Het is elf uur 's avonds, lokale tijd, dat betekent in dit geval ongeveer 5 uur in de middag in Nederland. Wij zijn uitgeblust. Een dag reizen in een gevorderde yoga houding waar in je dient te slapen in het vliegtuig, knalt er stevig in. Mijn yoga lessen hebben schijnbaar goed geholpen, want als enige kom ik vrolijk en uitgeslapen uit de Airbus 380 van British Airways. De rest van gezelschap, wat in tegenstelling tot de Vietnam reis erg uitgedund is, is minder fit. Ik merk alleen dat Karsten een enorme bikkel is. Hij geeft niet toe aanzijn vermoeidheid, of hij kan er gewoon heel goed tegen.
Het was gok en onderneming om met het gezin zonder reisorganisatie deze reis te beginnen. Een gok? Hoor ik u denken, ja voor ons wel want we hebben dit nooit eerder gedaan. De motivatie was heel basaal, kosten ! Op deze manier is het gewoon leuk te doen.
De vliegreis op zich merk je nog niet echt dat je 'alleen' reist. Vliegtuig doe je doorgaans toch altijd zelf. Vlucht naar London was zoals verwacht vertraagd, geen goede ervaringen mee, en de overstap van drie uur op Heatrow, werd er één van twee uur. Komt het omdat Ingrid boos naar de security guy had gekeken of had ze de instructies niet begrepen? In ieder geval werd de handbagages van Karsten en Ingrid volledig gecheckt, inclusief drugstest. Uiteindelijk mocht alles door behalve de bus met compressed air voor Karsten zijn gehoorapparaten. Schiphol security was niet helemaal oké volgens de beste man van de Londense luchthaven.
We dachten trouwens even snel een burger te pakken bij McDonalds of Burger King, maar in plaats daarvan waren er alleen maar vage tentjes met exclusieve menu's beschikbaar. Bij Giraffe dining uit eindelijk toch nog vier classic burgers gescoord. Helaas niet goedkoop.
Op naar de gate. En daar werden wij net als op Schiphol in groepen gemaand om ons te melden voor het boarden. De reden, de afkomst, de volgorde, compleet onduidelijk. We volgden ook maar als makke schapen de instructies, wat zijn we toch weer braaf.
Het voordeel van zo'n lange reis is wel het comfort in dit soort vliegtuigen. Als een koning opgesloten met ietwat weinig beenruimte, geniet je van je eigen tv. Deze variant was zelfs uitgerust met controller. Ik zit naast Karsten aan het gangpad en Ingrid gespiegeld aan mij, zit naast Jesper. Na wat onnodige berichten, we zouden wat hinder ondervinden bij vertrek en vlucht, wat uiteindelijk dus niet gebeurde, vlogen we weg. Weg het hoge luchtruim in op weg naar het door ons zo geliefde Azië.
Zoals in de inleiding al aangegeven, als een koning lag ik prins heerlijk te slapen. Soms voelde ik de jaloerse blikken van mijn reisgenoten. Ik kon het niet bommen, ik had dit nodig. Als ik dan wakker word om half zeven Londense tijd, voel ik mij uitgerust en zie dat het nog maar twee uurtjes zijn, heerlijk ! Ik wil het uitschreeuwen, maar zie om mijn heendat veel vliegtuig vrienden nog proberen hun nachtrust te verlengen. Met een ingetogen juich moment vier ik de plezante vlucht.
De wielen raken met de bekende klap de grond en ook de laatste twee uur zijn voorbij gevlogen. Als ik naar mijn gezelschap kijk, hebben een aantal niet genoten van deze lucht reis. Als of we in een propeller vliegtuig van 10 mensen zitten, is onze Airbus 380 leeg. Aan het eind van de gate wachten Ingrid en Jesper op ons, ze hebben heel sneaky het vliegtuig door een andere uitgang verlaten.
Daarna gaat alles best vlot op Changi Airport. Voor we het weten staan we in de rij voor een taxi. Angstig kijk ik nog om me heen of ik een gids zie, of ik reisgenoten zie, maar deze keer niet. Nu begint onze eigen reis pas echt.
Georganiseerd als je mag verwachten in Singapore, staan wij in de rij voor een regular taxi. Aangegeven staat dat de kosten ongeveer tussen de 25 - 30 dollar moet liggen om in downtown Singapore te komen. We krijgen een taxi met een zeer aardige wat oudere Singaporees. Hij praat over de stad en over onze volgende bestemming Maleisië. Hier is het goed en veilig, maar daar. Ik neem het maar ter kennisgeving aan. In een ritje van ongeveer 30 min arriveren wij bij het hotel. De kosten inderdaad 23,34 dollar (wel van singapore). We geven de beste man twee dollar fooi en checken in.
De taxichauffeur gaf al aan dat het een budget hotel is. Geen probleem want het is maar voor één nachtje. Jayleen 1918 hotel ligt lekker centraal tussen Marina Bay en China town. Koffers naar de kamer, andere kleding aan, alle camera's mee en we kunnen. Richting China town om wat te eten. Snel vinden we een aantal opties en zetten ons neer. Het eerste Aziatische eten wordt naar binnen gewerkt. Niet iedereen had even veel trek, maar het was oké zo. Schade met drinken, eerste biertje, ongeveer 40 sin dollar. Omgerekend 28 euro.
Daarna wagen we nog een trippel richting Marina Bay en Garden by the Bay. Mooie plaatjes in deze donkere wereld. De moed begint het een paar diep in de voeten te zinken en ze willen terug naar het hotel. Ruim 15.000 stappen later zijn we terug en type ik het verhaal. Eerste indruk van Singapore: mooie goed georganiseerde stad met verschil van uiterlijkhedengezien de kneuterige Aziatische Chinese huisjes ten opzichte van de grote wolkenkrabbers van de wereld banken. Morgen bij daglicht verder bekijken en dan nogmaals een reisdag. Danvia Johor Bahru maar Mersing aan de oostkust van Maleisië. Dit om de reis naar Tioman de dag er na behapbaar te maken. Singapore komen we nog terug, dus tot later.
Nu maar snel….. zzzzzssslapen. Ik ben nu toch wel moe. Jongens licht uit.
ps: je kent ze wel, die oervervelende veiligheidsfilmpjes. Niet bij British Airways. Je aandacht wordt vastgehouden door de bekende Britse kwinkslag en de Britse comedians. Zo kanhet dus ook.