Vandaag zijn de extreme belevingen even opgespaard. Vandaag is het enige wat ik onder de arm heb een badhanddoek. Vandaag is mijn schoeisel de slipper en niet mijn stevige wandelschoen. Vandaag is omhoog turen naar de koperen plaat en mijmeren over de toekomst van morgen. Vandaag log ik even uit.
Als de alarmklok net even later afgaat fan gebruikelijk op deze vakantie, strompelen we naar het restaurant voor ons ontbijt. Wederom, niet voor het eerst, zijn we als gezelschap de enige die aan tafel zitten. De ober van dienst is uitzonderlijk vriendelijk en brengt ons de voeding en drankjes.
Tegen het einde vraagt Ingrid hem of hij weet waar een bal gekocht kan worden. In afwachting van een beschrijving komt hij met het verrassende antwoord om zelf met de tuktuk mee te gaan. Ingrid en Karsten gaan mee.
Jesper en ik chillen nog een beetje als na een klein half uurtje de shoppers terugkomen. Ze hebben een plastic bal en tennisbal gescoord. De zonnebrand wordt aangebracht en op naar het strand.
Ook hier zijn niet veel eensgezinde en staan we bijna moederziel alleen als gezelschap in de branding. Links in de verte, op minimaal 1 kilometer, zie ik een stel staan en rechts kan ik niemand identificeren. Het stelletje op de ligbedden achter ons, zijn nog het meest dichtbij.
Met de ballen wordt wat heen en weer gegooid. Het is comfortabel. Toch verplaatsen we ons terug naar het zwembad. Net even wat meer comfort. Ook hier zijn we alleen. "HALLO, zijn er wel andere toeristen op het eiland?" Inderdaad is het rustig, en dat heeft zijn voordelen, maar iets meer interactie met gelijkgestemde, is soms wel leuk.
De eigenaar, of de man die er volgens ons voor door moet gaan, houdt namelijk stug vol dat alles vol zit. Alleen zien wij deze mensen niet. De eigenaar is trouwens wel erg behulpzaam. Zo wil hij helpen met boeken van snorkeltrip en is ook behulpzaam bij het boeken van de tuktuk naar Upppuvelli. Nilavelli is namelijk een beetje afgelegen van het bruisende centrum. Daarvoor op tour naar Uppuvelli om te eten.
Speciaal interesse is er voor iets anders dan rijst met een sausje. Hoewel ik daar nog niet moe van ben, wil de rest pizza eten. Ik vind ze cultuurbarbaren, maar die mening deel ik niet. We eten bij Nero kitchen. Goed maar voor inheemse begrippen duur.
Na de volle buiken drinken we nog wat op het strand. Bij Fernando's Bar. Ik krijg nog bijna hommeles met een verwaande Srilankees, die het nodig vindt om voor te dringen. Gezamenlijk lachen we het weg. Al lach ik als een boer met kiespijn.
Dezelfde tuktuk haalt ons weer op en we zitten als viertal weer opgevouwen. Eigenlijk geschikt voor drie personen, maat gelukkig is Karsten nog redelijk licht. Bij het hotel haalt Karsten met plezier nog ticket to ride op. We winnen allemaal 1 keer. Jesper doet niet mee. Hij is niet zo van ticket to ride. Het is niet anders.
Tijdens het spel fixen we nog even de rit voor overmorgen. Drie aanbieders doen hun best om ons hum stoeltjes te verkopen. Uiteindelijke komen we wederom bij dezelfde operator uit. Het is Eurotjes besparen, maar goed we blijven zuinige Hollanders. Douchen en naar bed. Hopelijk kunnen we morgen snorkelen. Vandaag werd er niet uitgevaren door de slechte visuele omstandigheden. Vingers gekruist voor morgen. We gaan het zien en jullie lezen morgen.