Historie zegt mij altijd weinig, ik bedoel daarmee dat ik leer van het verleden maar liever kijk naar wat komen gaat. Ondanks deze opstelling doet de plek waar we verblijven best wel wat. De geschiedenis met de VOC en de tijd dat wij Hollanders de wereld regeerde, is toch best uniek. Overigens is het niet de eerste keer dat wij geconfronteerd worden met deze historie in het verre oosten. Maleisië gaf ook al wat inzichten, met in bijzonderheid Melakka. De omgeving waar we nu verblijven is hetzelfde.
Het ontbijt wordt een routine. Ook hier ontvangen we nagenoeg hetzelfde plaatje als in de vorige verblijven. De worstjes blijven bij ons allemaal liggen. Het is niet wat wij als ontbijt zien. Karsten kan bijvoorbeeld al weer dromen van zijn gestampte muisjes.
De TukTuk van gisteren komt net iets later dan afgesproken vrolijk aanrijden. Voordat hij arriveert, moeten we al menig vervoerder teleurstellen. Het is best een ritje en als we langs de vismarkt rijden, kan je dat goed ruiken. We worden afgezet binnen het Nederlandse fort.
Hij mag nog een aantekening dat het bij het ontbijt huilde uit de hemel. En goed ook. De weer apps beloven ons toch een droog bezoek van Galle. Een kustplaats waar veel Nederlandse historie ligt.
We lopen aan op de kenmerkende vuurtoren van Galle. Natuurlijk ben ik weer behangen met Spiegelreflex, GoPro en telefoon. Mijn Japans is alleen nog niet goed genoeg:"Sayonara".
De GoPro volgt mijn commando's goed op. De telefoon doet ook wat ik wil. Alleen de spiegelreflex vindt het leuk om een beetje condens op de lens achter te laten. De vraag is nu of het komt door de regen of de koele airco. Het resultaat is gelijk, ik ben gefrustreerd. Mijn S22 Ultra kan gelukkig ook best mooie beelden schieten dus, ik kom hier werl uit.
Het gezelschap is overigens een beetje verdeeld. Ingrid hikt nog aangezien haar enkel nog parten speelt. Ze krijgt er best veel aanspraak door. Daarnaast kampt Karsten nog steeds met zijn maag. Het resulteert erin dat Jesper zorgzaam is over zijn moeder en dat Karsten achter mij aan hobbelt.
Het fort is nog steeds in mooie staat. De muur om dit deel van Galle is statig en er is werk gestoken in het behoud en tentoonstellen van de geschiedenis. In verschillende secties wordt duidelijk hoe de constructie was van dit fort. De replica's van de kanonnen maakt het nog sprekender.
In de Nederlands Hervormde kerk, waar ik alleen naar binnen ga, staat het weer bol van de verwijzingen met de Nederlandse historie. Vooral de grafstenen in Oud-Hollandsch, soms vermengd met Engels, spreken direct tot de verbeelding. "Hier ligt .... overleden in 1815 etc.".
Als in een georganiseerde speurtocht zoek ik de rest van het gezelschap op. Heel moeilijk is het niet als Jesper op honderd meter al in de gaten houdt en mij wenkt. We zetelen ons in etablissement met Nederlandse roots, volgens de overlevering. Het ziet er piekfijn uit.
Als twee inheemse vogels ons verblijden met hun aanwezigheid, probeer ik in hun toonaarden te praten met hun. Het lukt redelijk. Alleen dat het personeel te veel humor ervan inziet, vind ik minder. Dat kost je fooi mijn vriend.
Via het gerechtsgebouw, waar het erg druk is, verlaten we deze plek. In een handwerk winkel bekijken we wat werk en laten ons verleiden tot het uitbreiden van onze olifanten collectie. Het was niet duur hier.
Op het moment dat er besloten wordt terug te gaan naar het hotel, twijfelen we over twee opties. Een TukTuk hier pakken, of onze vriend van de ochtend appen. Gezien de snelheid kiezen we voor de optie dichtbij. Natuurlijk dingen we wat af, maar als een twee TukTuk bestuurder het nodig vindt zich er mee te bemoeien, met vier mag je niet in één TukTuk, laten we ze allebei achter zonder klus. Het resulteert in een discussie tussen twee concullega's, maar de driver waar akkoord meer was gesloten wint. We hebben vervoer.
Het is erg druk op de weg. Het is nu net het tijdstip dat toute Sri Lanka hun kinderen van school haalt. Echter is onze chauffeur in de leer geweest bij Tomba en Max. Al slalommend in gepaste vaart, zorgt hij dat we alsnog snel op onze bestemming zijn.
Er wordt wat gezwommen en gedolt in het zwembad. De huishond van het hotel, hij draagt van ons uit de naam Daffy, komt ook nog buurten. Het is een rustige hond die vooral wat liefde zoekt. Dan is hij bij ons aan het juiste adres aangezien wij onze honden missen.
Gezien de fysieke ongemakken, lopen we einde middag even naar de Pharmacy. Het is 700 meter lopen en ondanks dat Ingrid niet vloeiend loopt, zijn we er zo. We kopen wat pillen en verband voor nog net geen 4.50 euro. Moet je in Nederland eens proberen.
Het avondritueel is niet bijzonder. Voor het gemak eten we in het hotel, erg goed eten, en taaien snel af. Morgen onze laatste verplaatsing naar de hoofdstad Colombo. Ik ben benieuwd hoe deze Aziatische stad aanvoelt. Kan ik de stad meer vergelijken met het chaotische en sterk aromatisch ingestelde Hanoi, of ervaar ik het als een afvallige westerse broer als in Kuala Lumpur. Het is nu nog een gok, maar morgen heb ik het antwoord. Nog een paar dagen. Dan is het klaar. Nog een paar dagen.