Als het ontbijt wordt genuttigd, kijken we uit keer de bestemming van vandaag. Het drijvende flatgebouw torent hoog over de kadewoningen. De gekleurde balkonnetjes geven alles een zeer vriendelijke uitstraling en zoals al verteld door een ervaren cruise-ganger, dank Wim, straalt de stad authenticiteit van welleer uit.
Onverwacht fris en fruitig sta ik weer naast mijn bed, nog voor de wekker. Vandaag zitten we in het diepe zuiden van Italië en eerlijk gezegd weet ik niet wat ik kan verwachten van Messina op Sicilië. Het ontbijt is wel nodig en vandaag minder chaotisch, voor mijn gevoel. Misschien omdat het echt zo is of misschien omdat ik gewend raak aan de massa met foodcollectors.
Het ontbijt ritueel kan mij gestolen worden. Of in iedergeval deze van hedenochtend. Als een stel werkmieren kukkelen de passagiers over zich heen om zich tegoed te kunnen doen aan al het lekkers van het buffet. We hebben met het gezelschap afgesproken om gezamenlijk te ontbijten, maar gezien de lage beschikbaarheid aan zitplekken, is dat al een behoorlijke uitdaging. Het lukt, maar vraag niet hoe.
Vandaag is de dag. We gaan aan boord. Ik word wakker en moet ontzettend nodig vocht afscheiden, maar wil nietvals wijlen Bokito mijn slaapplaats verlaten. Als ik opkijk merk ik dat mijn naamgenoot zijn rustplaats al verlaten heeft, hij is niet de enige op de slaapzaal. Ik klim als volleerd en gehandicapt gorilla uit mijn bedstede en begeef mij richting het toilet. Een nieuwe dag is dus begonnen.