Na vele kilometers van de dag ervoor, wordt er gekozen om niet al te veel te bewegen vandaag. Nou klinkt dat rigoureus, maar als u beeldend aanlegd bent, ons verbeelden als een luiaard gaat net even te ver. Als de dag begonnen is volgens onze richtlijnen, stappen wij, minus één, in de auto. Eens kijken wat Paphos nog meer te bieden heeft.
De navigatie is ingesteld op old town Paphos en met name de market, is het doel. Het is gelukkig niet ver rijden, zoals veel goed te bereiken is vanuit ons appartement. Er wordt geparkeerd op nummer '1924'. Om te kunnen betalen wordt een speciale app van de regio geïnstalleerd. Na wat configuratie stress, hoe werkt dit nou weer, hebben we de ene euro betaald, die wij verschuldigd zijn aan de maatschappij van Paphos.
Rustig aan lopen wij door de smalle straatjes. De market wordt makkelijk gevonden en helaas stelt deze minder voor dan de letters op internet doen vermoeden. Net als de overige omgevingen op Paphos, of het nu de boulevard is of dit oude centrum, er is veel leegstand. Ik probeer het te verklaren. Is het dan toch een nawee van de corona periode? Is het het uitgestrekte gebied met andere invulling van de toeristen structuur (Airbnb/Booking)? Of is het de verdere digitalisering van de handel? Ik denk dat het een combi is.
Op een mooi terras met uitzicht over het lagere gedeelte van Paphos, worden wij geholpen door Pamela. Ik noem haar zo aangezien haar haargrens zeer opgetrokken is totaan de helft van haar schedel en haar lippen menig vluchteling kan redden van hun risicovolle oversteek. De service kwaliteiten zijn gelukkig van een goed niveau.
Als er een punt gezet wordt achter dit bezoek, halen wij onze missende link op en zetten koers naar een mall dichtbij ons appartement, Kings Avenue Mall. Het is niet van wereldse top kwaliteit als IconSiam in Bangkok, maar het is een mooi tijdverdrijf. Zeker als Karsten een winkel vindt the Pow shop. Een winkel vol met prullaria rondom tv/strip/muziek helden. Stiekem geniet ik misschien het meest. Poppetjes van mijn held Freddie Mercury, sets van Friends en meer van dien aard geven mij een mooi nostalgisch gevoel.
In de avond is het doel vastgesteld om Mezze te eten. Tapas op zijn Grieks. Het restaurant op basis van de reviews is gekozen en heet The Seven St Georges. Er was geen zin om te reserveren en wordt er gekozen om op tijd aan te schuiven. Zeven uur sharp lopen wij binnen en worden begroet met handshake door de host. Een Griekse Cyprioot met gezonde zwart baard.
Als eerste gasten zitten wij aan tafel en de host legt het principe uit. Er is geen menu en er worden gewoon gerechten uitgeserveerd. Wij dienen aan te geven als het genoeg is. De gerechten stromen ongeveer tien minuten later op tafel en daarbij ook de rest van de gasten. Voor wij het weten zitten alle tafels vol en beginnen onze magen ook vol te geraken. Van salades, lamsvlees en rijst, kip, ik kan het niet eens meer allemaal opnoemen. Stop ! Het is genoeg.
Een klein toetje volgt en dan taaien wij af. Niet zonder dat een deel van het gezelschap met weemoed afscheid neemt van de aanwezige katten en kitten. Een dikke aanrader als je in de buurt bent.
De ochtend van de nieuwe dag begint met een koffie op de boulevard. De kids zijn even achtergebleven. Tijdens het onderonsje kunnen wij het niet laten een korte analyse te maken over Paphos. Plus kijken wij al weer vooruit naar volgend jaar. Het kan zomaar lijken dat jullie nu denken dat ons hele leven rondom vakantie is ingericht, maar ik kan u verzekeren dat is niet zo. Maar niet interessant voor dit blog. De slotsom over Paphos is dat het ons zeker bevallen is hier. Maar door de grote van het gebied en al de verschillende gebieden, is het lastig om een vervolmaakt toeristen gebied te creëeren, die in alle facetten voldoet. Nu ligt het verspreid en ben je eigenlijk al aangewezen op eigen vervoer.
Ingrid en ik gaan daarna nog naar de Thombes of the Kings. Het is een zestal minuten rijden en ook hier niet erg druk. De entree van twee euro vijftig is natuurlijk ook niet het spreekwoordelijke rib uit je lijf.
Het eerste gevoel heeft wat weg van het Archeologisch park, maar al snel merken wij dat er meer nog overeind staat. Daarnaast zijn er in deze omgeving wel wat boompjes voor de noodzakelijke schaduw. Als de eerste tombe bekeken is, lopen wij wat verder. Zoals gewoonlijk loop ik wat achter aangezien alles op de mogelijke digitale beeldvastleggers opgenomen moet worden.
Dan hoor ik een lichte gil en ben ik Ingrid kwijt. Door de ongelijke grond is zij onderuit gegaan. Net als twee jaar geleden in Sri Lanka heeft zij haar enkel goed verzwikt en arm geschaafd. De doorzetter spoelt haar arm en loopt stug door.
De opvolgende tombes worden steeds mooier. Het invallende licht met de pilaren en open ruimtes maken mij gretig na het vastleggen hiervan. Als je weinig tijd hebt en een keuze moet maken tussen het park en de tombes, kies dan de tombes.
De avond was al vastgelegd eerder deze week. Kleftiko in restaurant Argo. Bij aankomst herkent de ober ons en worden wij geplaatst aan dezelfde tafel. Het eten mag ons wederom heerlijk smaken. Het lam valt van het bod en de zure munt saus geeft een lekker kick aan het eten. Aangezien gisteren de buik super rond was, houd ik mij vanavond iets meer in.
Dat doe ik helaas niet met het bier. Later op het terras waar wij nog als gezin de laatste indrukken van Paphos tot ons nemen, laat ik mij verleiden tot twee halve liters. Na al een pittig biertje bij het eten. De laatste krijg ik amper weg. Dan helpt het niet als er drie mensen je zitten op te jagen. Maar goed op de btw na, toch nog opgedronken.
Ondanks het bier loop ik nog recht en loop ik niet als langzaamste. Ingrid haar enkel is niet echt verbeterd. Ik fungeer zo af en toe als menselijke kruk. Zo redden wij het ook wel weer.
Thuis buiken wij uit, pakken wij in en plannen de dag van morgen. Een verplaatsing naar de hoofdstad Nicosia. Ik ben nieuwsgierig naar het gespleten karakter van het eiland. Of ik dat daar ga vinden. Waarom is dit eiland nu zo verdeeld en is er zoveel haat? Maar dat voor morgen.