Na maanden strenge voorbereiding, euuuhhhhhhh nee. Oke, dat dus niet. Maar het begon wel afgelopen maandag. Het avontuur van de familie Post/Grijspaarde/Lequin naar Vietnam. Het zou een lange reis worden, maar we hadden er ontzettend zin in. Vliegen met Cathay Pacific, vlucht CX270 naar Hong Kong, om vervolgens naar Hanoi te vliegen met Dragon Air, vlucht KA297.
Het grootste gedeelte ging allemaal vrij soepel al was het maar omdat een ieder over zijn eigen tv kon beschikken met films, series en games. Hetgeen wel resulteerde in weinig oogjes dicht en snaveltjes toe van ons reisgezelschap. Leuke gadget was de cameraman onder het vliegtuig wat je kon volgen. Het opstijgen en dalen krijgt een andere dimensie. Nieuw, ja voor mij was het nieuw. Autovakanties verpesten je gevoel voor voortgang van deze vliegtuig gadgets.
Aankomend op Hong Kong International Airport was het een heuse speurtocht, geen pokemon Go overigens, om de gate te vinden. Onderdoor, bovenlangs, met de bus, het was een karwei. Goede weg bewijzering is een kunst.
Anderhalf uur later zetten we voet op de Vietnamees Grondgebied. Bagage afhandeling en douane gingen super snel, het was er die ochtend totaal niet druk. Voor we het ook wisten was ons reisgezelschap van negen stuks uitgebreid met 14 mensen. Een leuke enthousiaste en gemêleerd gezelschap. De namen werden uitgewisseld waar bij de smaken niet erg anders waren, Mark en twee Marco's als voorbeeld, maar toch is nog niet alles blijven hangen. De naam die wel bleef hangen was de naam van de reisleider. Linze is zijn naam en volgens hem;" Noem me Linze, want daar reageer ik doorgaans op."
Toen ook Duc zonder K zich voegde in de groep, onze Vietnamese gids, konden we op naar het hotel met onze bus. Al snel slalommend door de scooters arriveerde we bij hotel Hong Ngoc Dynasty. Een mooi hotel met volgens Lonely Planet rustiek Chinees interieur. Zeg maar type houten bank uit een kerk. De grote van de kamers kon mij en het post/grijspaarde deel van onze groep wel gevallen. Paar plichtplegingen waar ik jullie niet mee ga vermoeien en op naar buiten.
De enorme hitte is iets wat niet te negeren was. We stapten al snel rond ons hotel in Hanoi old quater. Toen we ons gesletteld hadden op één traditioneel Vietnamees terrasje met dito lage stoeltjes. Kon onder het genot van een biertje, halve liter, voor nog geen 1 Euro (20.000 Vietnamese Dong), niet ontkend worden dat we waren verdwaald. Ervaren als we waren, hadden we alle stadsplattegronden van het gebied stoïcijns genegeerd en op de kamer neergelegd. Toen Jesper en Karsten echt van de hitte en vermoeidheid steeds kleinere oogjes kregen, moesten we toch op zoek naar het hotel.
Met wat hulp van een local tegen de beloning van een biertje, in geld, vonden we gelukkig de witte entree van ons hotel terug. Effe rusten, omkleden en dan het welkoms diner aangeboden door de reispartij Fox.
Helaas waren alleen de Kids zo moe, dat gebel, geklopt en getier, sorry reisgenoten, van de gestreste vader niet het gewenste resultaat had. Ze waren niet wakker te krijgen op hun eigen kamer. Gelukkig heb je dan altijd nog een moeder.
Eten was heerlijk. Echt Vietnamees en het was hoopgevend. Restaurant was netjes en dat was wel te zien in de kosten van een biertje. 2 keer zo duur als in de middag, schande.
Na het eten weer terug naar het hotel. De Kids, allemaal, bleven achter in hotel. De oudjes vonden het nog nodig om een wandeling langs het meer te maken. Het leven bevond zich daar echt op straat. De locals zaten lekker aan het meer te eten en te drinken. Het gezoem van de brommers en de dansende verlichtingen van de voertuigen en versieringen gaven een bijzondere sfeer. De ogenschijnlijke 24-uurs economie kwam wel extreem tot zijn eind. Zittend op een terrasje werden we ingesloten door de obers die aan het opruimen waren.
Wij, het Harm gevolg, liepen daarna in redelijke rust, alle drukte was verdwenen, terug naar hotel voor de nodige bedrust. Ik moest dit verhaal nog typen. Hanoi, een drukke typerende Aziatische stad met vleugje van Europese invloedjes. Morgen meer ontdekken in dag twee nu met de gids en dat vertel ik morgen wel. Goedenacht Hanoi/Vietnam.