Het is nu bijna negen uur en wij hangen op de hotelkamer. Wij bevinden ons inmiddels in Mersing aan de oostkust van Maleisië. Het was best weer een reisdag, maar niet zo intens als de vliegreis. De planning was redelijk strak en hebben dan ook geen problemen ervaren. Hoe de dag verliep lees je hieronder.

Bang om ons te verslapen, veel waren erg moe gisteren, hadden wij twee wekkers gezet. Om kwart over negen ging de eerste. Een vrolijk deuntje uit de telefoon van Jesper wekte ons. Beetje krakerig werden we wakker. Tot de reisleider Ingrid aan gaf dat het toch wel tijd was om op te staan. Trouw als Jesper is staat hij binnen twee minuten zijn tanden te poetsen. Karsten wordt maar lastig wakker.
Als een ieder gereed gemeld is, lopen we naar beneden voor het ontbijt. Meerdere keren wordt ons gevraagd om ons kamernummer. In mijzelf schreeuw ik:" 401". Maar ja dat hoort ze niet. Ontbijt is als het hotel, simpel doch doeltreffend. Als de maagjes vol zijn, lopen wij via de kamer even naar buiten. Zoeken naar een 7-eleven. Even wat vocht halen voor onderweg, want vandaag met de bus (?) naar Mersing in Maleisië. De aanbieding twee voor 1 maakt de prijzen iets dragelijker. Iets wel te verstaan.

De route is bekend, alleen over de manier bestaat nog wat discussie. Aan de hand van WiFi hotel, altijd vakkundig gespot door Jesper, installeren wij Grab, de Aziatische Uber. Als het busstation is gevonden aan Queen street, bestellen wij een Grab taxi, omdat lopen wel erg ver is. Mazda 3 met een vriendelijke vent staat drie minuten na aanvraag voor onze neus. Symbolisch zwaaien wij het hotel uit, tot straks roepen wij. Tot het einde van onze reis. Ook deze taxi man praat honderd uit over Singapore en het volgens hem onveilige Maleisië.  Ik hoop alleen dat een deel van de achterbank het niet begrijpt, anders alleen maar angstige en complexe vragen. Binnen 10 min staan wij op de locatie en dienen dan 6 sin. dollar af te rekenen. Een koopje voor Singaporese begrippen.

Snel begeven wij ons naar de ticketstand. Hoewel net bestudeerd was dat rood slecht was, lees langzaam, en blauw goed, snel. Laten wij ons verleiden om bij rood, Singapore Johore Express, vier kaartjes te kopen. Schade 12,40 sin dollar. Als Ingrid en ik beseffen dat er een fout is gemaakt, gewoon de verkeerde kleur, lopen wij met dit lot in ons hoofd terug naar de kids. Op dat zelfde moment zie ik Jesper met mijn camera tas (Klein met spiegelreflex) hoog in de lucht aan komen lopen. De taxi chauffeur van zoeven in de achtergrond. Wat een oetlul ben ik, want was die dus vergeten. Die lag dus bij mijn voeten. Jesper geeft mij de tas en kan de glimlach niet onderdrukken. Hij zegt:" Niet zo slim, he papa!". Echt demanier waarop ik het ook zou kunnen zeggen. Ik kan hem niet anders dan gelijk geven. Chauffeur krijgt snel nog wat losgeld als fooi.

De bus in en net als wij zitten geeft de buschauffeur vol gas. Met de ruggen worden wij tegen de leuning gedrukt en kunnen nog net de koffers tegenhouden. Na een half uurtje merkenwij op dat de bus dus niet de slome variant is. In sneltreinvaart laten wij Singapore achter ons en racen wij op de grens af. Ook dan beseffen wij dat er iets vergeten is in de hotelkamer. Namelijk alle geprinte bevestigingen van onze hotelkamers. Niet handig maar overkomelijk. Na mijn camera debacle hou ik wijs mijn mond.

Bij de grens stappen wij uit de bus en gaan wij netjes door de douane. Door een IT storing duurt het wat langer dan gewenst. De bus waarin wij zaten, is reeds weg en wij wachten opzijn kompaan. Deze komt al snel ten tonele. Hop on.
Nog geen tien minuten hetzelfde taffareel. Eruit voor de paspoortcheck en dan er weer op. Ook hier gaat alles vlot. Ondanks wat gehakkel over ons verblijf en bestemming tegen de ietwat norse beambte.

