Deze website maakt alleen gebruik van cookies om uw online gedrag op deze website te kunnen analyseren. Met deze gegevens zullen wij de website kunnen verbeteren ten doeleinde om u beter van dienst te zijn. Bij het achterlaten van een reactie, wordt naast uw ingegeven naam ook het ip-adres vastgelegd. Dit in verband om misbruik van deze functie te voorkomen. Wilt u meer informatie, kunt u een mail sturen naar info@lequin.nl. Let op: Wij geven uw informatie niet aan derden.

Waarom toch altijd

Vanmorgen sloeg ik weer de krant open. Oke, dat klikt heel ouderwets. Ik ga het nogmaals proberen. Met een vingerbeweging opende ik de nieuwsfeiten van de dag op mijn raam tot de wereld, inderdaad mijn telefoon. Mijn oog viel direct op een vetgedrukte kop: "Zes mensen vergiftigd in luxe toeristenhotel Bangkok". Verrast als ik ben, klik ik op het bericht en denk in mijn hoofd, niet weer ! Het brengt mij gelijk weer 23 jaar terug in de tijd. Hoewel de impact van het nieuwsfeit vele malen kleiner is dan in die tijd, denk ik ook aan mijn familieleden, vooral mijn moeder, en eventuele collega's die hier aan gaan refereren. Collega's ben ik niet bang voor, want die willen allemaal plagen. Mijn moeder kan zich ongerust maken hierom. Hopen dat het meevalt.

Je vraagt je natuurlijk af wat er 23 jaar geleden aan de hand was. Laat ik eerst even de tijdgeest terug halen. Vetrekdatum begin Oktober 2001. Elke geschiedenis fanaat weet wat er gebeurd is in September 2001, namelijk 9-11. De reis/vliegtuig wereld stond op zijn kop van de aanslagen en er was echt een ontzettende spanning. Ging ik met knikkende knieën het vliegtuig in? Niet echt, maar helemaal op mijn gemak was ik ook niet. In mijn reisgezelschap zat ook iemand, die voor het eerst vloog. Hij zat naast een persoon uit het Midden Oosten, die al biddend zijn vlucht doormaakte. Mijn beste reisgenoot relateerde zijn gedrag aan de recentelijke gebeurtenissen. Misschien overtrokken, maar begrijpelijk. De biddende man was gewoon evenwel angstig voor de verplaatsing door de lucht. 

De reis ging op dat moment naar Nepal en we vlogen via het Midden Oosten, vandaar de passagier. De bestemming was ook al vlak daarvoor besmet. Ik kan mij nog herinneren dat in Juni 2001 het nieuws gekleurd werd over het Koningshuis in Nepal. De kroonprins schoot namelijk in een familietwist onder andere zijn vader, moeder, broer en zus dood. Hij probeerde zichzelf daarna van het leven te beroven, wat niet direct lukte. Hij overleed een paar dagen later. Het werd enorm onrustig door deze daad in Nepal. De broer van de koning nam zijn rol over. Echter was hij niet super populair. De rust over dit feit was een paar maanden later nog niet geheel teruggekeerd. Echter aangezien Nepal ecnomisch afhankelijk is van het toerisme, merkte wij als toerist er niet al te veel van.

Beide nieuwsfeiten hangen nog steeds aan mijn kont en als ik dus nieuwsberichten lees over het land wat ik ga aandoen, herbeleef ik deze tijd. De zes vergiftigde, via cyanide in thee, in Bangkok zijn echter niet van het koningshuis en het betrof hier geen terroristische aanslag. Een zakelijk geschil maakt de vetgedrukte kop, niet meer dan een terloops feitje wat de meeste mensen over een paar weken niet eens meer weten. Mijn moeder zal niet al te ongerust zijn en die plagerige opmerking van mijn collega, kan ik van mijn rug af laten glijden. Aankomend weekend staan we in Bangkok. Ik denk alleen niet dat ik er thee ga drinken.

 

Volg mij op social media: