Na de dag van gisteren, hopen we vandaag op minder fysieke uitdagingen. Gewoon een dagje simpel van tempels en stoepa's bekijken. Even gluren hoe hier het geloof beleefd wordt, want raar als het is, ga je in een Aziatisch land altijd voor de bijl voor wat geloof betreft. Al verbazend loop je langs legio budha's en schiet je camera vol met beelden van de tempel. Ik zie me zelf niet snel de protestantse kerk van Urk bezoeken, het is een raar fenomeen.
Zeker vandaag is alles religieus omlijst, mede door de aanpassing van gisteren. Als de driver in zijn minivan arriveert, slikken we net de laatste happen van het uitgebreide ontbijt door. Ook dat is een zware tegenstelling met het boterhammetje met appelstroop in Nederland. Ei, pannenkoekjes, fruit en noem maar op, ik blijf eten uit beleefdheid voor wat ons voorgeschoteld wordt, maar ook omdat mijn maag roept om de energieke extractie die het oplevert.
De naam van de chauffeur is wederom weer de hoofdprijs in de kruiswoordpuzzel en zo snel als hij zijn naam noemt, ben ik het al vergeten. Deze noem ik Arie. Zijn naam begon ongeveer zo. Het comfort van de bus is niet geheel gehaald in de minivan, maar goed het volstaat. Dambulla Cave Temple is onze eerste stop.
Helaas dienen we onze kuiten weer aan te spannen, want de klim van ongeveer 300 treden, is na gisteren best pittig. We klagen allemaal. Zeker nu op de slippers, want als voorbereiding op de tempel, willen we niet lang doen over uitdoen van schoeisel. Want blote voeten is de standaard.
Uitgeput komen we boven aan en er is een drop-off voor ons schoeisel. Het kost wel weer wat en dat stuit een beetje tegen onze zuinige Nederlandse borst. Maar als de schade omgerekend 60 cent is, gooi ik bijna mijn slippers van een afstand naar de man achter de counter. Geregeld.
Bij het binnengaan van het complex worden we overvallen door gidsen en zegeningen. Natuurlijk tegen betaling, want het geloof kost altijd wat. Helaas moeten we even wachten voor we de rotstempels kunnen bezoeken. Er is een mis aan de gang. De deuren zwaaien na ongeveer 10 minuten open en het toerisme volk, wurmt zich door de kleine openingen. Het is allemaal best indrukwekkend, maar als je Batu Caves in Maleisië hebt bezocht, is dit een slap aftreksel. Daarnaast valt mij op dat menig budha beeld liggend, rustend is gepositioneerd. Worden zij ook zo moe van de show voor al dat publiek? Of hadden ze gewoon te weinig ruimte om indrukwekkend grote beelden neer te zetten? Ik denk het laatste.
In totaal zijn er vijf tempels en eigenlijk lijken ze allemaal op elkaar, alleen variëren ze in grote. Leuk om gezien te hebben.
We dalen af, ook weer pittig, en ik probeer op alle manieren mijn gezin te bijbenen. Maar als enige met rugtas, spiegelreflex om te nek, gopro in de hand en op slippers, lukt het mij niet om aansluiting te krijgen met de kopgroep. Het resulteert in binnensmonds gemopper. Hoewel vond ik dat die laatste paar toeristen op de trap mij gek aankeken.
In de airco en op naar stop twee, namelijk Sacred City in Anuradhapura (nu spel ik het eindelijk goed, maar goed in Albanië ging dat ook vaak fout). De rit duurt ongeveer een uur en het hobbelende wegdek, wiegt ons allen wel minimaal een keer in slaap.
Bij aankomst in Anuradhapura blijkt dat de driver zijn plan van ons op de fiets hijsen, om de religieuze gronden te bekijken, niet lukt. Door het tijdstip, de warmte, zijn er geen fietsen beschikbaar. Hij lult ons in een extra vergoeding voor hem en daarmee rijdt hij ons rond.
De heilige stad wordt getypeerd door een reeks van Stupa's. Het zijn klokvormige gebouwen waarim relikwieën van Budha liggen. Ze zijn niet toegankelijk, er is geen ingang, maar worden wel geflankeerd door kleine tempeltje.
Bij de eerste stop loopt het gezelschap vol goede moed op zijn slippertjes en blote voeten naar de eerste stupa. Bij het verzamelpunt voor al het schoeisel leveren we netjes onze slippers in en willen dan simpel doorlopen. Echter is het plavuizel van dusdanige temperatuur dat de steenkolen loop van Emile Ratelband nog kinderspel is. Ik probeer mij de eerste meter nog niet te laten kennen, maar dan moet ik toch helaas het tafereel wat mijn gezelschap voor mijn ten toonspreid kopiëren. Huppelend en kermend van de pijn proberen we ons te verplaatsen richting de stupa. Met wat stops in de schaduw lukt het, maar vraag mij wel af waar het brandwonden centrum is gesitueerd. Met angst en beven controleer ik de onderkant van mijn voet, zit mijn voetzool nog wel aan mijn voet?
De stupa is prachtig. De witte buitenkant weerkaatst de zon op een idyllische wijze en de straalblauwe lucht steekt er prachtig bij af. Maar niet geheel comfortabel kan ik genieten van dit stukje architectonische schoonheid. Bij elk moment dat ik even stil sta, gaan de interne alarmbellen af. Ik kook.
Met hangen en wurgen gaan we terug naar het begin. Er is nog een religieus hoogstandje in de verte, maar op deze manier gaat het niet lukken. Er worden sokken gehaald en er wordt besloten, omdat het kan, een deel op de slippers af te leggen. Nog steeds komt er geklaag uit de groep, en waarbij ik normaal mij daar weer aan erger, ben ik het deze keer met ze eens.
De tempel aan de overzijde is ook weer van mooie opzet. Het betreft hier een vijge boom omringt door een tempel. Budha heeft hier ooit iets gedaan, de handeling is mij ontschoten, en de volgers brengen in grote getalen offers aan de boom en tempel. De sokken werkte overigens perfect.
De driver brengt ons naar nog een paar stupa's en met milde variaties, lijken ze allemaal op elkaar. Inclusief de liggende budha's, ze zullen hun slaap nodig hebben.
Wij vinden het genoeg en de bestemming wordt gezet op het resort, Salubrious Resort. Het ligt een beetje uit het centrum. De voorzieningen zijn oke en de boys duiken het 'prive' zwembad in. Ze zijn namelijk de enige.
Voor het avondeten laten wij ons oppikken door een taxi via Pickme. Het was de eerste keer, dus beetje wennen, maar het is in basis gewoon een Uber kloon. Maar dan voor deze regio. De bestemming is restaurant Palhena. De laatste afslag naar dit restaurant deed weinig goeds voorspellen, donker zijpadje, maar als de wagen stopt voor het restaurant, moet de review kloppen. De prijzen liggen iets hoger dan we momenteel gewend zijn, maar het was voortreffelijk.
De dag is ten einde en we laten nu voor even de slapende budha's achter ons. Even geen tempels, dit wordt door het pubervolk met gejuich ontvangen. Morgen wederom verplaatsen en nu naar Trincomalee. Een bad/strandplaats ten noordoosten van het eiland. Hier blijven we een paar nachten. Dit is een beetje wisselgeld voor het drukke programma van de laatste dagen. Er zijn al wat kilometers afgelegd en er zullen er nog een paar volgen, maar tot aan nu toe stelt Sri Lanka niet teleur. We gaan zeker nog verder met genieten. Ober, mag ik nog een Local Beer.