Gaat die wekker nu echt zo vroeg. Zo vroeg op vakantie. Ik weet dat dit voor menigeen uitslapen is, kwart voor acht, maar wie de familie Lequin kent, weet dat dit tijdstip al zeer beperkt in hun ritme past. Na een por van mijn linkerzijde kom ik in beweging. Dit gaat inderdaad niet meer zo snel als dat ik soms in mijn gedachten nog denk. Je weet wel met een hoge Bruce Lee trap vanuit de liggende stand. Eerder knakken de gewrichten als een oude trekpop in hoeken die verplaatsen niet mogelijk maken. U ook een goedemorgen.
Het doel van het vroege opstaan hebben we gisteren tussen elf en twaalf nog geregeld. Via Whatsapp met de lokale Taxi organisatie. Net zoals vorig jaar krijgen we ter bevestiging een foto van de auto en het kenteken. De taxi zal ons ruim een uur verder rijden om de bekende waterval Erawan te bezoeken. Ik word al op Facebook gewaarschuwd dat ik het moet volhouden tot boven. Maar aangezien mijn ochtend tafereel van opstaan, durf ik vooralsnog niks te beloven.
Aan het ontbijt zie ik dat er een aantal appjes gemist zijn. Tussen de appjes blijkt een appje van het taxibedrijf te zitten, de chauffeur was al om half acht gearriveerd op ons verblijf. Iets wat ook overeenkomt met Sri Lanka reis, altijd veel te vroeg. We hadden duidelijk afgesproken en daarom voelen wij geen drang om op te schieten. Eerst het ontbijt naar binnen werken. Het ontbijt betreft hier overigens geen buffet, gewoon iets van de kaart. Wat natuurlijk helemaal goed is.
Bepakt en vol goede moed stappen wij op de wagen met het correcte kenteken af. Een goed- en breedlachende Thai komt op ons af. Er wordt ingestapt en de auto vertrekt. Via een weg omgeven door een variatie aan gebouwen, verandert het landschap langzaam naar meer groen met niveauverschillen. De bordjes met de waarschuwing dat er wilde Olifanten in de buurt kunnen zijn, geeft nog een extra tintje aan het totaal van wild en natuur. De chauffeur rijdt perfect, geen enkel commentaar.
Aangekomen bij de het nationale park wat gekenmerkt wordt door de gelijknamige waterval, betalen wij de entree. Het is driehonderd Baht per persoon. We worden afgezet bij een parking op zo een 1,5 kilometer voor de echte aanvang van de klim. Golfkarretjes rijden af en aan en dat kost 20 Baht per persoon. Wij schudden het zuinige hollandsche karakter van ons af en nemen plaats op een karretje. Jesper en Karsten worden beiden voor maximaal 14 jaar aangezien, we betalen namelijk voor hun 10 Baht. Iets wat de zuinige Hollander zich niet laat ontnemen.
De weg naar boven is comfortabel, want speciaal voor ons nieuw aangelegd. Er wordt gestopt bij een nieuw standje, hier dienen we verplicht reddingsvesten af te nemen a 20 Baht per persoon. Nog een mooi prijsje. Bij de Hollander zou je je portemonnee moeten trekken. Voor grif een extra donatie aan hun bankrekening. De Thai is nog redelijk in zijn prijsstelling van de huur.
Zwemvesten aan en we zetten door. Level 1 en 2 van onze reis omhoog naar Level 7 hebben we al snel bekeken. Het is druk, maar niet TE druk. Je kunt door de reddingsvesten heen nog de watervallen zien. Dan passeren we een volgende stop/kiosk. Hier dienen we aan te geven hoeveel plastic flesjes we willen meenemen. Er komt een code op de flessen en als deze allemaal mee terugkomen, ontvangen we de 20 Baht per fles terug. Ik moet zeggen een mooi systeem om er zeker van te zijn dat de plastic berg niet groeit in dit natuurgebied.
De klim naar boven gaat via trappetjes, steile trappetjes en via aangelegde paden. Het is goed bewandelbaar. Dan krijg ik enorm de neiging om de krant te gaan bellen. Stop de persen, want ik heb nieuws. ‘Jesper loopt vooraan’. Ik geloof mijn ogen niet, maar tegen eerdere ervaringen in, loopt hij nu ons op te jutten om door te lopen. Het moet niet gekker worden.
De schoonheid van de verschillende niveaus lopen een beetje uiteen. Het is allemaal mooi, maar de verwachtingen die geschapen zijn, maken het verlangen naar een kopie van de hemel. Van alle niveaus had ik bij Level 7 de meeste verwachting, het viel dan iets tegen. Level vijf was misschien iets mooier. Over smaak valt niet te twisten. Nog een paar dingen om aan te merken.
Zorg voor goed schoeisel met profiel. Hippe Nikes of Palladiums kunnen ietwat onprettig aanvoelen. Ze kunnen zelf nat worden. De apen langs de route kunnen ietwat brutaal zijn en je moet op je hoede zijn. Bij aanblik van het wilde dier heeft panisch reageren echt geen zin. Het is op sommige punten pittig, maar goed te doen. Zwemvesten waren in ons geval een beetje overbodig. Neem iets mee waarmee je de vesten makkelijk kan tillen.
Tevreden over mijn geschoten materiaal dalen we weer af. Het is al eerder gezegd in dit blog (Albanië), bij de aanblik van de stijgende mensen komt er altijd leedvermaak opzetten. Waarom? Ik kan dat niet helemaal plaatsen.
Bij de parkeerplek beslissen wij om iets te gaan eten. Het was een eetschuur. Er wordt wat besteld en ik geef aan dat het niet te pittig hoeft te zijn. Ik wil geen herhaling van Jesper een paar dagen terug. Niet pittig betekent niet oneetbaar. De zure licht naar afwaswater smakende soep, kan mij niet bekoren. Ik laat het staan.
Vermakelijk was de situatie aan de tafel naast ons. Een Nederlands reisgezelschap met een Thaise gids. Ze wilde bestellen, waarbij de kenau van een gids liet weten dat zij al had besteld. De intonatie met de non-verbale signalen deden mijn rug haren recht overeind staan. Een reden waarom wij alleen reizen. Je kan het treffen, hebben wij ook meegemaakt, maar deze vrouw was het uber voorbeeld waarom je dit niet wilt. Aan de non-verbale communicatie van het gezelschap was te zien dat enkele mijn gedachten deelden.
Op de afgesproken tijd staan wij weer naast de chauffeur. Licht in duttend, allemaal, laten wij ons weer afvoeren naar ons verblijf. Het is laat in de middag en brengen de rest van de dag door met kaarten, drinken en eten. Als 50% afhaakt en naar de kamers terug gaat, kan ik Karsten nog verleiden tot een wandeling. Wel met de belofte dat we nog gaan poolen. Ik geef graag toe.
Morgen naar de Bridge over the River Kwai en dan verplaatsen we weer naar Ayutthaya om daar de nachttrein te pakken. Ik weet het is een ander verhaal, maar reizen met de trein maakt mij een beetje zenuwachtig. Dit naar aanleiding van de helse rit in Sri Lanka. Dit jaar zijn we in ieder geval voorbereid en wat misschien meer belangrijk is, de trein is van een hogere standaard. Het komt dus wel goed.