Ik sta in de serre en kijk uit over het riviertje achter ons verblijf. Verbijsterd en een beetje getergd sta ik daar. Waaom? Het komt met pijpestelen uit de hemel donderen op de intern groene bladeren. Gelukkig zit ik nu nog binnen, maar er staat vandaag een excursie gepland. Gaan we vandaag dan de poncho's uit de verpakking halen? Ik hoop het niet. Met een beetje tegenzin pak ik mijn spullen en doe de regencover over mijn rugzak. Alles bij ons? Dan maar op weg naar de boys.
Door de regen lopen Ingrid en ik over het smalle paadje naar het verblijf van de jongens. De deur is nog niet open of mijn tegenzin tegen de regen wordt woordelijk bevestigd door de mannen. Ze kijken mij aan als jonge honden die niet de regen in willen. Mijn vaderlijke stem maant ze tot inkeer, terwijl mijn innerlijke ik hun gelijk geef. We pakken twee paraplu’s vanuit de kamer en begeven ons naar het ontbijt. Stipt om half acht zijn wij paraat, zoals verzocht. De vriendelijke eigenaar, die voor de verandering eens behoorlijk Engels spreekt, neemt onze order op.
Ik eet alles op, niet dat het allemaal mijn voorkeur heeft, maar goed eten is vandaag belangrijk. We zitten onder een tentdoek en horen de dikke druppels kletteren, wat weer resulteert in bepaalde blikken van het gezelschap. Met het verstrijken van de tijd neemt de intensiteit van het ritme op het doek af. Een geluid wat ik erg kan waarderen.
De gids haalt ons op van de ontbijtplek. Er vallen nog een paar druppeltjes. Meer van al het groen om ons heen, dan uit de opklarende lucht. We zijn de eerste in het busje dus kiezen strategische plekken. Bij de volgende ophaalpunt wordt de bus volgeladen op 1 plekje na. Je raadt het al, geheel met Nederlanders. Op weg naar het startpunt van de excursie. Er was aangegeven dat het ongeveer 1,5 uur rijden zou zijn, daarom verbaasde het ons, dat na een half uur de bus stopt. Hoopvol kijk ik naar de deur, maar binnen de Nederlands enclave was nog plek voor een Belgisch stel. Echter er is nog meer 1 plek vrij. Ze gaan praktisch bij elkaar op schoot en dit terwijl twee jonge kinderen prinsheerlijk in de ruime fauteuil zitten. Beetje raar.
De rit duurde inderdaad 1,5 uur en dan komen we aan bij het beginpunt van de tour met longtailboot. Eerst moeten er nog bij twee verschillende balies een ticket met toegang tot het park, Khao Sok National Park, gekocht moeten worden. Hiervan is één voor de entree tot het park en de andere voor de activiteiten. Waarom kan dit niet efficiënter?
Met een rotvaart vliegt de boot over het water. De eerste stop hebben we na 45 min. De omgeving van het meer is erg mooi. Omgeven door bergen met groene begroeiing. Het water is kraakhelder. Het weer is overigens helemaal opgeklaard.
Bij de eerste stop gaan we een grot in. De naam is ‘Pra Kai Petch Cave’. Wij, het bekende gezelschap met drie andere Nederlanders en het Belgische stel, krijgen zaklampjes en gaan de grot in. Op dat moment zijn wij de enige groep. De gids spreekt Engels, maar is op sommige punten onvoldoende ontwikkeld en hierdoor soms slecht te volgen. Hij doet zijn best.
De grot is interressant en we genieten van het bezoek. Als wij de grot verlaten, doemt er een file op voor de grot. Meerdere boten zijn aangemeerd en de krappe grot wordt nu overbevolkt door toeristen. Veelal weer Nederlanders. Na twee weken in Thailand, valt het bijna niet meer op. Gelukkig waren wij op tijd en konden wij in alle rust door de grot. Ik wens de groeiende aankomende menigte veel plezier.
Tweede stop is stukje wandelen door de jungle. Het is een vaste route en helaas is het hier wel wat drukker. De wandeling is makkelijk te doen en laat ons een aantal mooie planten en bomen zien. Meer is het niet en daardoor ook niet zo interessant. Op de boot en door naar de lunch.
Op het menu staan gegrilde kip, Massaman Curry, groenten in een sausje en een omelet. Het is vooropgesteld en wij laten het goed smaken. De curry met toebehoren wordt zelfs bijgevuld. Niks op aan te merken. Achter ons zwemmen joekels van vissen die geconditioneerd wachten op voeding. Mijn GoPro kan je krijgen, maar daar houden de vissen nu juist weer niet van.
