Aangezien sommige twee nachten hadden overgeslagen en het eigenlijk ook wel ingepland was, is het vandaag rustig aan doen. Het gezelschap verdeeld zich over twee kamers en sluit de ogen. Maar zoals het echt pubervolk betaamt, komt er eentje met de staart tussen de benen rusten op ons extra bed. Wat een rust.
Na een paar uurtje knorren zijn de wallen onder de ogen geslonken tot een acceptabel niveau. Als ware columbussen staat we voor het hotel en maken een kleine planning. "Op naar het strand!".
De heldere gele kleur van het zand straalt af op onze witte huidskleur. We turen als gezelschap in de branding over de zee en hebben niet geheel in de gaten dat de wilde bras, zijn opmars maakt naar onze schoenen. Resultaat, 10 min onderweg en al natte voeten.
De rode vlaggetjes illustreren maar te meer wat het karakter is van de zee. Het beukt en trekt zich hardhandig terug op en van de kust. Daarom zijn er nauwelijks mensen op deze zandstrook. Überhaupt komen we weinig toeristen tegen. Wat op zich een fijne observatie is. Het gevolg is wel dat menig Srilankees ons aanspreekt. De afhankelijkheid van het land wordt hier eens te meer bevestigd.
Het zand loopt ontzettend stroef en daarom begeven we ons terug naar de weg. De uitlaatgassen omringen ons weer en ik ben maar blij dat niemand astmatisch is. Aangezien de hitte ook nog onwennig aanvoelt, begeven we ons naar een terras. Het is een gehele vega bedoening hier en daarom mis ik een simpel glaasje cola. De rest maant het niet, maar voor mij is de keuze beperkt. Ik kies derhalve voor de eigengemaakte icetea. Het was vocht, laten we het daar maar ophouden.
Na korte raadpleging van Google Maps, verkiezen we het Dutch Fort als doel. Nog minimaal 35 minuten lopen, loopt uit op een staatsgreep binnen de groep en voor ik het weet zitten we met zijn vieren in een TukTuk.
Nu komt het misschien als verrassing, maar echt nog nooit in mijn reisbare leven, heb ik in een TukTuk gezeten. Kunnen we ook weer afvinken. De beste man zet ons af aan de voet van het fort, alleen stelt het weinig voor. Alles bevindt zich op twee tellen van de visvijver en dat is goed ruikbaar. Geen comfortabele plek en begeven ons maar richting de vismarkt, erg bekend in Negombo, om ons los te rukken van die geur. Slim toch?
Het is wat later op de dag, maar ondanks het tijdstip is er nog genoeg bedrijvigheid. Het meest frappante zijn de vissen die te drogen zijn gelegd op het strand. Stroken zo ver we maar kunnen kijken. De aanwezige vogels begeven zich niet op deze stroken wat ons opvalt. Hoe zorgen die vislui hier nou voor?
Er wordt besloten om terug te gaan naar het hotel. Op zoek naar een TukTuk. Bij deze tocht passeren we een dode hond in de berm. Jesper kan dit moeilijk aanzien en dat vind ik begrijpelijk. Het half gemummificeerde lichaam is een straf om te zien als jezelf twee honden bezit.
Bij het hotel eten we nog wat en dat is van goede kwaliteit. De inktvisringen zijn van verse kwaliteit en dat mag gezien de plek ook wel. De boys gaan nog even zwemmen en daarna een herhaling van de ochtend, want het was toch wel pittig, de reis.
De avond laten we ons afzetten in het centrum van Negombo. Inderdaad heerlijk Aziatisch chaotisch. Als de honger zich aandoet besluiten we een eettent te zoeken. De verbazing dat de drank bijna duurder is dat het voedsel en uiteindelijk we niet meer betalen dan 22 euro, zal nooit wennen, maar wel een reden zijn om terug te komen naar dit werelddeel.
Morgen gaan we verder naar Sigiriya en bezoeken we de tempels van Dambulla. De rit is inmiddels geregeld en zullen ook tegen een mooie prijs ons 3 uur verplaatsen naar het binnenland. Nu alleen maar hopen dat een ieder net zo enthousiast wordt van het tempels bezoeken. Ze zijn in ieder geval gewaarschuwd.