Plons! Zwemmen is niet mijn sterkste kant. Vind het eigenlijk ook meer noodzaak dan lol. Maar goed als je in deze omgeving mag koekeloeren in de koraaltuin van de wereld, dan ga je wel het water in. De GoPro maakt het dubbel zo leuk.
Vandaag starten wij in Nha Trang een beetje anders dan normaal. Hoewel de reis vandaag voortgezet wordt, hoeven de koffers nog niet naar buiten. Helaas dient er wel vroeg uit de veren gegaan te worden. Plichtsgetrouw doen wij dat natuurlijk net iets later.
Ontbijt is vandaag weer een zegen. Na het dilemma van gister is er vandaag pais en vree tijdens het ochtendprogramma met een bijt. In zwembroek, T-shirt en slippers melden wij ons bij de opperbevelhebber. "Goedemorgen generaal Linze!".
De bus brengt ons naar de haven. Hier is het wel even een heksenketel. Of het afgesproken is, komen er tientallen bussen tegelijk aangereden in de haven. Ik krijg nog bijna ruzie met een taxichauffeur, omdat meneer zijn bumper met een fractie verschil tegen mijn been aan zet. Een boze blik is voldoende.
De boot, die ons naar mooie gronden moet brengen, ligt aan de kade. De algehele spanning voor deze excursie is van vele hun gezicht af te lezen. Misschien kan alleen de beste kapitein van zijn fooi een telraam aanschaffen. Uit de blokker tas, hoe komt die hier, worden namelijk maar ongeveer twintig snorkelsets gehaald. Wij zijn echter met 23 stuks.
Het anker gaat uit en rustig aan laat iedereen zich zakken in het redelijk koude water, voor hier dan wel te verstaan. Als ik wat beelden heb gemaakt, worstel ik wat met mijn duikbril. Daarna gaat het beter. Mooie koraalriffen zet ik vakkundig op de foto en film met mijn GoPro. In het begin is er wat twijfel over de visstand alhier, maar later aanschouwen wij een aantal mooie exemplaren.
Jesper zegt zelfs Nemo gevonden te hebben. Ik betwijfel de juistheid van zijn waarneming. Als ik goed een uur rondgedobberd heb, gilt Linze uit zijn volle borst om een ieder weer aan boord te krijgen. Het kost wat inspanningen maar het lukt. Op de boot bekijk ik stiekem al wat beelden en ik ben daarover al tevreden. Mijn haar voelt overigens aan als touw. Vrouwen snappen niet dat dat ook kan, of in ieder geval sommige.
Terugkomst in de haven is het omgekeerde dan van de heenreis. De zware diesellucht van de boten is weggevaagd door de spaarzame wind. Simpel kunnen wij de weg maken naar onze bus, zonder drammerige taxichauffeurs. Wat maakt nu het verschil, tijd of de afstand?
Via een haast constructie kunnen wij ons nog douchen en eten. Het douchen gaat zo voorspoedig dat wij, Harm's gevolg, genoeg tijd hebben om te lunchen.
Op tijd zijn wij terug bij de bus. De rit gaat naar Phan Tiet. Ja ik weet het een leuke naam. Het is een plek waar ik naar uitkijk ivm het aangekondigde resort waar wij op zullen verblijven. De rit duurt een aantal uur dus heb ik mooi tijd de beelden van vanochtend te bekijken. Er zitten een aantal prachtbeelden tussen. Ik ben erg blij.
Deze dag constateer ik wel dat menig reisgenoot probeert, zonder betaling, in mijn blog te komen. De aankondiging:" dat komt zeker in het blog!", is veel gehoord. Laten wij afspreken dat voor één alcoholische versnapering een vermelding gegarandeerd is.
Onderweg maken wij nog een leuke stop in een zandduin. Mijn fotografische hart bloeit open. Het is alleen zonde dat het zo druk is op deze locatie. Met militaire precisie probeer ik zo min mogelijke mede toeristen op de foto te krijgen, het is verdomde lastig.
Hoe het komt weet ik niet, maar ik sta bekend in de groep als de foto profi. Marjo is weer bezig met een Facebook foto, als haar wens niet ingewilligd wordt door haar moeder Nicole. Zo dat zijn twee biertjes. Ze wil een foto met tegenlicht. Ik maak er één met mijn toestel en beloof Nicole het in de dropbox te zetten. Het was weer zo'n momentje.
Van de duin is het niet lang rijden naar de eindbestemming. Mijn verlangen was terecht, meer dan terecht. Van de buitenkant ziet het resort er als beste uit op deze boulevard. Als je binnen bent, ziet het er adembenemend uit. Palmbomen, groot zwembad, restaurant aan het strand en schattige verblijven.
Met een diepe zucht laat ik mij ploffen op het zachte matras. Wat ben ik en mijn gezin gezegend om dit soort locaties aan te doen tijdens deze vakantie. Nog een paar dagen genieten van deze cultuur en wij zitten weer aan de stamppot en regen in Nederland. Maar zoals een bekende reclame ooit zei:"nu even niet!".
Haartjes weer netjes en de kleding weer strak. Even opgefrist en nu eten. Het is immers al laat. Linksaf uit het resort had Linze aangegeven en wij makke schapen volgen deze aanwijzing. Blij dat wij dat gedaan hebben. Ongeveer een kwartier later zitten wij in de jungle. Forrest restaurant in Phan Thiet is fantastische locatie met dito eten. Vooral de Japanse sushi is hier voortreffelijk. Heb ik mij laten vertellen, want dat eten smelt niet op mijn tong.
Jongensachtig als Marco 1 en ik zijn, hebben wij vanavond ons voorgenomen om ons te bezatten. Morgen uitslapen. Bij de lokale super halen wij een vol tasje bier en een paar frisjes voor de andere. Het resort slaapt al, alles is donker. Dus het aangeschafte bier komt goed van pas. Overigens is het goed om te weten dat heel Phan Thiet snurkt om tien uur.
Voor de gezelligheid gaan wij onder een parasol op het strand zitten. Je zal er bijna romantisch van worden, ik zeg bijna. Als het eerste tasje in onze lever schade aanricht, sturen wij Niels, die later is aangeschoven met Rian (plus twee), nog snel weg voor tasje twee. De tong slaat verder dubbel en de gespreksonderwerpen steeds meer discutabel. Tijd om op een oor te gaan. Voor nu goedenacht Phan Thiet (met een h dus).
Ps
Tip van de dag
Als je dan een succesvol blog schrijft, probeer daar dan je voordeel mee te doen. Bier voor een vermelding is nog goedkoop, zeker hier waar bier gemiddeld 80 cent kost.
