Deze website maakt alleen gebruik van cookies om uw online gedrag op deze website te kunnen analyseren. Met deze gegevens zullen wij de website kunnen verbeteren ten doeleinde om u beter van dienst te zijn. Bij het achterlaten van een reactie, wordt naast uw ingegeven naam ook het ip-adres vastgelegd. Dit in verband om misbruik van deze functie te voorkomen. Wilt u meer informatie, kunt u een mail sturen naar info@lequin.nl. Let op: Wij geven uw informatie niet aan derden.

Het scherm voor mij verraadt dat wij nu boven Duitsland vliegen. Het is een lange vlucht, maar door het tijdstip, vlogen de nacht in, en de audiovisuele hulpmiddelen in de stoel voor mij, lukt het om de tijd te doden. Bijna thuis is een lekker gevoel. Geen weemoed naar de hotelbedden van verschillende kwaliteit, geen weemoed naar het leven uit een koffer en geen weemoed naar de soms mindere badkamers. Een vooruitblik naar thuis, naar de familie en naar het nieuwe avontuur. Het is, ja en dan kwam er een tijdstip, maar in welke zone ben ik. Oke nog niet geland, dan maar vasthouden aan de Aziatische tijd, het is bijna 11 uur in de ochtend.

Jesper ligt te klagen op zijn bed. "Nergens zo een slechte WiFi als in Jayleen hotel!" kraamt hij uit. Na een dag van veel lopen, volgens mijn telefoon ruim 25.000 stappen, liggen wij uitgeteld op bed. Een ieder probeert zo goed en zo kwaad zijn foto's te posten, te appen en het nieuws te lezen. Onderwijl kijkt Karsten gewoon YouTube filmpjes zonder problemen. Is hij niet het probleem? Iets wat ik maar niet zeg, aangezien die twee elkaar al te snel in de haren zitten. Het is net na middernacht.

Inmiddels zit ik in het vliegtuig naar Singapore. Maleisië laten wij achter ons en nemen de ervaringen en de herinneringen mee. Alhoewel, samen met meer dan 1500 foto's en 8 uur videomateriaal, maar daar hebben wij het niet over. Gisteren vroeg op bed dus toen geen tijd voor verhaal. Het is half tien en vlieg boven Singapore.

De laatste dagen van een vakantie gaan altijd weer snel. Het is ook altijd de fase waarin de mijn gevoelens dezelfde rollercoaster doormaakt. Ik wil naar huis maar toch ook weer niet. Elke vakantie begint het gevoel rondom de zeventiende dag en houdt aan tot de avond voor vertrek. Nu nog twee dagen het is half één.

Volg mij op social media: