Voor een nieuw hoofsstuk in de reis langs de komedie series, zal ik eerst even de tijdgeest een beetje beschrijven. Het brengt ons namelijk terug naar begin van de jaren negentig. Een tijd waarbij onze kleine landje op het gebied van de muziek zich weer eens op de wereld platform meldt met (gabber) house, eurodance en Marco Borsato. Hoewel dat laatste, in het heden, geen reclame plaatje meer is. Jongeren zijn in die tijd nog niet doordrenkt door wereldse indrukken via een klein scherm en bestaat de informatiebron alleen nog vanuit de bibliotheek. In veel zinnen was de wereld een stuk simpeler toen.

Wij zijn weer een week in het normale leven beland. Terug naar de regelmaat van werk en sociaal toebehoren. Het kan altijd even een koude douche betekenen, maar eigenlijk was de overgang van onze reis in Thailand terug naar Nederland eigenlijk heel vlekkeloos. Niet dat er veel synergie is tussen de levenstijlen, het heeft denk ik te maken met een goede mindset en genoeg ervaring met het reizen. Dit jaar waren we weer als vanouds de eerste drie weken van de schoolvakantie, vorig jaar was dit anders, en dat is wel weer heel lekker. Meer voor de boys, want zij kunnen nu nog een aantal weken freewheelen. Ze hebben het blijkbaar nodig. De grote vraag is natuurlijk na onze reis, wat zijn de bevindingen en tips. In de rest van dit blog ga ik hier over uitweiden. Mocht je gewoon nog verdere vragen hebben, kan je die altijd stellen. Zie de contact details op deze website.

In het vorige blog gaf ik heel voorbarig aan dat het de laatste blog van deze reis zou zijn. Want deze reis heeft een toetje. Door een ruime overstap op Hamad International Airport was er nog ruimte om de naburige Arabische stad Doha te bezoeken, inderdaad in Qatar. Een leuk idee toen wij de tickets boekte, iedereen was enthousiast, maar nu de dag daar is, was direct doorreizen misschien wel fijner geweest. Een beetje gemopper aan mijn zijde, maar goed dat ben ik deze reis wel meer gewend. Neus vooruit en gewoon even negeren.