Vanmorgen schrok ik wakker van een golf, die op de kust beukt. Even denk ik aan de tsunami evacuatie zones, die je hier veelvuldig ziet. Ik probeer om te draaien en nog even een uurtje te slapen. Vandaag de dag dat we terug gaan keren naar de grote stad Bangkok. Want de vakantie is zo goed als ten einde. De airco krijgt dan een heel eigen leven. Ingrid en ik zijn beide verkouden geraakt door de verkoelende werking van deze apparaten. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat deze nacht de airco uit staat. Alleen is het apparaat er niet mee eens en begint luid te piepen en in verschillende standen te veranderen. Het lijkt er meer op dat iemand anders onze airco bedient. Hoe kan dat nou weer?
Gisteren hadden we zo’n beetje de laatste activiteit gepland. Even op een aantal Quads, scheuren door een bos en over een strand. Geregeld bij het hotel bij Tiger ATV. Op het afgesproken moment worden we opgehaald en rijden we best een stukje voordat de Quads opdoemen. Onderweg regent het een beetje en we hopen dat het niet doorzet. Inderdaad gebeurt dat niet.
Tien minuten later zitten we als volleerd bestuurder allemaal op een exemplaar. We rijden voorzichtig weg, achter onze gids aan. Bij de eerste uitdaging, een diepe plas, slaat de eerste Quad al uit. De gids helpt ons en kunnen lekker doorrijden. Bij een soort van parcours slaat Jesper weer af. Het lijkt niet aan zijn vaardigheden te liggen, want even later, na een switch met de gids van Quad, houdt de Quad helemaal op met herrie maken. Stuk !
We rijden op de overgebleven Quads een werknemer van het bedrijf tegemoet om de set van Quads weer compleet te maken. Vol gas en door. Onderwijl zitten we wel allemaal onder de modder. Van achter mijn oren tot aan mijn schoenen. Wel gaaf om een beetje te scheuren door deze ongerepte natuur.
Op het programma stond ook een ritje over het strand. Alleen heb ik een beeld van parelwit zand met helderblauwe zee. Hier lag het strand bezaaid met afval uit de zee en ik bedoel dan oprecht afval uit de zee. De plastic soep kon niet meer geïllustreerd worden dan op deze plek. Flessen afgewisseld met slippers en gehele vissers kooien versierde het strand tot een verlaten en lelijke plek. Een klein geultje met water zorgt voor meer problemen. Mijn Quad heeft genoeg van het zoute water en rolt geen meter verder. Wat een pech, tweede stuk. De gids zoekt in het afval naar materiaal om de Quad te kunnen verslepen. Het mag u verbazen dat het hem lukte. In de afvalberg vindt hij een touw om te slepen.
Op naar het eindpunt en de gids geeft gas. ik probeer zijn route secuur te volgen als ik merk dat de rest niet mee oprijdt. Karsten staat nu vast en ook hij krijgt de Quad niet meer aan. Ik probeer de gids te attenderen op het feit dat we nog met zijn tweeën zijn. Gelukkig hoort hij mij na een extra honderd meter.
Hij laat mij achter en rijdt terug om te kijken wat de Hollanders nu weer gedaan hebben. Ook hij wordt voortgesleept. Nu worden Karsten en ik voortgesleept achter de gids. Zijn Quad is sterk genoeg om ons te slepen. Gelukkig, anders hadden we nog mooi gestaan daar. Op het eindpunt wordt ik vrienden met de beste gids op facebook en deelt hij wat beeldmateriaal via dit medium. Ik heb natuurlijk zelf ook wat beelden gemaakt met de GoPro op mijn borst. Ik wil het nu al monteren, maar dat doen we thuis wel.
Terug bij het resort beslissen we wat te gaan eten in de buurt. Nu het licht is, lijkt de wereld iets mooier dan eerder van de week. Niettemin geven de verlaten winkels en verblijven een rare vibe. Ik kan hier niet van genieten. Net als van mijn heup, die na het rijden op de Quad, iets ongewilliger is. Ik loop als altijd achteraan.
