier.