Als je een rondreis maakt ben je een aantal keren afscheid aan het nemen. Elke keer weer van een plaats, van een verblijf. Doorgaans wint de nieuwsgierigheid naar een nieuw verblijf en een nieuwe plaats het van wat je al hebt ontdekt. Je wilt verder ontplooien en je wilt verder ontdekken. Vandaag voel ik mij even niet zo. Als ik langzaam mijn spullen aan het inpakken ben, kijk ik al weemoedig om me heen. Waarom? Waarom verlaten wij deze kamer en dit oord. Ik voel haast de neiging om al spartelend op de grond te gaan liggen als een klein kind. Ik wil niet weg, ik wil niet weg.
Het is denk ik voor het eerst dat ik mij zo voel. Dat ik niet weg wil uit een verblijf. Bewust maken we elke keer de keuze om meerdere plekken aan te doen en te genieten van de diversiteit aan verblijven en plaatsen. Maar als ik met mijn backpack over de verbrande schouders het kronkelende pad naar de receptie loop, kijk ik meerdere keren achterom als een verliefde puber naar zijn eerste liefde. Ik weet er is geen weg terug, dus we hebben de herinneringen nog.
Alle bagage is voorzien van een bewijs dat het van ons is en wij lopen nog eenmaal de boulevard op. Laat mij nog even duidelijk zijn, de plaats kan mij gestolen worden, het verblijf niet. We eten bij dezelfde tent als gisteren een lekkere brunch. Om één uur worden we opgehaald voor een trip van ongeveer 4 uur naar Khao Sok. Deze keer met Shuttle Service.
Tijdens het wachten proberen Ingrid en ik de vlucht terug naar Bangkok te boeken. Voor wij het kunnen afronden staat onze lift al voor de deur. Een kwartier te vroeg. De boeking proberen wij al steggelend nog af te ronden in de mini-van. Het betalen lukt alleen niet. Tot tweemaal toe. Als een ezel die zich nooit drie keer aan dezelfde steen stoot, nemen we dan een andere weg. Dit lukt wel.
De mini-van haalt ondertussen nog een aantal reizigers op en het mag niet verrassen dat het Nederlanders zijn. De verwachting is nu dat we naar een verzamelplek worden gebracht, maar de chauffeur rijdt best al een stuk en wij hebben dan ook de ijdele hoop dat wij in één keer doorrijden. Niets is alleen minder waar.
Plots gaat de bus in de remmen en staan we voor een omgebouwde garage. Omgebouwd tot wachtruimte met een barretje. De hoop dat wij snel weer op weg zullen zijn, is snel vervlogen. Het gezelschap kijkt elkaar verveeld en geïrriteerd aan, totdat Jesper zijn commentaar weer laat horen. Het is niet de eerste keer dat hij met een zure pruim op zijn ongezouten mening op de tafel gooit. Het duurt ruim een uur voordat er een optie is om te vertrekken als er een mini-van parkeert. Er was al aangegeven dat het vier uur zou duren, maar goed zo kan je de tijd ook zeker vullen.
Als we al met al in de bus zitten, geeft de chauffeur aan een detour te moeten maken voor twee nieuwe medepassagiers. Het zijn twee Thaise mannen met bestemming Khao Lak. Een detour van minimaal een uur. Oke Jesper, je had gelijk. Ik kijk Ingrid aan en we spreken tegelijk uit, dat het de laatste keer is dat we een gemeenschappelijke shuttlebus regelen op deze reis. Het is de besparing niet waard.
Onderweg heeft de chauffeur ook nog behoefte aan een tussenstop. Wel even lekker om de benen te strekken en eventueel wat versnaperingen te bemachtigen. Ik heb wel even trek in wat fris. Alleen moet dan niet de Cola zo geschud zijn dat als een kampioen met Champagne de hele bus voorzien wordt van een likje Cola. Heb ik weer. Gelukkig als volleerd reiziger hebben we de materialen om de bus schoner achter te laten dan wij hem aantroffen. Volgens Google Maps nog een klein uurtje, dus rijden met die Cola bus.
Plots gaat de chauffeur anders in de ankers dan ik gewend ben van hem in de afgelopen vijf uur. Ik zit met mijn hoofd gebogen naar mijn telefoon en hierdoor heb ik even geen notie van de wereld om mij heen. Er wordt door hem nu uitgekraamd dat er olifanten lopen. Snel stijgen we uit de bus om foto’s te maken. Met haast want voor je het weet zijn ze weg. Het was alleen allemaal niet zo nodig. De drie mooie beesten waren namelijk geketend aan één van hun benen. Alle euforie van het zien van deze beesten ebbt direct weg bij het gezelschap. Met de staart tussen de benen, hijsen we onszelf weer in de fauteuil.
Nadat wij de overige mede-reizigers allemaal correct hebben afgezet op hun bestemming, zijn wij aan de beurt. Wij zijn gearriveerd bij Malulee Resort in Khao Sok. Het plaatsje waar we aangekomen zijn, behelst niet meer dan een straat omgeven door groen en bergen. Er zijn wel toeristen, maar dit staat in schril contrast met wat wij de afgelopen dagen hebben meegemaakt.
De hoteleigenaar legt ons van alles uit. Zo moeten we opletten op het resort en op onze kamers met etenswaren. Er zijn namelijk apen in de buurt die dit erg interessant vinden. Ook legt hij uit wat we morgen tijdens de tour kunnen verwachten. Dit inclusief een kaart van de omgeving. Daarna brengt hij ons naar de kamers. Het zijn eigenlijk huisjes op stelten. Er is een slaapgedeelte, badkamer en een serre met uitzicht op de rivier. Erg charmant en eens wat anders dan hedenochtend. Hij heeft ons eerste gebracht en daarna dirigeert hij de jongens naar hun kamer. Als de mannen onze kamer zien, zijn ze stinkend jaloers. Hun versie is van mindere kwaliteit. Na een check vind ik het wel meevallen.
De kamer discussie laten we even achter ons en gaan eten. Op Google vinden wij Bamboo Gold. Als we daar arriveren, zien wij in eerste instantie het restaurant over het hoofd. Het is er wel druk, dus aanschuiven. Het tafeltje is ietwat oncomfortabel. Als een andere vrijkomt, mogen we verplaatsen. Het eten is erg lekker en we blijven even wat langer zitten voor een extra drankje en toetje. Verder zoeken naar een bar heeft geen zin volgens Karsten, want er zal wel geen pooltafel beschikbaar zijn. We laten het even voor wat het is en gaan gewoon terug naar de kamers. Daar maar even relaxen en vroeg naar bed, want morgen vroeg op excursie. Ik kijk nu al uit naar onze commentator van dienst. Hoe zwaar zal hij het morgen hebben? Na de excursie verplaatsen we direct naar het bekende Thaise oord, Phuket. Maar dat voor morgen.
Heb zin in de excursie en om door de jungle te gaan met een bootje. Zin om alles vast te leggen, zin om te genieten. De dag begon dan wel met een traan en weemoed, hij wordt in ieder geval afgesloten met hang naar morgen en de nieuwe belevingen. Een dag met twee gezichten.
Golden Beach Resort
Ao Nang
LOCATIE: ++++
KAMERS: +++++
ONTBIJT: n.v.t.
PRIJS: ++
SERVICE: +++++ (door de upgrade)