Als koning te rijk word ik wakker in mijn hemelbed. Luxe hoeft niet van mij, maar als het zich aandient, kan ik er des te meer van genieten. Bewust hebben we überhaupt al voor meer luxe gekozen deze vakantie en het bevalt moet ik zeggen. Vandaag geen excursies of enorme verplaatsbewegingen. Vandaag is het zon, zee en luiheid. De zon wordt misschien in dit oogpunt het meest uitdagende. Het regenseizoen heeft nou eenmaal zijn weerslag op het weerbeeld. Eerlijk gezegd is het daardoor goed en beter vertoeven dan bijvoorbeeld de zinderende hitte van Albanië. Maar goed vandaag dus geen druk programma.
Er was besproken om vroeg uit de veren te springen, maar zoals het de familie Lequin betaamt, gaat het allemaal wat slomer en rustiger aan. Het commentaar van de jongste zijde van de familie was:” Hadden wij dat dan afgesproken?”. Iets wat in het oudste gedeelte van het gezelschap niet vreemd is. Vonden we het heel erg om er een pedagogisch hoofdstuk aan te spenderen, dat nou ook weer niet.
Langs de boulevard struinen we naar een geschikte ontbijtplek. Dit keer geen ontbijt bij het hotel. Helaas zien wij in de verre verte alleen maar de rijstgerechten op de borden pronken. Zelfs na een ruime week, is dit nog geen ontbijt voor ons. Dan plots doemt er een tent aan de overzijde op, waar het ogenschijnlijk druk is en waar de koffiebonen de plek van de rijst hebben overgenomen. Pluspunt is ook nog dat het er druk is. Oversteken en een tafeltje bemachtigen.
Het lukt en nog geen 15 minuten laten smikkelen we van ons heerlijk westers georiënteerd ontbijt. Zelfs Karsten eet zijn vingertoppen bij dit ontbijt op. Deze zin geeft alleen al genoeg aan wat de lading dekt, Nadeel van dit soort ontbijtjes is dat het prijsniveau niet onderdoet voor het gemiddelde diner niveau. Iets wat moeilijk voor te stellen valt in de Nederlandse denkwijze.
De boulevard wordt verder aan een onderzoek onderhevig gemaakt, aangezien Karsten zijn oplaadpoort niet meer werkt. Hij heeft nu een draadloze oplader nodig om nog van zijn mobiele gadget gebruik te kunnen maken. Helaas kunnen we niet de Thaise versie van de Mediamarkt vinden en vergt het vinden van een geschikte winkel meer tijd dan gewenst. Gelukkig zijn we ervaren speurneuzen en slagen we in deze taak. Op naar het strand.
Het zeewater is verrassend van aangename temperatuur. Daarnaast is de ondergrond ook nog schoon en van effen structuur. Deze analyse is niet helemaal van mij, want ik ben geen zwemmer. Ik daarentegen zet het strand op de foto en film. Altijd ietwat precair, want het lijkt net of ik voyeuristisch bezig ben. Gelukkig is het niet te druk en vallen de rare blikken daarom mee.
Het gemis aan comfort op het strand, geen strandbedjes, laat het gezelschap verplaatsen naar het zwembad. Hier is het meubilair wel uitgestald en is er in het grote zwembad genoeg ruimte om te genieten van het traditionele waterspel van balletje overgooien. Voor het digitale fotoboek wordt het één en ander ook op de foto gezet, met mijn mobiel. Alleen waarom Jesper deze uit mijn handen moet gooien, snap ik tot nu toe nog niet. Beetje geagiteerd reageer ik en raap mijn waterdichte telefoon van de bodem van het zwembad.
Zelf doe ik ook nog even mee aan de topsport. Zeker als Jesper zich even excuseert. Het record van de dag komt dan ook makkelijk op naam van Karsten en mij te staan. Als Jesper terugkomt, spot hij voor de tweede en derde keer die dag een bijzonder huisdier op het resort. Een zoekopdracht op Google geeft dit reptiel de naam van Monitor Lizard. Terwijl andere mensen, die online mijn foto waarderen, er een Tjitjak van maken. Misschien wel een naam uit een andere streek.
Aan al het vertier komt een eind als de lichtgrijze met blauwe accenten gevulde hemel grauwer kleurt en de wind een paar Beaufort aantrekt. Snel leveren wij de resort handdoeken in en lopen in draf naar ons verblijf. De regen tik op het dak en overstemd net nog niet de airco. Beetje binnen relaxen is wat overblijft.
Bij het klaarmaken voor het avond gedeelte van de dag merk ik op dat de zon toch iets meer aanwezig is geweest. Het heeft niet geholpen dat de zonnebrand niet meer voorradig was in het gezelschap (red. lees blog van gisteren). Later blijkt dat een ieder daar iets door is aangetast.
Op de boulevard regelen we het vervoer naar Khao Sok voor morgen. Een keer geen privé bedoening, maar een minivan met meerdere reizigers. Puur een kostenoverweging. Vandaag is de propper van het Curry House in Ao Nang, die er met de prijs vandoor gaat. Hoewel ook geholpen heeft dat Ingrid in de middag in het vooronderzoek opmerkte dat de beoordeling van deze tent van hoog niveau was. We zijn de enige in het etablissement en worden dan ook als reclamezuil gebruikt. Lekker vooraan zodat iedereen kan zien dat er klanten zijn. Wij laten ons nu even graag misbruiken. Geen haast en daarom nemen we de tijd voor een voorgerecht. In dit laagseizoen is er overigens sprake van een Happy Avond (drank tegen gereduceerd tarief) en korting op het eten. Het eten was erg lekker en de schade was even hoog als vanochtend. Ik benoem het nog maar eens, want ik kan er niet aan wennen.
Alles wordt afgetopt met nog een drankje. Hiervoor tippelen eerst nog een stuk aangezien Karsten alleen bij een bar met pooltafel wil aanschuiven. De tippel langs de winkels herhaalt weer de hilariteit over de pakken, massages en armbandjes van de dag ervoor. Mijn focus is nog even gezet op een Thais authentiek voetbalshirtje. Maar juist dat authentieke maakt het erg lastig. Er zijn varianten in alle kleuren van de regenboog.
Het einde van de avond is Karsten wederom verslagen met pool. Hij is weer beter geworden. Heb ik nog geen voetbalshirtje. Is er weer zonnebrand aangeschaft en maken we ons op voor een nieuwe verplaatsing. Daarover morgen meer.