Van max tien vierkante meters naar een volledig appartement. Deze keer zitten wij niet zo hoog, vier maar, en kijken wij neer op de Maleisische versie van Zonnedael in aanbouw. Ook nu weer zijn de verschillen groot, maar dat is een thema tijdens deze vakantie, waar wij nog steeds van genieten. Echter moet ik eerlijk zijn, dat ik steeds meer uitkijk naar onsnieuw onderkomen in Nederland. Het is kwart voor twaalf.
De wielen rollen weer. Gisteravond begon het met gieten en nu regent het nog. Ik draai de auto het kleine dorp uit en nemen de herinneringen mee. Na twee dagen is het wel weer evenwennen achter het stuurwiel. Ingrid wijst mij gelukkig menig keer op de juiste weghelft. Helaas is het nog nodig.
Navigatie is ingesteld op Cameron Highlands en specifiek op Zetter Suites. Door het verschil in weer met de heen weg, doet de omgeving anders aan. Gelukkig is het rustig. Als een volleerd rallyrijder neem ik de bochten, soms wederom te kort en soms over de bermrand.
Tank moet gevuld worden dus wij sluiten aan bij een pomp. Selfservice is er niet bij en een bediende gooit de tank vol. Onderwijl maakt hij de auto hier en daar schoon. Als ik afbreken, wordt ik pas echt blij. De schade is 50 RM voor ruim 22 liter. Omgerekend iets meer dan 10 euro en komt dus uit op omstreeks 50 cent per liter. Worden wij in Nederland nu echt in de zeil genomen?
Bij een afslag maakt mijn bijrijder een fout, ze stuurt mij de verkeerde weghelft op. Gelukkig geen problemen en kan vooral zij er erg om lachen. De natuur begint langzaam iets te veranderen. De tropen laten wij achter ons en er komen steeds meer blaadjes aan de bomen.
Het is een lange rit en dan is een sanitaire stop onvermijdelijk. Maar in zo een vreemd land is het best zoeken waar en hoe. Langs de weg stoppen doe je namelijk niet zo gemakkelijk. Onder de laatste palmbomen legen het mannelijk gedeelte van het gezelschap hun blaas.
Turend en scannend naar een geschikte eet locatie loopt de resterende tijd op de navigatie met rasse schreden terug. Inmiddels zien wij al de eerste borden van 'I Love Cameron Highlands', wat doet vermoeden dat wij er bijna zijn. Omdat wij wat hoger gelegen rijden, neemt het aantal bochten in ons parcours toe. Als chauffeur geniet ik hier maar van en ik ontvang nog geen klachten van de achterbank.
Aangekomen op onze locatie valt bij uitstappen gelijk op dat de temperatuur een stukje lager liggen dan wij gewend zijn van de laatste dagen. Snel wat eten en dan inchecken. Als wij de kamer willen betreden lukt dat echter niet. Verbaast kijken Ingrid en ik elkaar aan. Onlogisch blijkt dat er naar een 13 ook een 13A bestaat in dit complex. Bij betreden van de correcte kamer, valt de ruimten op. Daarnaast is er een acceptabel uitzicht.
Na wat bijkomen van de reis, pakken wij de auto om in ieder geval iets te doen vandaag. Omdat gisteren schijnbaar de limiet van vliegende insecten, lees vorig verhaal, nog niet bereikt is, kiezen wij er voor om naar een vlindertuin te gaan in de buurt.
Het is nog wat haasten, want hij gaat bijna dicht. Snel arriveren wij bij de tuin en hebben dan nog een uur voor sluiting. Of de duvel ermee speelt, komt er wederom een schoolklas binnenlopen als wij in alle rust de vlinders aan het bewonderen zijn. Niet de eerste keer deze reis. De uitgelaten kinderen zorgen er voor dat alle vlinders het dak van het verblijf opzoeken. Ik zeg: dank jullie wel.
Klaarblijkelijk betekent een vlindertuin meer beesten, dus lopen wij nog wat rond. Onze kinderen hebben lol en hier en daar maak Ik nog wat foto's. Als de schreeuwlelijke schoolkinderen de vlindertuin hebben verlaten gaan wij nog even in alle rust terug. Dat is beter.
Dan gaan wij eten. Aangezien het verder afgekoeld is, en echt waar je leest het goed, doen wij een jasje aan. De bestemming is een Food court. Aangekomen blijkt meer dan zeventig procent van de tentjes daar dicht te zijn. Er wordt dus gekozen om één van de restaurants op te zoeken. Tripadvisor helpt ons en wij gaan eten bij Thuan Yuan.
De kinderen willen graag een Steamboat eten. Ik stiekem eigenlijk ook. Nee, geen paniek wij laten de pakjesboot met rust. Een Steamboat is eigenlijk een op houtskool gestookte soep voorzien van enorme schoorsteen. Dit wordt gewoon binnen op tafel gezet. In de soep doe je dan allemaal sporten vlees, vis, groenten, mie en noodles.
Wij kiezen voor de Tom Yam variant. Licht pittig.
Het is lekker en wij zitten hierdoor wat langer aan tafel. Ook hier zitten meer locals dan toeristen en ik moet zeggen dat heeft wel wat. De waardering van tripadvisor klopt overigens wel. Daarnaast werden wij super geholpen door ons ober. Precies de tips die wij als simpele toeristen nodig hadden.
Via de lokale supermarkt seven-eleven gaan wij weer terug naar ons appartement. Even wat vocht en te snacken halen, hoewel snacken voor mij niet echt hoeft. Boven gekomen even een video call met Nederland want vandaag is nichtje Maddy jarig. Dat mag niet overgeslagen worden en is helaas de afgelopen jaren meer traditie geworden.
Hangend voor de tv zitten wij allemaal uitgezakt. Bier is op en ik denk nog even terug aan Taman Negara. Een prachtige omgeving waar wij van genoten hebben. Alleen moet ik terugdenken aan de woorden van de Nederlander, die wij spraken op het strand van Tioman. Inderdaad hadden wij verwacht iets meer beesten te zien. Ik bedoel dan natuurlijk groter dan een insect, want daar hebben wij te veel van gezien. Niet overslaan, maar stel je verwachting wel bij.
Morgen hier in Camaron vooral meer zien van de theeplantages en Moest Forest. Laatste is een spooky bos met zeer bijzondere mos planten. Maar goed dat voor morgen. Voor nu, welterusten.
Ps: Morgen zijn wij twee weken onderweg. Nog 9 dagen. De tijd gaat snel.