Ik zit alvast bij de receptie met de bagage en wacht op de rest om voor de één na laatste keer uit te checken. De chauffeur is om 11 uur geboekt en we zullen dan afreizen naar on laatste verblijf op deze trip in Colombo. Mijn associatie met deze naam is altijd een sigaar met regenjas. Dit natuurlijk naar aanleiding van de gelijknamige detective serie van een tijd terug. Ik hoop dat ik niet in een moordzaak terecht kom.
Tijdens het regelen van de rit, is er duidelijk afgestemd dat we via de tolweg willen reizen. Dit om geen discussies te krijgen met de chauffeur. Het is overgekomen en we rijden over de snelle weg naar Colombo. De infrastructuur is perfect. Het is niet wat je helemaal bedenkt bij dit land, het land wat getuige de problematiek van een jaar geleden, meer failliet is dan menig retailketen in Nederland.
Heel gladjes rijden we het stedelijk gebied in van Colombo. De werkelijkheid klopt niet helemaal met verwachting. Wegen zijn breder, de omgeving rustiger en schoner en de lucht lijkt schoner.
Het enige wat mij een stads gevoel geeft, heeft te maken met de twijfel bij de chauffeur over de route. Zenuwachtig bekijkt hij waar hij heen moet en is niet geheel zeker van zijn zaak. Met andere woorden meer wegen, straten en opties. Niet rechtlijnig één hoofdstraat met de hotels.
Hij is echter professioneel genoeg en levert ons af op de juiste locatie. Vanuit het autoraam ziet het hotel er niet gelijk vijf sterren waardig uit. Maar laten we het een kans geven.
Bepakt komen we in de lobby waar nog een paar andere toeristen zitten. Achter de balie zitten drie personen, die elkaar goed bezighouden. Maar of het efficiënt is, betwijfel ik. Er wordt een welkomstdrankje aangereikt. Dit wordt later door Ingrid als goedkoop en niet verheffend aangestipt. Het duurt hier het langst voor we eindelijk naar de kamer kunnen. Het klopt dus dat de efficiency niet afgemeten wordt aan de quantiteit.
De kamers zijn netjes en aan elkaar geschakeld. Wel zo gezellig. Het is goed om te vermelden dat het beter met Karsten gaat. Hij kan meer fysieke arbeid leveren en neemt meer voedingsmiddelen in zijn systeem. Voordat wij ons ook maar kunnen instaleren, staat er iemand voor de deur. Hij is qua bouw te vergelijken met Manuel uit Falwty Towers, maar deze man heeft meer zelfvertrouwen. Zijn naam is Mohammed en is 24 uur on call voor de gasten. Ik heb geen bewondering voor de man, maar meer medelijden.
Mohammed neemt ons op tour door het hotel. De vraag is alleen of hij het voor ons gemak doet of meer voor de financiële gewin. De indruk die de rondleiding achterlaat is meer van verval dan van ongekende allure. Overal is het doodstil, ondanks dat er aangegeven wordt dat ze vol zitten, en wat er wel en niet kan, spreekt niet het voordeel van de sterren op de deur. Als we dan eindelijk de arme man afgewimpeld hebben, testen we de bedden even.
Via PickMe bestellen we later een taxi. Een blinkende witte bolide met vriendelijke vent, staat voor het hotel. Alle auto zien er in Colombo erg goed uit in vergelijking tot de rest van Sri Lanka, het is hier duidelijk rijker. Ondanks dat de bestemming via PickMe al gedeeld is, maken we met handen, voeten en de telefoon verder duidelijk wat de bestemming moet zijn. Het komt uiteindelijk allemaal goed.
Als we de bestemming benaderen, begint het te regenen. Gelukkig arriveren we in een overdekt winkelcentrum. Het stelt echter niet veel voor en daarom staan we snel weer buiten. Het is droog en hoewel er veel taxi's aangeboden worden, activeren we de benenwagen. Zelfs die van Ingrid werkt weer maar behoren.