Na het eten gaan Jesper en Ingrid wat zwemmen en kajakken in en op het meer. Karsten, die eindelijk een beetje is hersteld met zijn oor, blijft net als ik op de ‘kade’. De kade is alleen een drijvend vlot. Iedere boot doet dit restaurant aan en het is er daarom erg druk. Ik kijk wat rond naar de mensen en probeer hun nationaliteit te raden. Nederlands geeft de grootste kans dat ik het correct ingeschat heb. Echter zijn er ook Engelse, Duitsers, Russen en Thaien.
De twee houden het niet erg lang vol in het water. Het ‘verplichte’ reddingsvest helpt niet bij het zwemmen. Daarna duurt het wachten op de boot best lang. Dit had iets korter gekund. Hoewel vooral de Belgen uit de gidsgroep het lang vol houden. Uiteindelijk vertrekken we half vier weer terug naar het startpunt. De boot zet daarvoor wel een tandje bij en racet naar het beginpunt.
Beetje zenuwachtig kijken we wel een beetje op ons horloge. De taxi naar Phuket staat om zes uur klaar. Gaat dat allemaal wel lukken. Het lukt allemaal en wij zijn om ongeveer half zes bij ons verblijf. Als we een beetje staan te oriënteren wat en hoe nu, komt onze taxi al aanrijden. Instappen en gaan want het is een ritje van 3 uur.
In alle rust ondergaan we deze rit. Het is misschien al met al wat te veel van het goede. Je bent de hele dag onderweg op excursie en dan nog een rit de avond in. Best vermoeiend. Het laatste uur gaat voor mij tergend langzaam. Ik moet namelijk enorm nodig plassen, maar wil ook snel naar het eindpunt. Nu stoppen voor een plaspauze zou de boel nog verder ophouden. Geen zin in.
Als we Patong Beach inrijden is het erg druk met verkeer. De laatste meters gaan erg langzaam. Al dansend zit ik in de auto en kijk voor mij uit of niet al die auto’s even aan de kant kunnen gaan. Plassende toerist komt er aan. Het lukt mij deels om mijn gedachten te verzetten en als wij dan aankomen bij het hotel, ben ik gelukkig nog droog.
Ingrid checkt in en ik los mijn overbodige lading vloeistof. Op de kamer kleed ik mij snel om en gaan we op tour door nachtelijk Patong Beach. We willen nog wat eten, maar op dit tijdstip zijn de restaurants amper te vinden tussen de massagesalons. Hoe is in godsnaam toch mogelijk dat er zoveel zijn. Je kunt ze classificeren als Pro en Happy. Je hebt de salons wat meer Spa resorts zijn en je hebt de salons waar de dames half ontkleed op de stoep zitten. Jesper ergert zich aan het feit dat hij continu aangeraakt wordt en gelonkt wordt voor een heerlijke massage. Ik lach om dit gebeuren, maar in mijn hart huil ik. Ik wordt namelijk geen moment als geschikt massagavoer gezien.
We vinden dan toch nog een klein restaurantje. Eten een gemiddeld diner, niks bijzonders, en duiken we weer in het nachtelijke Patong Beach. Daarbij kunnen we niet voorbijgaan aan Bangla Road. Als er dan een soort hel en verdoemenis bestaat op deze aarde, dan is het wel deze straat. Veel dames aan de bar of op de bar dansend. Vaak ongeïnteresseerd en ogenschijnlijk niet blij met hun job, wat te begrijpen valt. De ene hak is nog hoger dan de ander en met de decolleté gaat het de andere kant op. Het is allemaal too much. De muziek beukt uit de cafés. Af en toe zie je een vrijgezelle man op middelbare leeftijd omringd door schaars geklede dames. Ik ben plots weer blij met het feit dat ik niet meer interessant ben voor deze dames. Ik geef Ingrid een hand. Dit voelt vele malen beter.
Na deze weg van de duivel struinen we verder de nacht in. Drinken nog wat alvorens onze hoofden het kussen raakt. Ik ben benieuwd hoe het er morgen bij daglicht uitziet en of dit oord ook nog mooie kanten heeft. De tegenstelling van vandaag kon niet groter zijn. Beginnen in de prachtige groene natuur van Thailand om te eindigen in het afvoerputje van het Thaise toerisme. Gelukkig blijven we niet te lang. Hierna nog één nachtje. Mooi op tijd.
Malulee Resort
Khao Sok
LOCATIE: ++++
KAMERS: +++
ONTBIJT: +++++
PRIJS: ++
SERVICE: +++++