Vandaag wat vroeger aan het verhaal. Het is nu bijna kwart voor vijf en ik zit met de beentjes omhoog op het terras van ons chalet te turen over de tropische zee voor ons. Dit strand lijkt in de verste verte niet op zijn Spaanse of Italiaanse broer. Ten eerste alleen al het aantal mensen. Snel tellend kom ik op maximaal tien mensen. Is de vakantie dan nu echt begonnen?
Gisterenavond gingen we vroeg slapen, want Mersing was nou niet een stad waar je uren kan rondlopen. Het was ook best een vieze stad en dat is niet vreemd als je vanuit Singapore ben gekomen. Het hotel wat net iets achtergelegen is, voldoet in al zijn facetten. MG hotel is perfect als je via Mersing naar Tioman wilt reizen.
Vroeg slapen zou moeten resulteren dat iedereen lekker fit uit de veren komt, maar helaas schijnt Jesper moeilijk om te kunnen draaien qua tijd. Hij hanteert nog te vaak te Nederlandse tijd. Hopen dat dit minder wordt, snel minder wordt. Karsten daarin tegen is weer de vrolijkste van het stel.
Omkleden en snel lopen wij naar het stadje voor een ontbijtje. De buren van het restaurant van gisteren genaamd 'Ee Lo', hebben wat er uit ziet als Europese broodjes. Er worden watzoete croissants en kaasbroodjes aangeschaft. De topper van de aankoop moest toch wel het broodje bestrooid met hagelslag zijn. De jongens eten dit laatste exemplaar van de winkelsamen op.
We checken uit en laten ons door de gratis shuttle naar de haven brengen voor onze overtocht naar het tropische eiland Tioman. Eerst even de boarding passes ophalen en dan nog eenharbor tax van 90 RM betalen. Dat was niet ingecalculeerd.
Als varkens in een kooi worden we in een wachtruimte gedirigeerd. Er komen wat boten aan, maar het is niet duidelijk waar deze heen gaan. Zenuwachtig, omdat de ferry niet gemist mag worden, loop ik naar het hek toe om te kijken om welke boten het gaat. De naam van de boot staat op ons ticket en de boot is nog niet aangemeerd. Dan komt er beweging in de menigte en wij moeten maken dat we aansluiten.
Koffers op het dek en wij naar binnen. Ook hier krijg ik meer het gevoel dat ik als sardientjes in een blik opgesloten zit. Maar goed het brengt ons wel waar we heen willen. Het gezelschap is gemêleerd. Een mengeling van inheemse bevolking, nuchtere Hollanders en rijke aziaten met dito kenmerken.
Na twee uur meren wij voor de eerste keer aan. Het is erg onduidelijk welke plek het is. Gengting en Tekek klinken uit de mond van de Maleisiërs bijna identiek. Of komt het door de brommende motor van de boot dat ik gewoon niet goed hoor.
Twee stops later kunnen wij uitstappen en lopen wij over de loopbrug met onder ons kristalhelder water met verschillende scholen vissen, grote scholen. Prachtig gezicht.
In de aankomsthal worden wij aangesproken door een taxi chauffeur. Of we een ritje maar Juara nodig hebben en inderdaad zoeken wij dat. Aangezien de prijs die hij aangeeft overeen komt met onze literatuur studie, stemmen we in. Trots wijst de man naar zijn gele bolide, de enige in de rij. Alleen deze is al bezet. Een stel wat wij in de wachtruimte bestempelde als raar, zat reeds in de taxi. Zijn compagnon had dat al geregeld. Of wij dan in de open achterbak wilde, "Tioman Style". Beetje tegenstribbelend kregen we nog wat korting en vinden wij ons later in de achterbak.
De rit gaat door de jungle en het is genieten op deze manier. Ik zit liever hier dan binnen. De geluiden zijn zoals je mag verwachten en plots spotten wij een aapje. Ongeveer 20 minuten duurt het alvorens wij afgezet worden bij Mentawak Chalets. We rekenen voor de rit 130 RM af en gaan ons melden bij de receptie.
Na wat uitwisseling van personeel achter de balie, niet iedereen is machtig om ons te helpen schijnbaar, krijgen wij ons chalet toegewezen. De huisjes zijn aan elkaar geschakeld en lopen niet over van luxe. De omgeving daarin tegen maakt heel, heel, heel veel goed. Terras met zeezicht en waarschuwingen voor vallende kokosnoten, het moet niet gekker worden. De vakantie kan nu echt beginnen. Een aantal dagen zullen wij het hier heel zwaar hebben, heel zwaar. De jongens liggen al in de zee. Ik ga ze maar volgen.
Ps: het enige wat nog mist is een koel biertje. Maar dat is een uitdaging hier. Als ik hem kan vinden wil ik nu Singha, op aanraden van iemand.