De laatste dagen van een vakantie gaan altijd weer snel. Het is ook altijd de fase waarin de mijn gevoelens dezelfde rollercoaster doormaakt. Ik wil naar huis maar toch ook weer niet. Elke vakantie begint het gevoel rondom de zeventiende dag en houdt aan tot de avond voor vertrek. Nu nog twee dagen het is half één.
De wekker wordt op sluimer gezet. Ik draai mij nog een keer om. Niet vergeten het plafond boven het bed ligt op 1.10, dus hoofd niet stoten. Na vijf minuten verloopt de sluimer en ik kan net genoeg kracht opbrengen om nogmaals mijn vinger op de telefoon te laten tikken.
Voorzichtig sta ik op en laat ik mij van de trap af glijden. Iedereen wordt wakker en aangekleed begeven wij ons naar het ontbijt. Het is geen nudistenkamp. Na ontbijt naar de auto en op naar de kabelbaan.
Wederom zoeken wij de hoogte op. In de auto geeft Ingrid een waarschuwing: "Als er net zo een rij staat als bij Penang Hill, dan draaien wij om!". Ze heeft gelijk, niet zo een debacle als bij de Hill. Bij aankomst is de sfeer, opzet en gevoel al heel anders. Als wij de tickets binnen enkele minuten in de hand hebben en ons al begeven naar de entree, kan dezetrip al niet meer stuk.
Strak georganiseerd is het hier en binnen no time zitten wij in een wiebelende gondel. Net krap vijf meter onderweg, dus geen weg meer terug, en Ingrid zegt:" Het schijnt de steilste kabelbaan te zijn". Hallo, had je dat niet wat eerder kunnen zeggen, je weet hoe ik moeite heb met dingen op hoogte en diepte. Helemaal wiebelend in de lucht.
Ik probeer mijn angst te verbergen en het lukt aardig. Is het al niet voor de twee vreemdelingen in de gondel, twee Indiërs, is het wel voor mijn kinderen. Helaas lukt het niet en komen de eerste plagerijtjes al om de hoek kijken. Vooral het laatste stukje gaat enorm steil.
Boven aangekomen stappen wij eerst uit bij middle station. Het eerste onderdeel van deze SkyCab heb ik dus gered. Ik geniet wat van het uitzicht en daarna beslissen wij door te gaan naar het volgende punt. Weer in de gondel.
Op dit station, SkyDome, is het uitzicht bijna gelijk aan het vorige. Het thema, Sky, wordt overigens wel redelijk uitgemolken. Geen Mini Mart, maar een Sky Mart. En denk maar aan meer van dat soort eigenaardigheden. Hier komen wij er wel achter dat basic package, dus niet de Sky Bridge betekent. Helaas geeft dat ons geen toegang en koppig vinden wij het welgoed zo. Terug naar beneden.
Ook hier gaat het relax en snel. Ik verkies een juiste positie om straks niet in de diepte te hoeven kijken. Dit betaalt zich inderdaad uit. Ik kom heelhuids en met kleur op de wangen beneden aan.
Er wordt dan voor ontspanning gekozen en gaan wij terug naar ons verblijf. Het is maar een half uurtje rijden. Lekker even chillen bij zwembad en genieten van het weer. Iets wat wij niet vaak gedaan hebben deze vakantie. Niet gemist overigens.
Over de rand van het zwembad kunnen wij zelfs naar visjes kijken. Zeer intrigerend en leuk om te bekijken. Karsten en ik kunnen hier van genieten. Iets te veel volgens sommige. Wij spotten zelfs een aantal lopende visjes. Zij wandelen op de kleine kade als of ze over de boulevard flaneren. Of heb ik nu te lang in de zon gezeten.
Opgefrist gaan wij eten. Er is aan Karsten beloofd dat wij zouden gaan grillen. Even zoeken maar dan vind je wel wat. Bij hotel Ayda daar zit restaurant Jelapang. Wij bestellen daar een grill en steamboat. In het eerdere verhaal 'Afkoelen', vertelde ik al over de Steamboat. Dit is iets soortgelijks. Alleen zonder houtskool en pijp, maar wel de soep met gourmetplaat.
Praktisch zitten wij overigens privé in dit restaurant. Op sommige momenten staan er meer bedienden om te tafel dan gasten aan de tafel. De jongens grillen en koken er op los. De tafel staat vol met vlees, vis, fruit, nasi en sausjes. Daarnaast wordt er meerdere keren onze thee bijgevuld. Op deze manier voel ik mij een ster. Ingrid eet voor het eerst krab. Zij kan het goed waarderen.
Als veel aangebroken en bijna leeg op tafel staat, wordt de tafel net zo georganiseerd opgeruimd als dat deze opgediend is. Nog snel krijgen wij een comment card toegereikt. Wij konden alleen maar lovend zijn. De kosten op deze luxe locatie vielen ook nog mee. Net geen 160 RM. Voor de service, de kwaliteit en setting een schijntje.
Met piepende banden in ons gehuurde zwarte monster, een Perdua Myvi, rijden wij via een mini mart, terug naar het verblijf. Morgen excursie geboekt. Vier uur gaan wij op een bootje zitten. Langs Mangrovebossen, arenden voeren, strandje bezoeken en meer van deze ongein. Een laatste dag in Maleisië, een laatste dag in een land wat mijn hart veroverd heeft. Demensen, de cultuur, de samenleving en het eten zijn hier zo fijn, dat ik een ieder aanraadt dit land te bezoeken. Wij gaan morgen nog genieten. Tor morgen!
Ps: Wat wel in basic package zat was een 3d art museum. Erg leuk om doorheen te lopen, op je sokken. Kinderen vonden het leuk om in het middelpunt te staan van een 3d tekening. Bijvoorbeeld in de bak van een slang of in de klauw van een arend.