Ik word wakker in ons verblijf in Kottawatta Village. Het is een ruim bed en aan alle kanten voorzien van een muskietengaas. Deze manier van slapen heeft altijd wel iets unieks. Dit doe je niet elke dag. Ik hoor op het dak een aap stampen. Het is net of we de wekservice hebben besteld. Om de romantische setting accepteer ik zijn gedrag. Buiten dat ik al ruimschoots de benodigde slaaphoeveelheid van acht uur heb behaald.
Als afgesproken zitten we gezellig als gezin aan de ontbijttafel. Het is eindelijk een buffetvorm, maar zo exotisch ingestoken dat wij nuchtere Hollanders kiezen voor sap, brood, thee en ei.
Na het ontbijt blijkt de chauffeur van dienst wederom een uur voor de afgesproken tijd, al gearriveerd te zijn. Het welkomscomitee in de vorm van Ingrid en mijn persoon geven aan dat hij veels te vroeg is en dat het niet onze schuld is.
Met pijn in mijn hart pak ik mijn tas en verlaat ons verblijf alhier. Wat een topplek en wat een top gevoel heb ik over gehouden aan dit verblijf. Super ontspannen lopen we als gezin naar de receptie. Het heeft ons goed gedaan hier.
De bon blijkt wederom niet compleet. Volleerd als we zijn, betalen we stoïcijns wat er aangeleverd is. Als we in de auto zitten is op dat punt alles weer vergeten.
Na de plichtplegingen, waar kom je vandaag en hoe lang zij jullie hier al, krijgen we wat discussie over de route. Het zal de taalbarrière wel zijn, want wij vragen iets, wat hij direct ontkennend beantwoordt. Er is namelijk een route van 3.5 uur en één van 2 uur. Wij verwachten de langste route vanuit zijn laatste antwoord.
Hij rijdt stevig doch verantwoord. Met onze google maps wordt de voortgang nauwgezet gevolgd. Dan blijkt toch dat de beste chauffeur, de express way aka de tolweg, pakt. Dit scheelt inderdaad ruim een uur. "Is this what you mean, sir?". Inderdaad, dit bedoelde wij.
Als we Unawatuna inrijden en nagenoeg op de locatie zijn, dat er twee locaties bijna dezelfde naam dragen. Gelukkig gokken we de correcte plek.
Via een behoorlijke oprit arriveren wij bij het hotel. De plek met de omschrijving kloppen perfect. Ik verwijs derhalve naar de onderstaande historie van de plek. De bagage wordt uitgeruimd, als er wat onduidelijkheid is over de prijs. Mijn overredingskracht is voldoende om de chauffeur de staart tussen de benen te laten vertrekken.
De sfeer in het nieuwe verblijf is direct kenmerkend. De eerste tegel met de voc en het jaartal 1735 zijn direct prominent aanwezig. Als Nederlander voel ik mij direct thuis in Nooit Gedacht Heritage Hotel.
Na inchecken merk ik met elke voetstap de enorme geschiedschrijving waarin ik mij bevind. Als de tassen op de kamers liggen, oriënteren we ons op de omgeving.
Op een platau bewonderen we het zwembad. Ziet er inderdaad goed uit. Alleen het afstapje met daaronder een ietwat onstabiele grond, wordt door Ingrid niet op de juiste waarde geschat. Ze gaat volledig door haar enkel en als het ei van vanochtend bij het ontbijt, wordt deze direct zichtbaar op haar enkel. Dat ziet er niet goed uit. Natuurlijk schrikken de jongens even, maar dat vervliegt als Ingrid dapper opstaat en naar het restaurant strompeld.
We bestellen wat te drinken en als dit genuttigd is, probeert Ingrid op te staan. Na het ijs is het toch wat stijf geworden en gaat het lopen niet makkelijk. Dit wordt door de masseur van dienst gadegeslagen en als ridder op zijn witte paard, biedt hij een massage van de enkel aan. Met olie en wat ingestudeerde vingerbewegingen zorgt hij voor ietwat verlichting. Of het later nog zo voelt is een tweede.
Het zwembad wordt uitgeprobeerd. Het is een fijne bedoening, ondanks dat de temperatuur mee op verwarmen dan afkoelen staat. Als ik eindelijk mijn zwembroek dip in de nattigheid, is Jesper de contest van gisteren nog niet vergeten. Als oude man probeer ik weer alle krachten te verzamelen om hem weerstand te kunnen bieden. Laten we maar niet over de uitslag verder uitwijden.
Strompelend, door Ingrid en Karsten, gaan we op zoek naar eten. Karsten is nog steeds niet boven Jan. De vraag is echter of het nu echt fysiek is of dat hij gewoon de Nederlandse leefstijl mist. Hij heeft het al immers dagen over aardappels, groente met vlees.
Na het eten is de energie bij Ingrid weg en pakken een TukTuk. Volleerd als we zijn, wordt het eerste aanbod naar de prullenmand gewezen. Het tweede bod is acceptabel. Het contact met de drivers is zo goed dat hij zijn nummer deelt. Altijd makkelijker voor morgen.
Morgen zullen we ons verder verdiepen in de VOC. We gaan naar Galle, waar meer van onze Hollandse historie ligt. Ik ben benieuwd. Schip Ahoy ! Lees hieronder de historie van ons verblijf.
Nooit Gedacht Heritage Hotel
History
Nooit Gedacht was built in around 1735 and was the country house of a Dutch Governor at that time, On retiring from his official position he became a merchant, supplying spices to the VOC "The Dutch East india Company". But on the arrival of the British in 1796 the house was sold to one of the great great grand
uncle of the present family that owns Nooit Gedacht, who was an interpreter for the Dutch. He in turn presented it as dowry of the marriage of his daughter - and so it came in to the possession of the present owners' great grandfather.
The house is on the site of the military camp established by the Dutch when they first arrived in the country as a base from which to lay siege to the Portuguese fort of Galle. The camp was chosen
for its proximity to a spring of fresh water and for the protection offered by the overlooking mountain, Rumassala Two Watch towers, Similar to those in Galle Fort, Used to stand on the boundary of the hoteľ's land, but sadly they have crumbled to rubble in recent years due to blasting at a quarry on the same mountain.
Reacties