Langs de boulevard stemmen we af op de plek langs het strand, waar de Srilankees de dag afsluit. Onderweg lopen mensen met vliegers. Schijnbaar is dat een activiteit om te doen. Er hangen geen brieven aan in iedergeval.
Bij het betreden van de omgeving, begint het hard te regenen. Niet fijn en dat maakt het pubervolk nog even duidelijk. Aangezien er nog een winkelcentrum in de buurt is, rennen we zover het Ingrid lukt daarheen.
Wat al eerder opgevallen is, is dat er vaak security procedures zijn, als je een centrum wil bezoeken. Door de weer en tijdstip staat er hier zelfs een rij. Gelukkig gaat het vrij snel.
Binnen in de mall blinkt ons alle tegemoet. De rijke staat van de stad komt hier weer in terug. Het volk wat er rondloopt is ook minder vriendelijk. Waarschijnlijk zijn de manieren ingewisseld voor het geld.
In cirkels lopen we langs alle verdiepingen en bezoeken hier en daar een zaakje. De mode van Sri Lanka is niet erg volgens onze Europese tijdgeest. Dit slaan we dan ook vaak over. We vergapen ons meer aan de speelgoedzaken. Het valt daarbij op dat het meeste voorzien is van Hollandse prijsniveau. Het is dus weer voor een selectief groepje bereikbaar.
Op Google was een restaurant gevonden met shoarma en knoflooksaus. Vooral de saus is gemist (door pubervolk) en de reviews zijn goed. De geregelde TukTuk driver kent alleen dit restaurant niet en kan het moeilijk vinden. Navigator Karsten biedt uitkomst voor hem. Volgens Karsten kon de beste man niet omgaan met Google maps.
Over het restaurant, Acropol, kunnen we kort zijn, overslaan als je hier bent. Het eten was op een slechte temperatuur, drinken duurde voor de helft van het gezelschap een uur voor het gebracht werd en de bediening had meet interesse in de cricketmatch op de tv dan voor ons. Toen er ook gevraagd werd of alles naar wens was, was ik even abrupt met een ontkennend antwoord. De beste man schrok hier zichtbaar van en regelde binnen minuten de drankjes. Betalen, zonder fooi, en wegwezen.
Het idee was om in het hotel nog even op de rooftop wat te drinken. Maar als we bovenkomen in de lege bar, maar twee mensen, en de bestelling niet geaccepteerd wordt i.v.m. één of andere religieuze dag, hoeft het voor mij al niet meer. Ze wilde mij geen bier geven in de bar, maar wel op de kamer. Dit was de eerste keer dat het is gebeurd tijdens deze dagen in dit land en op deze plek had ik het niet verwacht. Was het terecht dat ik gepikeerd was? Misschien niet, maar de onverschilligheid en de statuur van het hotel, toch veel internationale gasten, zorgen bij mij voor de kortsluiting. Neem daarbij in de beeldvorming dat op de bar wel promo materiaal stond voor bier. Ik ben er klaar mee.
Als de beste man, die alleen maar het beleid uitvoert, nog een keer komt vragen voor 'soft' drinken en zich nogmaals excuseert, laat ik niet beste gedrag zien en kijk ik hem niet eens aan. Niet netjes, niet meer doen.
De lol van het dakterras is er wel af en daarom lopen we nog even naar een supermarkt in de buurt. Wat opvalt is de rust op straat. Weinig verkeer en weinig mensen. Op basis hiervan zou je niet verwachten in een stad te lopen. De supermarkt wordt alleen maar aangedaan omdat Karsten zijn lekkere trek terug heeft. Hij wil nog wat kaasjes halen.
Morgen zullen we meer het gevoel en de structuur van Colombo opzoeken. Ik ben benieuwd of ik hier echt het Aziatische ga vinden of dat ik het meer ga vergelijken met een westerse metropool. Hierover morgen meer.