De rest van de dag beslissen wij deze laatste mogelijkheid om waterpret te benutten. Het lijkt alleen meer op een robbertje vechten in het water. King of the ball wordt gelukkig nog steeds door mij gewonnen. Maar het kost mij onderhand mijn rug, mijn heup en mijn trots. De mannen worden met het jaar sterker.
Ingrid en ik willen de dag afsluiten in de Jacuzzi/ Hot Tub. Gisteren stopte hij plots met bubbelen en even genieten van dit vernuft met zicht over strand en zee, leek ons wel even lekker. Er was ons beloofd dat het weer gemaakt was. Maar als de eerste bubbels oplossen in de lucht, stopt het bad weer met zijn voornaamste functionaliteit. Pissig lig ik in warm badwater en kijk mistroostig naar Ingrid, daar gaat ons momentje. Ook stuk.
De snel gemobiliseerde monteur geeft het slechte nieuws, het euvel kan niet op korte termijn opgelost worden. Een klein beetje vuur ontglipt mijn oren. Betaal je voor een exclusief ingericht huisje en werkt het meest aansprekende item niet. Dit gaan ze nog wel even horen.
Na ons beklag krijgen wij 500 Baht aan restaurant krediet. Een geste wat we aannemen. Niet echt nodig, maar reëel gezien is er weinig ruimte voor een andere vergoeding. Het eten laten we ons smaken en praten onderling alvast over de mogelijke volgende vakantie. Het kan soms best wat uit elkaar liggen wat wij willen doen.
Achter ons horen wij nog de zee ritmisch zijn tikjes op de kust doen. Heerlijk als je zo zit en kan genieten van de omgeving. Dat dit later in de morgen een andere uitwerking heeft gekregen is tot daar aan toe. Ik neem voor de laatste avond nog even een paar lekkere Chang biertjes. Ik heb dan minder last van mijn verkoudheid. Als dan om 10 uur de spullen bij elkaar worden gepakt door het vriendelijke bar personeel van Long Beach Chalet, lukt het mij om nog één biertje te krijgen. Ik ga niet stuk op deze biertjes.
De bedjes worden lekker vroeg opgezocht, want morgen vertrekken wij uit Koh Lanta terug naar Bangkok. Er wordt gevlogen van Krabi, een krappe twee uur rijden met een veerboot er bij. Deze keer vliegen wij met Thai Lion Air. Financieel de meest voor de hand liggende keuze. Half negen staat de chauffeur voor de deur. Een mini-van om de mannen meer comfort te geven.
De eindconclusie over Koh Lanta is een beetje dubbel. Het resort is overladen met luxe, als alles het doet, en je kunt je hier onderdompelen in de luxe. Wil je toch meer zien van de omgeving, dan kom je er achter dat de omgeving niet echt leeft en een beetje achtergesteld is ten opzichte van de plaatsen en eilanden in de buurt. Het is bekend dat het low season is, maar dit hebben wij alleen hier gevoeld. Veel is dicht of verlaten. Ook mist er wat cohesie tussen de afzonderlijke resorts. Hierdoor word je eigenlijk ook wel op het resort gehouden. Je kan het enigszins verlaten door gemotoriseerd, scooter of auto, te huren. Niet duur, dus een goede optie, want taxi’s zijn hier weer duur.
Volstaat onze laatste etappe naar Bangkok, waar wij een verblijf, een appartement, naast het vliegveld hebben geboekt. Het zal niet zo levendig zijn als ons eerste bezoek in Bangkok, maar we wordt nu even praktisch gedacht.
Nog één blog rest. Met de totale eindconclusie en tips. Voor nu maken we ons op voor thuis. Wat nu toch ook best wel weer lekker klinkt.