Wij laten Paphos achter ons en rijden in bijna twee uur naar de hoofdstad van het land, Nicosia. Één nacht zullen wij hier gaan spenderen en ik ben benieuwd. De rit ging weer soepel en dat komt mede door het goede wegennet op dit eiland. Niet iets wat vaak een zeker gegeven is op vakantie in deze streek.
Bij het binnenrijden van de stadsgrenzen van Nicosia, ben ik niet direct verknocht aan de stad. De gebouwen en planologische opzet doen mij niet veel. Het gaat eigenlijk best lang door en betreft hier niet alleen de buitenwijk. Het vinden van onze bestemming, wederom een appartement, is wat lastig. Ik weet nu niet of het ligt aan het adres wat wij hebben opgekregen van de verhuurder of dat ik niet goed gekopieerd en geplakt heb. Ik geef hem de schuld. Met wat correct navigatie ondersteuning van de achterbank, altijd weer Karsten, komen wij dichterbij.
De verhuurder belt en met zijn ondersteuning staan wij snel op de gereserveerde parkeerplek. De beste man is idolaat van Nederland en is zeer verheugd met zijn Nederlandse gasten. Hij geet aan dat hij voetbalagent is en veel zaken doet in Nederland. Kort bespreken wij de staat van Ajax. Dan laat hij ons alleen in het appartement.
De locatie van het appartement was de reden voor boeking. Het ligt vlak bij het centrum en het Turkse gedeelte van Cyprus. Als wij ons richting het centrum begeven, merkt het gezelschap al snel dat het veel warmer aandoet dan aan de kust. Puffend en steunend lopen wij door de kronkelende straatjes. Op een mooi lager gelegen park na, bekoort de stad mij nog steeds niet. Verkoelend zoeken wij de airco van een aantal winkels op.
Aan het eind van de straat doemt dan de splitsing op. De grenspost om naar het Turkse deel valt niet super op. Een paar borden duiden aan wat en hoe wij ons moeten gedragen. De planning was eigenlijk om later naar dit deel te gaan, maar aangezien het Griekse deel niet veel voorsteld, gaan wij door de controle.
Het Turkse deel doet direct heel anders aan. Sowieso lopen hier meer toeristen, maar ook de sfeer is totaal anders. Smalle straatjes afgedecoreert met voetbalshirtjes en verder uitgestalde koopwaar. Misschien niet direct een perfecte voorstelling, maar ik kan deze zijde nu al meer waarderen. Helaas is het hier minstens net zo heet. Daarom beslissen wij om iets verfrissend te gaan drinken. Tegen de airco aan gesitueerd.
Overigens verwacht je hier alles in Turkse lira's te moeten afrekenen, maar alles ingesteld op de toeristen en dus in euro's. Dan aan het einde van de shopping street, doemt een religieus gebouw op. Het lijkt op een kerk, maar blijkt een moskee te zijn. Selimiye Camii is dan ook een kerk welke na de invasie omgebouwd is tor moskee. De vloer is dan ook geen kale keien bedoening, maar volledig bekleed met helblauwe vloerbedekking. Het is een beetje raar contrast.
Wij lopen nog verder door het Turkse deel en bezoeken nog een markt. Al met al veel indrukwekkender dan het Griekse deel. Wat je alleen merkt van de scheiding is dat je soms in een klein straatje plots tegen een muur loopt. Zo van: "Sorry, maar hier houdt het op". De hitte speelt ons parten en aangezien het meeste ook alweer bekeken is, maken wij ons uit de voeten en gaan terug naar het Griekse deel.
Het valt mij daarbij op dat de etnische samenstelling van de bevolking a-typisch is. Want waar je voornamelijk Grieken en Turken aan weerskanten zou verwachten, valt mij de grote hoeveelheid Afrikanen en Indiërs op. Op een winkel aan de Griekse kant zag ik al de aanduiding dat er alleen Frans werd gesproken.
De avond eten wij simpel en laten wij op een terras nog een indruk van het nachtleven ons tegemoet komen. In het avondlicht doet de stad vriendelijker aan, maar de eenduidige conclusie van het gezelschap is dat het niet de mooiste stad is die wij ooit hebben bezocht.
Wij verlaten Nicosia na te hebben ontbeten in Mall of Cyprus. Dit winkelcentrum was bijna een kopie van zijn zusje in Paphos. Weinig inspirerend. Wat wel het benoemen waard is dat het gratis parkeren is. Luisteren de broeders in Nederland even mee.
Het is een korte rit naar Ayia Napa. De uitgangsplaats van Cyprus. Ook hier bezetten wij tijdelijk een appartement en wat voor één. Beetje decadent. Volgens de gegevens 120m2 groot. Twee verdiepingen en nogmaals gewoon groot. Mensen zouden er een moord voor overhebben in Nederland om er te kunnen wonen.
De tijdelijke bewoners van dit stadje zijn inderdaad afgestemd op zijn belangrijkste functie, zuipen en lol hebben. Veelal Britse jongeren wandelen door het stadje opzoek naar hun doel in het leven. Gelukkig is er nog genoeg voor ons als gezapig gezin. Wij zijn niet het enige gezin, dat dan ook wel weer.
Het plaatsje heeft betere voorzieningen dan Paphos en hoewel ook hier sommige etablissementen zijn gesloten en verlaten, doet dat minder afbreuk aan de totale uitstraling van deze plaats.
Grieks eten is even niet het menu vandaag. In de stemming, 3 tegen 1, werd er deze keer gekozen voor de Mexicaan. Dat vind je dan weer makkelijker in deze opzet. Het is alleen erg druk bij dit restaurant en de host, die verdacht veel op Farioli lijkt, gunt ons een plekje voor maximaal anderhalf uur. Door deze tijdslimiet worden wij wel snel geholpen en staan wij binnen de limiet weer op onze twee benen buiten het restaurant.
Wij lopen nog langs hoekjes en door winkeltjes. Het is op en top toerisme. Niet iets wat wij normaal opzoeken voor deze duur, maar het is ook wel eens leuk.
Morgen gaan wij maar eens zien hoe de hitte hier zijn weerslag heeft op onze activiteiten. Nog een week genieten en dan is de vakantie over. Maar goed daar denk ik nu nog niet even aan. Het bierglas staat nog gevuld voor mij. Een teken dat de vakantie nog steeds aan is.