De zware backpack hangt op mijn rug en we verlaten het hotel via de voordeur. Als gewoonlijk stond de chauffeur weer ruim voor afgesproken tijdstip klaar. Deze keer wederom eentje met een pet en vrij lange nagels aan ze handen. De oudere onder ons zullen de vergelijking met Catweazle begrijpen, maar goed dan wel de Sri Lankeese variant. 

Vandaag rijden we in de Toyota Prius richting het centrale gedeelte van het land. We gaan vandaag naar Kandy. Het land van de theeplantages en groene gebieden. Het is een pittige rit van ruim 4 uur.
Na de vriendelijke prietpraat over waar we vandaag komen en hoe lang we al in Sri Lanka zijn, valt de interactie stil. Ik kijk voor mij uit en laat het landschap weer heerlijk langs mijn netvlies glijden. Het is nog steeds een beetje monotoon. Bollywood reclame zuilen, straatventers en veel vervallen of vervuilde woningen.
Het is zo gek dat de regels en sociale standaarden zo verschillen per land en continent. Waar in grote delen van Europa de reinheid en esthetische landschap ontwerpen hoog in het vaandel staan, is hier de vrijheid en diversiteit van het landschap wat regeert. Het is dan ook altijd weer verrassend als een blinkende tempel plots opdoemt in het ruige uiterlijk. Het contrasteert heerlijk en je ziet dan wel dat ook geloof hier belangrijk is.
Overigens zie je hier ook veel mini-tempels. Vaak boedishtisch. Dan zie je plots een buddha beeld in veelal glazen kooi opdoemen naast bijvoorbeeld een rotonde.

Geloof is hier in Sri Lanka, zoals verwacht, een groot thema. Boeddhisme is veruit het meest in het oog springend, maar Islam en Christelijke uitingen zijn er ook te vinden. Het gebied waar we uit vandaan komen, Trincomalee, was bekend omtrent de gevechten met Tamil en iets meer aan Islam gelieerd. Zij zitten voornamelijk in het noorden. Een minder toeristische streek van Sri Lanka.

De rit schiet lekker op en de achterbank is heerlijk rustig. Plots wordt de auto naar de zijkant gemaand door een politie agent. Catweazle is duidelijk geïmponeerd door de vermaning, want hij gaat zenuwachtig op zoek naar zijn papier. De auto is natuurlijk weer van een vriend, dus is hij naarstig aan het bellen naar de vriend over de kenteken papieren.
Als alles gevonden is staan de agent, uiteraard met een echte politie snor (sorry dat ik generaliseer), en de chauffeur driftig te praten. Er wordt naar de koplampen gewezen. Ik neem even aan dat er één stuk is. Het blijkt naderhand dat het gaat over de folie op de koplampen. Deze is te donker. Gelukkig mogen we zonder veel issues doorrijden.

Ik hoor gemor van de achterbank. Ze hebben dorst en willen wat drinken. Bij de eerste de beste plek stopt de chauffeur en kunnen wij in zelfservice wat de drinken halen. Het is weer aardig in het groene gebied en we hebben net voor de derde keer de plaats Dambulla doorkruist. Dit blijkt toch wel een beetje het verkeersknooppunt van het noordelijke gedeelte.
Over het weggedrag had ik al in een eerder blog een analyse gemaakt. Maar het blijft mij fascineren, hoe het verkeer met elkaar omgaat. Op een opstootje na, bij Nilaveli, gaat alles vloeiend. Enige weggebruikers hier wat een beetje de beesten zijn, zijn de lokale lijnbussen. Het is niet anders als in Nederland. Nu probeer ik grappig te zijn en dat ben ik niet. Maar terug naar de Sri Lankeese buslijnen, die rijden als mongolen. Hard en nemen de meeste risico om maar door te kunnen rijden. De chauffeur geeft ook aan dat de meeste ongelukken van hun kant komen. Lekker volk dus.

We arriveren in Kandy. Het is een levendige stad en het was ook voor onze drivers even zoeken naar het hotel. Vooral het afzetpunt was even zoeken. Gezien zijn risicovolle plek was het snel uitladen en betalen.
Hotel is simpel maar centraal gelegen. Niet te ver van treinstation waar we over twee dagen vanaf gaan vertrekken. Na de spullen gedropt te hebben gaan we ook op zoek naar het station. Als we het vinden worden we als verse prooi door de aasgieren besprongen. Gidsen komen uit alle hoeken en proberen ons een tour aan te nadien. Ze doen het gehaaid. Ze geven je eerst wat informatie en praten wat met je, alvorens de aap uit de mouw komt. Ik beloof ze te appen. Daar laar ik het maar bij.

Aangezien wat trek ontwikkeld is, gaan we op zoek naar wat lekkers. Karsten heeft de reviews er al op nageslagen en dirigeert ons naar Mystery Meat. Ik moet zeggen de crispy kip burger was heerlijk. Hoe Jesper dan toch weer de verkeerde keuze maakt, blijft een kwaliteit van hem.
Om weer de calorieën te verbranden wil Ingrid nog naar een supermarkt. Kris kras lopen we door de stad en voelen ons hier wel op onze plek. Het is een vriendelijke stad met genoeg commerciële uitbaters bijelkaar om even lekker te snuffelen.
Ook ervaren wij de opbouw voor de start van het grote festival al morgen. Overal worden provisorisch tribunes in elkaar getimmerd. Plots staan we voor de ingang van de grote tempel in deze stad, namelijk Temple of the Sacred Tooth. Het zou de titel kunnen zijn van de nieuwste Indiana Jones, maar ik denk echt dat Harrison Ford daar nu te oud voor is. Als we dreigen met een entree, worden we door omstanders geattendeerd op onze ongeschikte kleding. Ik denk dat vooral Ingrid te veel afweek van het vereiste. Het enige wat ik wilde was even spieken naar de kosten, maar dat was niet goed zichtbaar.

De benen worden in de richting van het hotel gezet en dan worden we rond de markt aangesproken door een man in zijn gele shirt. Beleefd als ik ben, luister ik de man even aan, dat was een fout. De beste man was niet meer weg te slaan. Hij wilde ons maar naar die markt brengen. Gewoon tot irritante toe.
In bochten proberen we de man, na beleefd afgewezen te hebben, uit het oog te verliezen. Maar als we dan om de bocht komen bij de markt, staat hij plot weer voor onze neus. Vooral Jesper ergert zich aan het opdringerige gedrag en ik snap hem wel. Na de twintigste beleefde afwijzing is het genoeg en wordt er duidelijk aangegeven dat we hem niet nodig hebben. In mij hoofd componeer ik een nummer op de melodie van Michael Jackson zijn hit 'Man in the mirror'. De titel: Man in Yellow. Hij is nog niet af. Wie weet over een paar dagen.

De rest van de avond genieten van de rust en drinken en eten nog wat. Morgen verder op tocht door deze vriendelijke stad. Op ons zelf want we willen niet geleid worden door bepalende gidsen. Hoe de dag loopt, zien we dan wel weer. Nu post er nog een nummer in mijn hoofd, 'Kandy, Kandy, Kandy, I can't let you go !'. Van wie was dat nummer ook al weer? Morgen het antwoord. Tot morgen.