Bewuste keuzes zijn er gemaakt alvorens wij zouden afreizen naar dit fijne land. Laatste dagen beetje terugschalen in impressies en gewoon even de rust pakken voordat wij weer in de dagelijkse sleur zouden worden gegrepen. Koh Lanta was de keuze en te bereiken via een ferry van een uurtje vanaf Koh Phi Phi. Goed gepland, zoals de beste reisplanner zou aangeven. Op tijd zorgen wij dat het ontbijt genuttigd is, de koffers ingepakt zijn en we voorbereid voor de uitcheckbalie staan.
De bolderkar staat weer klaar en we laden onze bagage in. Gelukkig zijn we niet ver van de pier. Niet voor mij, maar voor de Thaise man die de bolderkar duwt. Op zich hebben wij een beperkte bagage bij ons voor de drie weken, dus heel hard hoeft de man ook weer niet te werken. Voordeel is dat hij weet waar we precies moeten zijn. We komen er altijd wel uit, maar nu even gedachteloos aanlopen achter een local is ook wel lekker.
Wederom krijgen wij bij het inchecken voor de veerboot een sticker op onze borst geplakt. We zijn weer trotse vaarders. De boot is deze keer kleiner en van een iets mindere kwalitatieve staat. Maar voor een uurtje varen, voldoet dit helemaal. We vertrekken te laat, maar dat mag de pret niet drukken.
Een dame in het gangpad is druk aan het ronselen voor taxi ritjes in Koh Lanta. De noodzaak ontgaat ons totaal en Ingrid probeert al via Grab een ritje te regelen. Het lukt alleen niet waardoor de noodzaak om het met de dame te regelen, groter wordt. Echter bericht Ingrid via Booking het verblijf en ze halen ons op. Gelukkig en fijn geregeld zo.
De dame van het gangpad probeert echter op meerdere manieren nog een ritje te verkopen aan ons. Ik raak daar een beetje geïrriteerd door. Later bij online onderzoek blijkt dat er een soort van TCA oorlog aan de gang is op Koh Lanta. Voor de jonge lezers, zo ging het ook ongeveer in de jaren negentig in Amsterdam. Er is een soort van taxi maffia aanwezig op Koh Lanta. Het zorgt voor onacceptabele hoge ritprijzen. Kijken hoe we dit kunnen gaan oplossen de komende dagen.
Niettemin is de rit correct geregeld door ons verblijf, Long Beach Chalet. Midden in een stortbui in een half-open pick-up truck worden we aan het begin van de oprit naar het verblijf afgezet. Over naar een golfwagentje. De luxe van het verblijf overvalt je al direct. De logees van het verblijf die schuilend onder de overkappingen ons zien aankomen, keuren het nieuwe vlees als koeien naar de slacht. Morgen zit ik daar, bedenk ik maar.
Op de achtergrond beuken de golven op de prachtige kuststrook. Ik voel al een ballade over de hemel opkomen. Volhouden gaan we hier wel. Zeker als wij de kamers zien. De luxe overstijgt haast nog ons verblijf in Ao Nang. Weer goed gedaan door de reisleidster.
Na deze eerste indrukken vertrekken wij naar het strand. De gele kuststrook met turquoise waterpartij doet mij alleen al glimlachen. In het aangesloten koffiebarretje halen wij even wat te drinken. Wel eerst de schoenen uit. Mooi gebruik, maar ik kan er nog steeds niet aan wennen.
Al snel verplaatsen we ons naar een tafeltje waar ook alcohol geschonken wordt. Ik weet dat het is meer naar mijn goesting, maar goed ik verdien het ook wel. Toch? Ik blijf zelfs iets langer zitten dan de rest. Als ook ik verzadigd ben, bel ik op het strand even met het thuisfront. Hun even deelgenoot maken van dit paradijs.
De rest van de middag dompel ik mij letterlijk onder in de luxe van de kamer. Het bubbelbad op het balkon is ook wel erg verleidelijk. Dit is pas echt genieten. Daarna maken we ons op voor het diner.. We doen dit op het verblijf. Het eten is, zoals in de recensies, van goede kwaliteit.
Na het eten wil het gezelschap naar de dichtstbijzijnde 7-11. Het is twintig minuten lopen. Dan merken we pas dat het lijkt of we in een afvallige provincie terecht zijn gekomen van Thailand. Een duistere stille weg leidt ons nog wel langs een aantal horeca plekken, maar de sfeer is eerder naargeestig dan zeer plezant. De opmerkingen dat het nu Low Season is en dat maar 50% nog open is, wordt hier maar al te direct geïllustreerd. Ik vermoed alleen al dat in High Season, hier zelfs geen rozengeur en zonneschijn te vinden is. Koh Lanta is een mooie kuststrook, maar het toeristische hart zijn ze vergeten te reanimeren.
Als de tassen met drankjes en chips gevuld zijn, lopen we instinctief naar een strandtentje.Er zit niemand maar we worden hartelijk ontvangen door het personeel. Ze hebben eindelijk wat te doen. Een tafel wordt gevonden en de kaarten komen op tafel. Het zit er lekker en het wordt er mede door onze aanwezigheid, en een paar aangewaaide Chinezen, nog een beetje druk en gezellig.
Wij denken via het strand terug te kunnen lopen naar ons verblijf, maar de ogenschijnlijke eigenaresse, die onze komst nog even verblijf met een reclamepraatje over haar gelegenheid, raadt ons dat ten strengste af. Terug naar de naargeestige weg, terug naar een weg die je liever niet loopt. Met de hulpmiddelen wanen wij ons veilig. Lampjes van de mobiel fungeren als een alarmerend signaal voor voorbijrazend verkeer. Wat kan een plaats, een weg, zo niet uitnodigend zijn als deze weg,
We vinden ons verblijf en taaien af om de nacht te verblijden met onze dromen. Morgen hopen dat het weer en de zee van goede zin zijn, om te kunnen genieten van de kuststrook. Nog een paar dagen en dan zullen wij naar Nederland afreizen. In het gezelschap voorspelde ik al de vakantieblues, want ik wil nog niet naar huis. Daarom nog maar even optimaal genieten en niet denken aan de dag, de dag van de terugreis. Ik hou van Thailand en de liefde is volkomen wederzijds.
Oeps, vergeten:
Tony Resort
Patong, Phuket
LOCATIE: +++++
KAMERS: +++
ONTBIJT: n.v.t.
PRIJS: +++
SERVICE: +++
Chaokoh Phi Phi Resort
Koh Phi Phi
LOCATIE: ++++
KAMERS: ++++
ONTBIJT: n.v.t.
PRIJS: ++++
SERVICE: +++