Rustig op de bank zit ik mijn zonde te overdenken. Ik kan nog steeds niet tegen mijn verlies en helaas leer je deze inmiddels oude vos geen nieuwe streken meer aan. Pesten en hartenjagen zijn daarbij de meest lastige spelletjes voor mij. Maar goed ik blijf het proberen. De hele dag werd al veel van mij gevraagd. Maar dan op een discipline waar er meestal geen verliezers zijn. Het is vijf over tien.
Van max tien vierkante meters naar een volledig appartement. Deze keer zitten wij niet zo hoog, vier maar, en kijken wij neer op de Maleisische versie van Zonnedael in aanbouw. Ook nu weer zijn de verschillen groot, maar dat is een thema tijdens deze vakantie, waar wij nog steeds van genieten. Echter moet ik eerlijk zijn, dat ik steeds meer uitkijk naar onsnieuw onderkomen in Nederland. Het is kwart voor twaalf.
Inderdaad vandaag zijn wij heel wat vroeger met het verhaal. Dit komt omdat er op dit tijdstip al zo veel belevingen zijn geweest, wat het waard maakt om hier al over te schrijven. Sommige mensen noemen het hilarisch, andere komisch. Op zich treffende beschrijvingen van de evenementen vandaag, enkel als je jezelf in het moment bevindt, typeer je de situatie meer als ondraaglijk en vervelend. Dan beschrijf ik het nog netjes. Het is kwart voor vier en ik lig bij te komen.
Mokkend pak ik mijn tandenborstel en maak ik mij op voor bed. Een aantal keren de kinderen opvoedend toegesproken over het verliezen van een spelletje, maar als ik de tweede opeenvolgende keer afgedroogd wordt met het spel Uno, ben ik het derde kind in het gezin. De zelfreflectie via dit blog zal mij leren om dit gedrag te veranderen, echt waar. Het is nu twaalf uur 's nachts en dat maakt een einde aan de drukke, drukke dag.