Niet veel later arriveert de bus op Larkin busstation in Johor Bahru. Het schone wereldje van Singapore ligt dan al weer ver achter ons. Dit lijkt meer op het Azië wat wij gewend zijn. De behulpzaamheid van de mensen hier, bekijk ik altijd weer met argusogen. Want ondanks dat het gastvrij lijkt, zit er altijd wel een addertje onder het spreekwoordelijke beton. Met wat hulp vinden we een ATM en pinnen of als wij miljonair zijn duizende ringits. Maar ach de illusie komt j3 toch weer bij als je beseft dat 5 ringit 1 euro is. 
Daarna wordt er een data bundel voor mijn mobiel aangeschaft, voor 10 euro hebben we 8 gb voor 30 dagen. Dat moet voldoende zijn. Ook hier wordt er getwijfeld over bus of taxi, maar als blijkt dat de bus even meer dan 11 euro is voor ons vieren, hoppen wij op de volgende bus van S&S international. 

De bus was iets te laat. Al snel tuft de bus, niet eens halfvol, door de groene omgeving. Palmbomen zover je kan kijken. Hier en daar doen wij een hazenslaapje. Tot plots de regen keihard op de voorruit slaat. De klok leert ons dat we er bijna moeten zijn, ongeveer 2,5 uur reistijd, en dat ziet er dus niet goed uit. Echter geeft de temperatuurmeter nog een waarde aan van 25 graden. Dat is dus in ieder geval geen probleem.
Zoals gezegd draait de bus kort erop het busstation van Mersing in. De regen is iets minder geworden maar alsnog klinkt de klaagzang bij een deel van het gezelschap. Het is kort lopen naar het hotel. Na wat onduidelijkheid over de boeking, ja dan mis je de geprinte bevestigingen, kunnen wij naar de kamer. Dit ziet er veel beter uit dan in Singapore. Althansde kamer. Badkamer is meer een kleine hal, met douche en toilet in elkaar. De prijs maakt heel veel goed. Namelijk nog geen 27 euro.

Korte stop en wij wandelen even naar het stadje. Plots worden wij tegen gehouden door een drukke weg. Hoe gaan we hier oversteken? Als na minuten twijfel en discussie opeens Karsten opmerkt:"Kunnen wij niet via die loopbrug?". Dat opmerkzame heeft hij van mij. Hoe hebben wij dit kunnen missen.
Als echte toeristen bezoeken wij een paar winkeltjes. Bij het uitblijven van nieuwe winkels beseffen wij dat het einde van het stadje bereikt hebben. Er wordt gekozen om een drankje te doen. Alleen gaat dat hier niet overal hetzelfde. Het geloof staat hier en daar in de weg dat alcohol geschonken wordt. Daarom wordt er gekozen voor de gezonde variant van een vrucht. 
Al zittend komen onze magen er achter dat er voedsel in moet en er wordt besloten om te zoeken naar een restaurant. Ingrid heeft ergens gelezen over een leuk en goed plekje. Deze wordt gevonden na wat omzwermingen, maar zit vol. Een conculega welke we net voorbij waren gelopen, zoeken wij snel op.

Als wij zitten duurt het even voor wij geholpen worden. Niettemin gaat het daarna wel goed. Zo bestellen wij wat de buren hebben, een grote schaal met vis curry, en nog wat bijgerechten als famous prawns, special pork ribs en rijst. De drank, hier gelukkig wel bier, valt alleen groot uit bij het glas wat ik krijg. Maar goed ook zo wordt deze wel gedronken. Het eten wat besteld is, vult de hele tafel. Beetje te veel? De jongens maken hun eerste vlog, of in ieder geval een goede poging. 

Zoveel het toelaat eten wij de bordjes leeg. De rekening betreft net iets meer dan 35 euro. En dat is veel voor deze omgeving. Maar goed hadden ook veel besteld. Heb in de benen, naar het hotel. Want de twee fans van F1 willen proberen om de race te gaan kijken. Ik verlang weer naar de letters van mijn blog. Liggend en aanschouwend hoe zwoegend de fans proberen om wat van de race te zien, type ik dit blog. Morgen naar Tioman island. Een tropisch zwemparadijs?

Ps: hoeveelste ligt Max?